Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης τρομοκρατούσε το Λονδίνο το 1888, σκοτώνοντας τουλάχιστον πέντε γυναίκες και ακρωτηριάζοντας τα σώματά τους με ασυνήθιστο τρόπο, κάτι που υποδηλώνει ότι ο δολοφόνος γνώριζε καλά την ανθρώπινη ανατομία.
Ο ένοχος δεν συνελήφθη ποτέ – ούτε καν ταυτοποιήθηκε – και ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης παραμένει ένας από τους πιο διαβόητους εγκληματίες της Αγγλίας αλλά και του κόσμου.
Και οι πέντε δολοφονίες που αποδίδονται στον Τζακ τον Αντεροβγάλτη έλαβαν χώρα σε απόσταση μόλις ενός μιλίου η μία από την άλλη, στη συνοικία Whitechapel του East End του Λονδίνου ή κοντά σε αυτήν, από τις 7 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου 1888.
Αρκετοί άλλοι φόνοι που συνέβησαν εκείνη την περίοδο έχουν επίσης διερευνηθεί ως έργο της «δερμάτινης ποδιάς» (ένα άλλο παρατσούκλι που δόθηκε στον δολοφόνο).
Ο δολοφόνος φέρεται να έστειλε αρκετές επιστολές στη Μητροπολιτική Αστυνομική Υπηρεσία του Λονδίνου (Scotland Yard), χλευάζοντας τους αξιωματικούς για τις φρικιαστικές δραστηριότητές του και υποθέτοντας για μελλοντικούς φόνους.
Το παρατσούκλι «Τζακ ο Αντεροβγάλτης» προέρχεται από μια επιστολή -η οποία μπορεί να ήταν φάρσα- που δημοσιεύτηκε την εποχή των επιθέσεων.
Παρά τις αμέτρητες έρευνες που υποστηρίζουν ότι υπάρχουν οριστικά στοιχεία για την ταυτότητα του στυγερού δολοφόνου, το όνομά του και το κίνητρό του παραμένουν άγνωστα.
Διάφορες θεωρίες για την ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη έχουν παραχθεί τις τελευταίες δεκαετίες, οι οποίες περιλαμβάνουν ισχυρισμούς που κατηγορούν τον διάσημο βικτωριανό ζωγράφο Walter Sickert, έναν Πολωνό μετανάστη, ακόμη και τον εγγονό της βασίλισσας Βικτωρίας.
Από το 1888, περισσότεροι από 100 ύποπτοι έχουν κατονομαστεί, συμβάλλοντας στην ευρεία λαογραφία και τη μακάβρια ψυχαγωγία γύρω από το μυστήριο.
Ο «Χασάπης του Whitechapel»
Στα τέλη της δεκαετίας του 1800, το East End του Λονδίνου ήταν ένα μέρος που οι πολίτες αντιμετώπιζαν είτε με συμπόνια είτε με απόλυτη περιφρόνηση. Παρά το ότι ήταν μια περιοχή όπου ειδικευμένοι μετανάστες -κυρίως Εβραίοι και Ρώσοι- έρχονταν για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή και να ξεκινήσουν επιχειρήσεις, η περιοχή ήταν διαβόητη για την αθλιότητα, τη βία και το έγκλημα.
Η πορνεία ήταν παράνομη μόνο αν η πρακτική αυτή προκαλούσε δημόσια αναστάτωση, και χιλιάδες οίκοι ανοχής και οίκοι χαμηλού ενοικίου παρείχαν σεξουαλικές υπηρεσίες στα τέλη του 19ου αιώνα.
Εκείνη την εποχή, ο θάνατος ή η δολοφονία μιας εργαζόμενης κοπέλας σπάνια αναφερόταν στον Τύπο ή συζητιόταν στην ευγενική κοινωνία. Η πραγματικότητα ήταν ότι οι «κυρίες της νύχτας» δέχονταν σωματικές επιθέσεις, οι οποίες μερικές φορές κατέληγαν σε θάνατο.
Μεταξύ αυτών των συνηθισμένων βίαιων εγκλημάτων ήταν η επίθεση στην Αγγλίδα πόρνη Emma Smith, η οποία ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε με ένα αντικείμενο από τέσσερις άνδρες. Η Smith, η οποία αργότερα πέθανε από περιτονίτιδα, έμεινε στη μνήμη μας ως ένα από τα πολλά άτυχα γυναικεία θύματα που σκοτώθηκαν από συμμορίες που απαιτούσαν χρήματα προστασίας.
Ωστόσο, η σειρά δολοφονιών που ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1888 ξεχώρισε από τα άλλα βίαια εγκλήματα της εποχής: Χαρακτηρισμένες από σαδιστική σφαγή, υποδήλωναν ένα μυαλό πιο κοινωνιοπαθές και μισητό από όσο οι περισσότεροι πολίτες μπορούσαν να κατανοήσουν.
Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης δεν έσβηνε απλώς τη ζωή με ένα μαχαίρι, ακρωτηρίαζε και ξεκοίλιαζε γυναίκες, αφαιρούσε όργανα όπως νεφρά και μήτρα, και τα εγκλήματά του έμοιαζαν να απεικονίζουν μια απέχθεια για ολόκληρο το γυναικείο φύλο.
Η κληρονομιά του Τζακ του Αντεροβγάλτη
Οι δολοφονίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη σταμάτησαν ξαφνικά το φθινόπωρο του 1888, αλλά οι πολίτες του Λονδίνου συνέχισαν να ζητούν απαντήσεις που δεν έρχονταν, ακόμη και περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα. Η υπόθεση -η οποία έχει δημιουργήσει μια βιομηχανία βιβλίων, ταινιών, τηλεοπτικών σειρών και ιστορικών περιηγήσεων- συνάντησε μια σειρά από εμπόδια, όπως η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, μια γκάμα παραπληροφόρησης και ψευδών μαρτυριών και οι αυστηροί κανονισμοί της Scotland Yard.
Ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης είναι το θέμα των ειδήσεων για περισσότερα από 120 χρόνια και πιθανότατα θα συνεχίσει να είναι για τις επόμενες δεκαετίες.
Πιο πρόσφατα, το 2011, ο Βρετανός ντετέκτιβ Τρέβορ Μάριοτ, ο οποίος ερευνά εδώ και καιρό τους φόνους του Τζακ του Αντεροβγάλτη, έγινε πρωτοσέλιδο όταν του αρνήθηκε η Μητροπολιτική Αστυνομία την πρόσβαση σε μη λογοκριμένα έγγραφα γύρω από την υπόθεση.
Σύμφωνα με ένα άρθρο του ABC News του 2011, οι αξιωματικοί του Λονδίνου είχαν αρνηθεί να δώσουν στον Μάριοτ τα αρχεία επειδή περιλαμβάνουν προστατευόμενες πληροφορίες σχετικά με πληροφοριοδότες της αστυνομίας και επειδή η παράδοση των εγγράφων θα μπορούσε να εμποδίσει τη δυνατότητα μελλοντικών καταθέσεων από σύγχρονους πληροφοριοδότες.
