Ο Μίμης Παπαϊωάννου άφησε χθες Τετάρτη (15/3) την τελευταία του πνοή στα 81 του χρόνια, σκορπίζοντας θλίψη στην κοινωνία της ΑΕΚ και γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η σημαία της ΑΕΚ, εκτός από την τεράστια καριέρα που έκανε με την Ένωση, το 2000 αναδείχθηκε από την Διεθνή Υπηρεσία Στατιστικής και Ποδοσφαίρου (IFFHS) ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα.
Με την αγαπημένη του AEK, αγωνίστηκε για 17 σεζόν και κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα (1963, 1968, 1971, 1978, 1979) και τρία Κύπελλα (1964, 1966, 1978), ενώ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ δύο φορές.
Η κηδεία του Μίμη Παπαϊωάννου θα γίνει στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, αύριο Παρασκευή (17/3) και από νωρίς, η σορός του θα τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας, απέναντι από την «Αγιά Σοφιά – OPAP Arena» στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Μίμης Παπαϊωάννου: Η Ρεάλ Μαδρίτης, η διαμάχη με την ΑΕΚ και η περιοδεία με Καζαντζίδη
«Στο δείπνο που έκανε η ΑΕΚ στην αποστολή της Ρεάλ, ήλθε ο Πούσκας και με γύρευε. Όταν πλησίασε στο τραπέζι μου, ίδρωσα. Τον κοιτούσα στα μάτια και δεν πίστευα ότι ο μεγάλος Φέρεντς Πούσκας μιλούσε σε μένα. Μου είπε ότι είμαι καλός παίκτης, ότι θα με πάρουν και μου έδωσε δύο συμβουλές. Η πρώτη να είμαι ήρεμος, να τρώω και να κοιμάμαι καλά. Η δεύτερη να μάθω να παίζω χωρίς την μπάλα. Από τότε είχαν οι άνθρωποι κατά νου το ποδόσφαιρο που παίζει τώρα, πενήντα χρόνια μετά, η Μπαρτσελόνα. Κίνηση χωρίς την μπάλα. Και σκέφτηκα εγώ ο πονηρός: Αν δεν την έχω εγώ την μπάλα, ποιος άλλος αξίζει να την έχει;
Είχα έναν ξάδελφο από τη Θεσσαλονίκη που μιλούσε καλά ισπανικά. Γράψαμε μια επιστολή και τη στείλαμε στη Ρεάλ, λέγοντας πως αν με ήθελε, μπορούσα να πάω στην Ισπανία, να μην παίξω ένα χρόνο και να κάνω δελτίο μετά. Το επέτρεπαν αυτό οι κανονισμοί. Η Ρεάλ μου απάντησε ότι αρχή της ήταν να μη χαλάει τις σχέσεις της με τις ομάδες. Αν με έδινε η ΑΕΚ, καλώς. Αν όχι, δεν θα προχωρούσε η μεταγραφή, όπως δεν προχώρησε. Δεν το μετάνιωσα πάντως. Το φιλοσόφησα κιόλας. Σκέφτηκα ότι μέσα σε τόσους παικταράδες ίσως και να μην έπιανα και να χανόμουν. Μένοντας στην ΑΕΚ, έγραψα ιστορία και έκανα μια μεγάλη καριέρα που τη χάρηκα. Το μόνο που σκέφτομαι καμιά φορά είναι ότι με τα 4 εκατ. δρχ. που της έδινε η Ρεάλ, θα μπορούσε η ΑΕΚ να πάρει λίγο πιο κάτω δικό της οικόπεδο 60 στρεμμάτων και τώρα να είχαμε γήπεδο. Αλλά μπορεί και να τα έτρωγαν τα λεφτά και να μην είχε τίποτα. Αυτό ήταν το πιο πιθανό. Να τα έτρωγαν για άλλες υποχρεώσεις της ομάδας, όχι για οικόπεδο», είχε αναφέρει ο Μίμης Παπαϊωάννου.
Ήταν η εποχή που ο Καζαντζίδης είχε πάρει την απόφαση να σταματήσει τις ζωντανές εμφανίσεις στα νυχτερινά μαγαζιά εξαιτίας της κατάστασης που επικρατούσε σε αυτά. Μπράβοι, υπόκοσμος, επίδειξη του πλούτου. Μαζί με τη Μαρινέλλα και το νεαρό τότε δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Χρήστο Νικολόπουλο, θα ξεκινούσαν περιοδεία στη Γερμανία.
Ο Μίμης Παπαϊωάννου δεν το σκέφτηκε πολύ. Από μικρός του άρεσε ο Καζαντζίδης. «Είχα κι ένα μπουζούκι και προσπαθούσα να μάθω, αλλά δεν τα κατάφερνα, παιδευόμουνα πολύ και το αποτέλεσμα όχι αυτό που ποθούσε η ψυχή μου. Πολύ πιο δύσκολο απ’ το να ντριμπλάρω με το αριστερό ή να στέλνω τη μπάλα στα δίχτυα», είχε πει ο ίδιος.
Ενώ, η τύχη τα έφερε έτσι που γνώριζε το Νικολόπουλο από παλιά. Ήταν από διπλανά χωριά και στα πανηγύρια ο νεαρός Μίμης ανέβαινε να πει κανένα τραγουδάκι με το Νικολόπουλο στο μπουζούκι.
Μίμης Παπαϊωάννου: Περιοδεία με τον Στέλιο Καζαντζίδη
Όταν ο Καζαντζίδης του είπε «αφού η ΑΕΚ δε σε θέλει, έλα μαζί μας», με αφορμή την κόντρα του με τη διοίκηση της ΑΕΚ για τη μη μεταγραφή του στη Ρεάλ, ο Παπαϊωάννου δεν το σκέφτηκε και πολύ. Ξεκίνησε πρόβες και τελικά ακολούθησε την περιοδεία η οποία κράτησε δύο μήνες.
«Τις πρώτες έξι εβδομάδες δίναμε συναυλίες για τους ομογενείς σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους και όχι σε λαϊκά μαγαζιά. Είπαν τότε κάποιοι ότι τραγουδούσα κάθε βράδυ σε μπουζουξίδικα. Λάθος. Ουσιαστικά κάναμε συναυλίες. Μια παράσταση την Παρασκευή, μία το Σάββατο και ακόμη μία το απόγευμα της Κυριακής. Ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα, αφού από τη μία έκανα το κέφι μου και από την άλλη γνώριζα κόσμο. Το πιο σημαντικό όμως ήταν ότι δεν ξενυχτούσα. Ήμουν τυχερός στη ζωή μου, που υπήρξα φίλος του Στέλιου Καζαντζίδη. Όχι τόσο επειδή υπήρξε ο μεγαλύτερος λαϊκός τραγουδιστής που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα, όσο για το γεγονός ότι από αυτόν το μέγιστο βάρδο, έμαθα να μετράω την ψυχή περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή», παραδέχθηκε ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του.
Τα λόγια του Καζαντζίδη στον Παπαϊωάννου
Όπως όμως τον πήρε από την ΑΕΚ, έτσι και με την πρώτη ευκαιρία τον ώθησε στη μεγάλη επιστροφή. «Μίμη, στο τραγούδι το παλεύεις, θα είσαι βιοπαλαιστής. Έχω την εντύπωση πως πρέπει να γυρίσεις σ’ αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά και είμαι βέβαιος πως θα δικαιωθείς.
Πήγαινε να παίξεις ποδόσφαιρο και κάποια μέρα θα με θυμηθείς» ήταν τα λόγια του Στέλιου. Στους δυο μήνες της περιοδείας πάντως ο Μίμης πρόλαβε να ηχογραφήσει 7 τραγούδια. Ανάμεσά τους, ο ύμνος της ΑΕΚ.
