Σαν σήμερα πριν 117 χρόνια το 1905 ιδρύεται η σπουδαία ομάδα της Αργεντινής, η Μπόκα Τζούνιορς. Ένας σύλλογος που μετράει 28 πρωταθλήματα στην χώρα της Λατινικής Αμερικής, 6 Κόπα Λιμπερταδόρες και συνολικά 48 τίτλους, εγχώριους και μη.
Η ίδρυση και το ελληνικό χρώμα της Μόκα Τζούνιορς
Ένα απόγευμα πέντε έφηβοι στο Μπουένος Άιρες, ανάμεσα τους και δύο Έλληνες από την Χίο, οι Εστέμπαν Μπαλιέτο, Σαντιάγκο Σάνα, Αλφρέδο Σκαρπάτι, Ιωάννης (Juan) και Θεόδωρος (Teodoro) Φαρέγκας δίνουν ραντεβού στην Plaza Solis. Αυτό που θα ακολουθούσε δεν το είχαν φανταστεί ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα. Η ίδρυση του μεγαλύτερου συλλόγου της Λατινικής Αμερικής που θα άλλαζε για πάντα το στάτους της Αργεντινής.
Στην αυγή του 20ου αιώνα το Μπουένος Άιρες είχε κατακλυστεί από μετανάστες. Ένα κύμα ανθρώπων από την Ευρώπη, ανέβασε τον αριθμό των κατοίκων από το ένα εκατομμύριο στα τέσσερα το 1920. Οι νέοι κάτοικοι κουβάλησαν μαζί τους τα έθιμα και τις παραδόσεις. Παράλληλα, την εμφάνισή του έκανε ένα νέο άθλημα, το ποδόσφαιρο.
Το ποδόσφαιρο έφτασε στην Αργεντινή από τους Βρετανούς σιδηροδρομικούς εργάτες στα τέλη του 1860, αλλά ένας Σκωτσέζος δάσκαλος, ο Αλεξάντερ Γουότσον Χάτον, ο οποίος εργάζεται στο αγγλικό λύκειο του Μπουένος Άιρες, είναι που θα θέσει τους κανόνες για το άθλημα που λάτρευε περισσότερο και που στη νέα του πατρίδα, το αγνοούσαν.
Ένας άλλος Ευρωπαίος, ο Ιρλανδός Πάτρικ ΜακΚάρθι έφτασε στην πρωτεύουσα της Αργεντινής στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο ΜακΚάρθι ανέλαβε δάσκαλος σε τοπικό σχολείο κι εκεί έγινε η γνωριμία με την ομάδα που δημιούργησε την Μπόκα Τζούνιορς δίνοντας τα φώτα του για την δημιουργία της ομάδας. Η πρώτη απόφαση που έπρεπε να ληφθεί ήταν το όνομα της.
Τα πρώτα ονόματα όπως οι «Γιοι της Ιταλίας», οι «Ιταλοί αμυντικοί» και οι «Πρωταθλητές της Λα Μπόκα» απορρίφθηκαν αφού δεν ήταν τόσο πιασάρικα για όνομα ποδοσφαιρικής ομάδας.
Η απόφαση ήταν η ομάδα να διατηρήσει την σχέση της με την γειτονιά κι έτσι δόθηκε το όνομα Μπόκα Τζούνιορς από την εργατική γειτονικά της Λα Μπόκα και σε συνδυασμό με το γεγονός πως η Αγγλία ήταν η χώρα του ποδοσφαίρου προστέθηκε η αγγλική λέξη Τζούνιορς (νέοι) παραπομπή στους πέντε έφηβους ιδρυτές του συλλόγου.
Η πρεμιέρα της Μπόκα Τζούνιορς
Έτσι, για πρώτη φορά πέφτει στο τραπέζι η ιδέα των μελών με το αντίστοιχο αντίτιμο όπου το κάθε ένα εξ αυτών θα έπρεπε να πληρώνει 100 πέσος το μήνα για να βρίσκεται στην Μπόκα Τζούνιορς. Με μεθοδευμένες κινήσεις συγκεντρώνεται ένα ποσό για τα πρώτα έξοδα της ομάδας και στις 21 Απριλίου του 1905 η Μπόκα Τζούνιορς ετοιμάζεται για τον πρώτο της επίσημο αγώνα κόντρα στην Mariano Moreno.
Η πρεμιέρα πήγε καλύτερα από ότι θα περίμεναν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του club αφού η νίκη με 4-0 τους έδωσε την ώθηση για την οργάνωση και άλλων φιλικών αγώνων για να έρθει ένα χρόνο αργότερα η εγγραφή σε ένα από τα τοπικά πρωταθλήματα το Villa Lobos πριν μετακομίσουν στην La Liga Central την οποία κατέκτησαν στο ντεμπούτο τους στην διοργάνωση. Η συνέχεια ήταν ανάλογη με νίκες και σε άλλα ανεπίσημα τουρνουά.
https://twitter.com/BocaJrsOficial/status/1506366201945108481
Η επιλογή των χρωμάτων στην εμφάνιση
Ο θρύλος λέει πως το 1906, η Μπόκα Τζούνιορς έπαιξε με την Νότινγχαμ ντε Αλμάγκρο. Και οι δύο ομάδες φορούσαν παρόμοια φανέλα κι έτσι αποφασίστηκε πως η νικήτρια του αγώνα θα κρατούσε τα χρώματα και η ηττημένη θα έπρεπε να διαλέξει καινούργια φανέλα με εντελώς νέα χρώματα.
Η Μπόκα Τζούνιορς ηττήθηκε και η αναζήτηση για τα χρώματα της ομάδας συνεχίστηκε. Μια σκέψη ήταν το γαλάζιο, αλλά στη συνέχεια ο επόμενος πρόεδρος της ομάδας, Χουάν Μπρικέτο, ο οποίος παράλληλα ήταν εργάτης στο λιμάνι του Μπουένος Άιρες, έριξε την ιδέα ο σύλλογος να υιοθετήσει τα χρώματα της σημαίας από το πρώτο πλοίο που θα έπλεε στο λιμάνι της Λα Μπόκα. Αυτό ήταν σουηδικό κι έτσι το κίτρινο και το μπλε έγιναν πλέον τα νέα χρώματα της ομάδας.
Η πρώτη φανέλα ήταν μπλε με μια κίτρινη διαγώνια ρήγα (όπως της Ρίβερ Πλέιτ) την οποία και χρησιμοποίησε έως το 1913. Εκείνη την χρονιά η ομάδα ξεκινούσε τις υποχρεώσεις στην πρώτη κατηγορία κι έτσι αποφασίστηκε η κίτρινη διαγώνια ρήγα να αλλάξει σε οριζόντια.
Το γήπεδο και το Μπομπονέρα
Το πρώτο πρόβλημα είχε λυθεί και σειρά έπαιρνε η έδρα της ομάδας. Το πρώτο γήπεδο δημιουργήθηκε στην Darsena Sur στο παλιό λιμάνι, αλλά μετά από ένα χρόνο το 1907 αποχώρησε αφού δεν πληρούσε τις ελάχιστες απαιτήσεις του πρωταθλήματος.
Έτσι, από την στιγμή που η Μπόκα έγινε μέλος της AFA (Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αργεντινής) άρχισε να ψάχνει για νέο γήπεδο και η απόφαση ήταν να αποχωρήσει από το λιμάνι, από την ίδια της την περιοχή, και να νοικιάσει ένα γήπεδο σε κοντινή γειτονιά έναντι 200 πέσος το μήνα.
Η κίνηση αυτή αποδείχτηκε καταστροφική, αφού όχι μόνο δεν κατάφερε να κερδίσει νέους οπαδούς, αλλά είδε και τα μέλη της να την εγκαταλείπουν (από 1500 ο αριθμός έπεσε στα 300) όπως είχε κάνει και η ίδια εγκαταλείποντας τις ρίζες της. Όπως ήταν λογικό το 1916 το λάθος διορθώθηκε και η ομάδα επέστρεψε εκεί που ανήκει στο σπίτι της στην εργατική γειτονιά της Λα Μπόκα.
Η ανάπτυξη σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής (νέα σχολεία, νοσοκομεία, μοντέρνα κτίρια) δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανεπηρέαστο και το ποδόσφαιρο. Η λίγκα από τις 6 ομάδες αυξήθηκε στις 15 με την Μπόκα να είναι μία από τις ευνοημένες και να παίρνει το εισιτήριο για την μεγάλη κατηγορία. Στην πρώτη της χρονιά τερματίζει 5η με μόλις δύο ήττες.
Παράλληλα το προχωράει το θέμα του γηπέδου και μπαίνουν οι βάσεις για τη νέα έδρα η οποία στη συνέχεια θα εξελιχθεί στο θρυλικό πλέον Μπομπονέρα. Το 1924 ο σύλλογος μετακομίζει στην διασταύρωση των δρόμων Brandsen και Del Crucero (Del Valle Iberlucea σήμερα), για να χτίσει ένα νέο στάδιο. Το γήπεδο όμως δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας και το 1938 αποφασίζει να χτίσει αυτό που πλέον αποτελεί το όνειρο του κάθε ποδοσφαιρόφιλου.
Οι κόποι και τα όνειρα των πέντε εφήβων γίνονται πραγματικότητα το 1919. Η Μπόκα Τζούνιορς κατακτά το πρώτο της πρωτάθλημα και βάζει τις βάζεις για την πρώτη χρυσή γενιά την δεκαετία του 1920 με πέντε πρωταθλήματα Αργεντινής για την ομάδα των μεταναστών.
Όσο ο χρόνος περνούσε μεγάλωνε και το στάτους της Μπόκα. Τον Μάιο του 1940 ανοίγει τις πόρτες στο κοινό το νέο γήπεδο και το 1953 προστίθεται και τρίτο επίπεδο εξεδρών με την μορφή να θυμίζει κουτί με σοκολατάκια, ένα γήπεδο σε σχήμα D, με τρεις εξέδρες με καμπύλη και μια ακόμα εντελώς ευθεία που δεν έχει σχέση με το υπόλοιπο γήπεδο.
Το παγκάκι στην Plaza Solis
Η συνάντηση των πέντε ιδρυτών της Μπόκα Τζούνιορς στο παγκάκι της Plaza Solis αποτελεί κάτι σαν μύθος για την ιστορία αυτού του κλαμπ κι ένα μαρμάρινο μνημείο είναι εκεί για να θυμίζει το τι έκαναν οι πέντε αυτοί έφηβοι φίλοι. Εκεί που έβαλαν τις βάσεις όχι απλά για έναν σύλλογο που θα εκπροσωπούσε επάξια τους εργάτες της Λα Μπόκα, αλλά και όλους αυτούς τους μετανάστες που άφησαν τα πάντα για την Γη της Επαγγελίας.
