«Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους. Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι, όχι μόνον στο ύφος του πρώτου, αλλά και, στο βάθος του δεύτερου»: Αλέκος Σακελλάριος.
Κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ο Αλέκος Σακελλάριος υπηρέτησε με επιτυχία με ό,τι καταπιάστηκε.
Έγραψε 200 θεατρικά έργα, πλήθος σεναρίων, κάπου 2.000 τραγούδια και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο ως σκηνοθέτης, χωρίς να έχει ιδέα για το μέσο, όπως είχε δηλώσει. Με τα θεατρικά του έργα, πολλά από τα οποία μετέφερε στην μεγάλη οθόνη, σκόρπισε και σκορπίζει ακόμα απλόχερα το γέλιο.
Ο Αλέκος Σακελλάριος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου 1913 και πέθανε – σαν σήμερα – στις 28 Αυγούστου 1991 σε ηλικία 78 ετών από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε οικογενειακό τάφο.
Ποιος ήταν ο Αλέκος Σακελλάριος
Πατέρας του ήταν ο Πύρρος Σακελλάριος με καταγωγή από τα Γιάννενα και μητέρα του η Ελένη Ζάππα, απόγονος του Εθνικού ευεργέτη Κωνσταντίνου Ζάππα. Παρουσίαζε ιδιαίτερη δυσκολία στην παρακολούθηση των μαθημάτων του Γυμνασίου και η οικογένειά του θεωρούσε επιτυχία το ότι περνούσε τις τάξεις.
Αποφοίτησε από το 8ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην οδό Νικοπόλεως, στο οποίο ήταν συμμαθητής με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον μετέπειτα μαέστρο Δημήτριο Χωραφά, τον μετέπειτα πρόεδρο του Ολυμπιακού Νίκο Γουλανδρή ενώ από τα μαθητικά του χρόνια, μαζί με τον επίσης συμμαθητή του Τάσο Βουρνά, δημοσιογράφο, ιστορικό συγγραφέα και στέλεχος της Αριστεράς, εξέδωσε τη χειρόγραφη εφημερίδα «Ο μαθητής».
Όπως διαβάζουμε στην ιστοσελίδα ellinikoskinimatografos.gr, ο Αλέκος Σακελλάριος, σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε την ενασχόληση του με την δημοσιογραφία συνεργαζόμενος κατά καιρούς ως ρεπόρτερ, ευθυμογράφος και χρονογράφος με τις εφημερίδες και τα περιοδικά «Ασύρματος», «Ακρόπολις», «Εθνικός Κήρυξ», «Μάχη», «Καθημερινή», «Βραδυνή», «Ελεύθερος Κόσμος», «Απογευματινή», «Τραστ» και «Τηλέραμα». Η πένα του δημοσιογράφου δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Τρεις γάμοι
Ο Αλέκος Σακελλάριος είχε παντρευτεί τρεις φορές. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Ματούλα Ντάβαρη με την οποία απέκτησε δύο κόρες, η δεύτερη ήταν η ηθοποιός Νίκη Λινάρδου (η κυρία Μπεϊζάνη στην κλασική κωμωδία «Θα σε κάνω Βασίλισσα» με τον Θανάση Βέγγο) και τρίτη η Τίνα Βρετού.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, από το 1978 ως το 1991, ζούσε με την τρίτη σύζυγό του, Τίνα, γράφοντας συνεχώς σενάρια, χρονογραφήματα και θεατρικά, τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του, θεατρικό και χρονογραφικό, δεν εκδόθηκε ποτέ.
Έγραψε 200 θεατρικά και 70 ταινίες
Έγραψε, μόνος ή συνεργαζόμενος, (κυρίως με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο) περίπου 200 θεατρικά. Ο Αλέκος Σακελλάριος γύρισε συνολικά 70 ταινίες, από τις οποίες οι περισσότερες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.
- «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948)
- «Ένα βότσαλο στην λίμνη» (1952)
- «Σάντα Τσικίτα» (1953)
- «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1953)
- «Ούτε γάτα ούτε ζημιά» (1955)
- «Δεσποινίς ετών 39» (1954)
- «Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο» (1955)
- «Η καφετζού» (1956)
- «Δελησταύρου και Υιός» (1957)
- «Η θεία απ’ το Σικάγο» (1957)
- «Ένας ήρωας με παντούφλες» (1958)
- «Ο Ηλίας τού 16ου» (1959)
- «Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο» (1959)
- «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960)
- «Τα κίτρινα γάντια» (1960)
- «Η Αλίκη στο ναυτικό» (1961)
- «Χαμένα όνειρα»(1961)
- «Αλλοίμονο στους νέους» (1961)
- «Όταν λείπει η γάτα» (1962)
- «Η νύφη το ‘σκασε» (1962)
- «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» (1963)
- «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963)
- «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης» (1963)
- «Το δόλωμα» (1964)
- «Μοντέρνα σταχτοπούτα» (1965)
- «Υπάρχει και φιλότιμο» (1965)
- «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966)
- «Η θεία μου η χίπισσα» (1970)
- «Η κόμισσα της Κέρκυρας» (1972) και πολλά άλλα.
Καθιέρωσε τη Βουγιουκλάκη και την Καρέζη
Ο Αλέκος Σακελλάριος συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους ηθοποιούς του Ελληνικού κινηματογράφου, πολλούς από τους οποίους ανέδειξε και καθιέρωσε ο ίδιος, όπως τη Ρένα Βλαχοπούλου, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τη Γεωργία Βασιλειάδου, το Βασίλη Αυλωνίτη και άλλους.
Τιμήθηκε με το «Έπαθλο Ξενόπουλου» για τα θεατρικά του έργα «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (έγινε αργότερα ταινία με πρωταγωνιστές τους Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Βύρωνα Πάλλη), «Ένα βότσαλο στη λίμνη» (που έγινε και αυτό ταινία με πρωταγωνιστή τον αξεπέραστο Βασίλη Λογοθετίδη και πολλά χρόνια μετά ριμέϊκ με τίτλο «Ο Σπαγγοραμένος» με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα).
Η ταινία του «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» ψηφίστηκε ως η καλύτερη ταινία της πενταετίας 1955-60, κατά τη διάρκεια της Πρώτης Εβδομάδας Ελληνικού Κινηματογράφου στο νεοσύστατο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (μαζί με τη «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη και τον «Δράκο» του Νίκου Κούνδουρου.
«Η Αλίκη στο Ναυτικό»: Πώς οι 16 κομπάρσοι φαίνονταν 100
Αξίζει να αναφέρουμε και μερικά από τα απρόοπτα και τα παρασκήνια της ταινίας «Η Αλίκη στο Ναυτικό» που γυρίστηκε στον Πόρο.
Η «Αλίκη στο Ναυτικό» ήταν η πρώτη έγχρωμη ελληνική ταινία. Το γεγονός ότι ήταν έγχρωμη ανέβασε το κόστος της σε δυσθεώρητα ύψη, φθάνοντας στο ποσό των 2,5 εκατομμυρίων δραχμών, όταν οι αντίστοιχες ασπρόμαυρες παραγωγές κόστιζαν 1 εκατομμύριο.
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο το φιλμ που ανέβαζε το κόστος, αλλά και το σενάριο που απαιτούσε πλήθος κομπάρσων, όπως π.χ. ναυτών.
Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα ο Φίνος ρώτησε τον Σακελλάριο πόσους κομπάρσους ήθελε για την ταινία κι ο τελευταίος ζήτησε 100! Να σημειωθεί ότι η Finos Films είχε ήδη ζητήσει από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων να χρησιμοποιήσει κάποιους πραγματικούς δόκιμους στα γυρίσματα, αλλά η σχολή απέρριψε το αίτημά του.
Έτσι, ο Αλέκος Σακελλάριος αναζήτησε τη λύση στους κομπάρσους οι οποίοι τότε στοίχιζαν 80 δραχμές την ημέρα, αλλά το κόστος ανέβαινε διότι έπρεπε σε αυτό να συμπεριληφθεί το κόστος των κοστουμιών τους, αλλά και οι μετακινήσεις τους.
Κάνοντας λοιπόν τους υπολογισμούς του ο Φίνος διαπίστωσε ότι το όλο κόστος των κομπάρσων θα ξεπερνούσε τον προϋπολογισμό της ταινίας και αρνήθηκε να πάρει 100. «Πόσους μπορείς να πάρεις;» τον ρώτησε ο Σακελλάριος. «Δεκαέξι» απάντησε ο Φίνος, απογοητεύοντας τον σκηνοθέτη.
Ο Αλέκος Σακελλάριος δεν το έβαλε κάτω και προσπάθησε να σκεφθεί διάφορους τρόπους ώστε οι δεκαέξι κομπάρσοι να φαίνονται περισσότεροι. Δεκαέξι ήταν και οι ναύτες που έκαναν παρέλαση μπροστά από τον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη, κάτι που επίσης είναι αδύνατον να πιστέψει ο θεατής.
Το πως έγινε αυτό εφικτό το περιγράφει ο ίδιος ο Σακελλάριος, στο βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα, «Αλέκος Σακελλάριος, το ταλέντο βγήκε από τον παράδεισο» (Εκδόσεις Άγκυρα).
«Μπροστά από την κινηματογραφική μηχανή παρελαύνανε οι δεκαέξι, ύστερα όταν χανόντουσαν από την οπτική γωνία, τρέχανε πίσω από τη μηχανή και ξανά παρελαύνανε. Μία φορά, δύο φορές, τρεις φορές, έτσι ώστε να έχει την εντύπωση ο θεατής ότι υπήρχαν τουλάχιστον 100 δόκιμοι. Για να μην αναγνωρίζονται, μάλιστα, φροντίζαμε να αλλάζουν σειρά σε κάθε λήψη. Οι πρώτοι μπαίνανε τελευταίοι, οι τελευταίοι πρώτοι και ούτω καθεξής».
Κάποιες σκηνές παρέλασης ήταν από πραγματική παρέλαση, κάτι που βοήθησε πολύ στο τελικό αποτέλεσμα.
Μια ακόμα ενδιαφέρουσα ιστορία για την ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» έχει αποκαλύψει ο ηθοποιός Γιάννης Μαλούχος. Αρχικά ανέφερε τον λόγο που ανέλαβε τον συγκεκριμένο ρόλο, ως δόκιμος, κολλητός φίλος του πρωταγωνιστή Δημήτρη Παπαμιχαήλ.
«Ήρθα και βρήκα τον Αλέκο Σακελλάριο στο γραφείο του και μου λέει: «Γιάννη είσαι τυχερός. Αρχίζω την “Αλίκη στο ναυτικό” και θα παίξεις τον φίλο του Παπαμιχαήλ. Γιατί όμως θα τον παίξεις; Δεν ξέρω τι ταλέντο έχεις, αλλά έχεις μύτη μεγάλη. Θέλω έναν μυταρά!».
Ο μεγάλος καυγάς του Σακελλάριου με την Αλίκη
Στη συνέχεια, ο ίδιος ηθοποιός αποκάλυψε ότι τα γυρίσματα της ταινίας είχαν σταματήσει για έναν μήνα περίπου και παραλίγο να μην ολοκληρώνονταν ποτέ, εξαιτίας ενός μεγάλου καυγά του Σακελλάριου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
«Η Αλίκη είχε κλειστεί στο καμαρίνι της και ενώ ήταν να κάνουμε γυρίσματα, κλείστηκε και δεν έβγαινε» θυμόταν ο Γιάννης Μαλούχος.
«Έξαλλος ο Σακελλάριος, πολύ θυμωμένος, δεν κρατιέται με τίποτα, πάει στο καμαρίνι και χτυπάει την πόρτα. Της λέει: “Άκουσε εδώ, εγώ την ταινία, είτε θέλεις είτε δεν θέλεις, θα τη γυρίσω. Και ξέρεις πώς θα τη γυρίσω; Εσύ θα είσαι με το ίδιο σακάκι που ήσουν και θα φαίνεται μόνο το μισό σου το πλευρό, ο ένας ώμος, από εκεί και πέρα θα παίζουν οι άλλοι. Εσύ θα υπάρχεις ως Βουγιουκλάκη με τον ώμο σου μόνο και με το σακάκι σου. Εγώ θα την τελειώσω”».
Για άλλη μια φορά η παρέμβαση του Φίνου λειτούργησε «πυροσβεστικά» και βοήθησε να αποκατασταθούν οι σχέσεις του Σακελλάριου και της Βουγιουκλάκη και η ταινία ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
«Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα»
Ο Αλέκος Σακελλάριος έγραψε, επίσης τους στίχους -μόνος, με τον Γιαννακόπουλο ή με άλλους- σε περίπου 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα: «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν’ τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που ‘βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», «Έχω ένα μυστικό», «Υπομονή», «Σήκω χόρεψε συρτάκι» και πολλά άλλα.
Πώς ο Αλέκος Σακελλάριος έγραψε το θρυλικό τραγούδι «Άστα τα μαλλάκια σου»
Στα τέλη της δεκαετίας του ’30, ο Αλέκος Σακελλάριος είχε γνωρίσει μια κοπέλα που του άρεσε. Σε ένα ραντεβού τους στο Καβούρι φυσούσε δυνατός αέρας που σήκωνε το φόρεμα της κοπέλας και χαλούσε το χτένισμά της.
Με το ένα χέρι κατέβαζε το φόρεμα και με το άλλο, έφτιαχνε τα μαλλιά της. Όπως έχει περιγράψει ο Σακελλάριος σε συνέντευξή του, κάποια στιγμή τον πλησίασε και με απελπισμένο ύφους του είπε: «Πω πω χάλια έγιναν τα μαλλιά μου». Εκείνος της απάντησε: «Μια χαρά είναι και έτσι τα μαλλάκια σου, ανακατεμένα»…
Έτσι εμπνεύστηκε την πρώτη φράση του τραγουδιού «Άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα, άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά, τώρα που τα νιάτα σου ειν’ ολανθισμένα, άστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα» και όταν επέστρεψε στο σπίτι του, άρχισε να το γράφει.
Απόσπασμα από συνέντευξη στον εαυτό του
- Αν ο Θεός ήταν Έλληνας, τι θα έκανε;
«Θα κατέστρεφε τον κόσμο για να εισπράξει την ασφάλεια»
- Μίλησέ μου για τη διαφθορά…
«Οι Έλληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους»!
- Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;
Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.
Ο Αλέκος Σακελλάριος δεν διεκδίκησε μεγάλα βραβεία, ούτε ενδύθηκε την τήβεννο του μεγάλου καλλιτέχνη ή του αποστασιοποιημένου διανοούμενου. Σκόρπισε, όμως, με το ταλέντο του απλόχερα το γέλιο, σε όλο τον κόσμο για πάνω από εβδομήντα χρόνια τώρα. Σε μικρούς και μεγάλους, μορφωμένους και αμόρφωτους, πλούσιους και φτωχούς και κέρδισε το μεγαλύτερο βραβείο. Την αγάπη μας!
