Ο Συριακός εμφύλιος πόλεμος είναι μια εμφύλια διαμάχη σε εξέλιξη από τον Μάρτιο του 2011 στη Συρία.
Ο πόλεμος έχει τις απαρχές του στην εξέγερση που ξέσπασε στη Συρία στο πλαίσιο της Αραβικής Άνοιξης. Η συριακή κυβέρνηση ανέπτυξε τον στρατό για να καταστείλει την εξέγερση και αρκετές πόλεις πολιορκήθηκαν.
Σύμφωνα με μάρτυρες, στρατιώτες που αρνήθηκαν να ανοίξουν πυρ εναντίον αμάχων εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τον στρατό της Συρίας. Η κυβέρνηση της Συρίας αρνήθηκε τη φημολογία για αποστασίες και κατηγόρησε “ένοπλες συμμορίες” για την πρόκληση ταραχών.
Πώς έφτασε στον εμφύλιο η Συρία
Οι συνδυασμένες επιπτώσεις της ξηρασίας, των ετών 2006 έως το 2010 και των προϋπαρχουσών οικονομικών ανισοτήτων, υπό το καθεστώς al-Assad, συνέβαλαν στις πρώτες μη βίαιες διαμαρτυρίες υπέρ των μεταρρυθμίσεων, του 2011, που οδήγησαν στο κύμα των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης. Ένας επιπρόσθετος παράγοντας, ήταν οι διαιρέσεις μεταξύ της Σουνιτικής πλειοψηφίας της χώρας και της κυβερνώσας ελίτ των Αλαουιτών. Το γεγονός, όμως, που έδωσε τον σπινθήρα για την πυροδότηση μαζικότερων διαμαρτυριών ήταν η σύλληψη και τα βασανιστήρια μιας ομάδας εφήβων αγοριών, για τον λόγο ότι ζωγράφισαν γκράφιτι που κατήγγειλαν το καθεστώς.
Οι Σύριοι, εμπνευσμένοι από τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης στις γειτονικές χώρες, βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν αλλαγή, μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης, υπό το δικτάτορα, Bashar al-Assad. Στις 15 Μαρτίου 2011, οι ειρηνικές διαδηλώσεις πήραν το χαρακτήρα μεγάλων αναταραχών που ξέσπασαν στους δρόμους της Daraa, της Δαμασκού και της Χαλέπι, με τους διαδηλωτές να ζητούν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και την απελευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων.
Οι διαδηλωτές, πιθανότατα, δε φαντάστηκαν ποτέ ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις τους θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν εμφύλιο πόλεμο, που θα μαινόταν για περισσότερο από μια δεκαετία. Οι διαδηλώσεις, γρήγορα μετατράπηκαν σε επαναστατικό κίνημα, που απαιτούσε την πτώση του καθεστώτος. Η σκληρή στρατιωτική καταστολή του καθεστώτος κλιμάκωσε τις εντάσεις και, τον Σεπτέμβριο του 2011, οι ειρηνικές διαδηλώσεις εξελίχθηκαν, τελικά, σε ένοπλη εξέγερση και εμφύλιο πόλεμο. Ο πόλεμος οδήγησε στον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων. Tην ίδια στιγμή, προκάλεσε εκτοπισμό εκατομμυρίων πολιτών και ανάμειξε πολλούς εξωτερικούς και εσωτερικούς παράγοντες με αντικρουόμενα συμφέροντα. Παράγοντες μαχόμενοι σε ένα «μπρα-ντε-φερ» εξουσίας στη Συρία.
Τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από την Κυβέρνηση ακολούθησε, τον Ιούλιο του 2011, ο σχηματισμός του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (Free Syrian Army/Syrian National Army), μιας αντάρτικης ομάδας, αποτελούμενης από αποστάτες του συριακού στρατού και αμάχους, υποστηριζόμενη από την Τουρκία και πολλές χώρες του Κόλπου, που στόχο είχε την ανατροπή της Κυβέρνησης. Ο Bashar al-Assad κληρονόμησε τα ηνία της Συρίας, το 2000, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον πατέρα του. Ο al-Assad κυβέρνησε τη χώρα με σιδερένια πυγμή και είναι γνωστός για τις βίαιες μεθόδους του έναντι των αντιφρονούντων του καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένων των βασανιστηρίων, των μαζικών φυλακίσεων, αλλά και της χρήσης χημικών όπλων, κατά του λαού του. Ένας ακόμα παράγοντας στον εμφύλιο πόλεμο –φιλικά προσκείμενος στο καθεστώς του Assad– είναι η Hezbollah, μια Σιιτική ένοπλη ομάδα, υποστηριζόμενη από το Ιράν, η οποία μετακινήθηκε στη Συρία για να υποστηρίξει τις δυνάμεις της Κυβέρνησης.
Παρά τα εκατομμύρια εκτοπισμένων και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς της μακράς σύγκρουσης, ο al-Assad παραμένει στην εξουσία. Πολλές αραβικές χώρες φαίνεται να έχουν αποδεχτεί πλέον ότι ο al-Assad κρατά σφιχτά τα ηνία του κράτους και έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους να τον προσεγγίσουν, ιδιαίτερα μετά τους σεισμούς του περασμένου Φεβρουαρίου. Λόγος γίνεται, ακόμη, και για επανένταξη της Συρίας στον Αραβικό Σύνδεσμο.
