Έφτασε η ώρα να πιάσουμε ένα βιβλίο που να περιγράφει με ωμότητα το «τέρας» της κατάθλιψης και κυρίως αυτό της μανιοκατάθλιψης, με το οποίο πάλευε η μητέρα του Αύγουστου Κορτώ.
Ο λόγος βέβαια για το «βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, το οποίο είναι το πιο άρτιο κείμενό του συγγραφέα που ασχολείται ξανά με το αγαπημένο του θέμα της δυσλειτουργικής οικογένειάς του.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2015 και αφορά τη ζωή της μητέρας του Κορτώ, η οποία, όπως είπε προσφάτως σε συνέντευξή του ο συγγραφέας ήταν διπολική.
Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται ό,τι θέλει να μάθει ο κόσμος για την καταραμένη φάρα της. Όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου η «ιστορία μου αρχίζει από το τέλος – το δικό της και το δικό μου».
Η Κατερίνα θέλει επίσης να μάθει ο κόσμος για τον απόμακρο πατέρα της που έβγαλε πολλά λεφτά. Για την σκληρή μάνα της που ενδιαφερόταν μόνο για τον πρωτότοκο γιό της και τα λούσα. Για τον μεγάλο αδερφό της που τη βασάνιζε όπως μπορούσε. Για την μεγάλη της αδερφή που μισούσε τους πάντες. Για τον αγαπημένο της αδερφό Άγι που ήταν ο μόνος που την αγάπησε, αλλά κυρίως για τον εαυτό της, τη μικρότερη κόρη, πανέμορφη και ψυχικά ασθενή, που γνώρισε το τέρας της κατάθλιψης από νωρίς, το οποίο ωστόσο η μητέρα της την έβαλε να το κρατήσει μυστικό.
Φάρμακα και απόπειρες αυτοκτονίας
Αποτέλεσμα ήταν να να περάσει όλη της τη ζωή υπό την τυραννία του «τέρατος με τα σιδερένια δόντια». Η μητέρα αφιέρωσε πλήρως τη ζωή της στον μονάκριβο γιο της (τον Κορτώ), τον οποίο αγάπησε παθολογικά.
Στο βιβλίο βλέπουμε τη Κατερίνα να παλεύει με τα φάρμακα και τις απόπειρες αυτοκτονίας και να πνίγεται στη μανιοκατάθλιψη και να γραπώνεται απ’ όποιον βρίσκεται δίπλα της, αποτέλεσμα… να πνιγούν όλοι.
Αποτέλεσμα ο γιος της να μεγαλώσει μέσα σε αυτό το χάος, ώσπου γίνεται συγγραφέας και η Κατερίνα τελειώνει την αφήγησή της.
Αν έπρεπε να περιγράψουμε με μια φράση το βιβλίο του Κορτώ, θα χρησιμοποιούσαμε αυτή: «Μακάρι να μας έσωζε η δυστυχία των άλλων».
Το «Βιβλίο της Κατερίνας» του Κορτώ
Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος – το δικό της και το δικό μου.
Έτσι ξεκινά το «Βιβλίο της Κατερίνας», μιας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια, και που, αν νικήθηκε, έζησε και μεγαλούργησε ταπεινά χάρη στην αγάπη.
Μια οικογενειακή σάγκα γεμάτη ζοφερά μυστικά και θανάσιμες ενοχές, ένα βιβλίο μυστηρίου γύρω από έναν αδιανόητο φόνο και τα δυο του θύματα, και μια κατάδυση σε μια ψυχή που συγκλονίζει με το φως και το σκοτάδι της.
Μας λέει η Κατερίνα:
Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός απ’ αυτούς που θα το διαβάσουν.
Αυτό το βιβλίο, θα πουν, είναι γεμάτο ψέματα κακοήθειες, ανακρίβειες, παραχάραξη της οικογενειακής μας ιστορίας από ένα μυαλό χολωμένο κι άρρωστο, που γυρεύει εκδίκηση για τον θάνατο που μόνο του επέλεξε.
Ωστόσο εμένα αυτή είναι η αλήθεια μου, κι από κει και πέρα, ο καθείς ας διαλέξει τη λήθη που του ταιριάζει, που τον ανακουφίζει έτσι είναι αν έτσι νομίζουνε.
Αυτό το βιβλίο με διαλύει.
Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια. Μέσα στα κομμάτια μου είμαι.
Κι όποιος την ακούσει δεν θα την ξεχάσει ποτέ.
