Ο Χάρι Μπελαφόντε, ο σπουδαίος Αφροαμερικανός τραγουδιστής, με το παρατσούκλι «ο βασιλιάς της Καλυψώ» που είχε διακριθεί στη μάχη υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων, πέθανε σήμερα στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 96 ετών, σύμφωνα με αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Εμβληματικός καλλιτέχνης μιας εποχής, συνδύασε επιρροές από τη Δυτική Αφρική, την Καραϊβική και τη Νέα Υόρκη για να δημιουργήσει μουσική που γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Από τους πιο βραβευμένους ερμηνευτές της εποχής του, ο Μπελαφόντε κέρδισε δύο βραβεία Grammy (και το βραβείο “Επιτεύγματος ζωής” της Recording Academy το 2000), ένα Tony και ένα Emmy. Του απονεμήθηκε επίσης το βραβείο Jean Hersholt Humanitarian Award της Ακαδημίας Κινηματογράφου κατά την τελετή απονομής των Governors Awards το 2014.
Βραβευμένος ερμηνευτής του Μπρόντγουεϊ και πολυτάλαντος αστέρας της δισκογραφίας και των συναυλιών της δεκαετίας του ’50, ο ευλύγιστος και όμορφος Μπελαφόντε έγινε ένας από τους πρώτους μαύρους πρωταγωνιστές του Χόλιγουντ. Αργότερα ασχολήθηκε και με την παραγωγή θεατρικών ταινιών και τηλεταινιών.
Καθώς η καριέρα του εκτεινόταν στη νέα χιλιετία, η δέσμευσή του για προώθηση κοινωνικών σκοπών δεν έμεινε στα μετόπισθεν σε σχέση με την επαγγελματική του εργασία.
Ο Μπελαφόντε, γνωστός του Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, ήταν μια σημαντική φωνή στο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του ’60 και αργότερα ξεκίνησε φιλανθρωπικές δραστηριότητες για λογαριασμό των αναπτυσσόμενων αφρικανικών εθνών. Υπήρξε ειλικρινής πολέμιος των πολιτικών απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής.
Ποιος είναι ο Χάρι Μπελαφόντε
Ο Χάρολντ Τζορτζ Μπελαφόντε ο νεότερος, όπως είναι το πλήρες όνομά τυ, γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, αλλά σε ηλικία 5 ετών πήγε να ζήσει με τη γιαγιά του στη Τζαμάικα, ενώ επέστρεψε για να φοιτήσει στο λύκειο της Νέας Υόρκης.
Όμως το calypso και το mento της Τζαμάικα θα του παρείχαν κρίσιμο υλικό για το πρώιμο μουσικό του ρεπερτόριο. Το calypso είναι ένα στυλ μουσικής της Καραϊβικής που ξεκίνησε από το Τρινιντάντ και το Τομπάγκο στις αρχές έως τα μέσα του 19ου αιώνα και εξαπλώθηκε στις υπόλοιπες Αντίλλες της Καραϊβικής μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα. Οι ρυθμοί του ανάγονται στη δυτικοαφρικανική Κάισο και στην άφιξη των Γάλλων καλλιεργητών και των σκλάβων τους από τις Γαλλικές Αντίλλες τον 18ο αιώνα.
Χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερα ρυθμικά και αρμονικά φωνητικά, και ιστορικά τραγουδιόταν συχνότερα σε γαλλική κρεολική γλώσσα με επικεφαλής έναν γκριότ.
Αφού υπηρέτησε στον πόλεμο, ο Μπελαφόντε στράφηκε προς τη θεατρική σκηνή της Νέας Υόρκης. Ένας πρώιμος μέντορας ήταν ο διάσημος μαύρος ηθοποιός, τραγουδιστής και ακτιβιστής Πολ Ρόμπεσον.
Σπούδασε υποκριτική και παρακολούθησε παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ -με ένα μόνο εισιτήριο που χρησιμοποιούσε από κοινού στο διάλειμμα- με έναν άλλο αγωνιζόμενο νεαρό ηθοποιό, τον εμβληματικό Σίντνεϊ Πουατιέ. Όπως και ο Πουατιέ, έπαιζε στο American Negro Theater του Χάρλεμ.
Ο Μπελαφόντε, ωστόσο, άφησε πρώτα το στίγμα του ως τραγουδιστής σε νυχτερινά κέντρα. Δουλεύοντας αρχικά με ποπ και τζαζ διάθεση, ο Μπελαφόντε ξεκίνησε την καριέρα του ως τραγουδιστής στο Royal Roost της Νέας Υόρκης και έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο το 1949 στην Roost Records.
Σύντομα έστρεψε το καλλιτεχνικό του ενδιαφέρον στην αμερικανική παραδοσιακή μουσική.
Ένας ανιχνευτής ταλέντων της εταιρείας MGM τον εντόπισε και μετά από ένα δοκιμαστικό, ο Μπελαφόντε εξασφάλισε έναν ρόλο πλάι στη Ντόροθι Ντάντριτζ για την ταινία «Bright Road» (Φωτεινός δρόμος) το 1953.
Την ίδια χρονιά, ο Μπελαφόντε έκανε το ντεμπούτο του στο Rialto στην επιθεώρηση «John Murray Anderson’s Almanac», για την οποία έλαβε το βραβείο Tony για την καλύτερη ερμηνεία από πρωταγωνιστή σε μιούζικαλ.
Στα επόμενα χρόνια ο Μπελαφόντε θα εκτοξευόταν ως ποπ τραγουδιστής. Έκανε το ντεμπούτο του στην RCA Records το 1954 με το «Mark Twain and Other Folk Favorites» – είχε ερμηνεύσει το ομώνυμο λαϊκό τραγούδι με τον κιθαρίστα του Μίγιαρντ Τόμας στη βραβευμένη με Tony σειρά του στο Μπρόντγουεϊ.
Το άλμπουμ του Belafonte, το 1956, με παρόμοιο λαϊκό ρεπερτόριο, παρέμεινε έξι εβδομάδες στο Νο. 1 των αμερικανικών τσαρτ.
