Ο Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής ανακοίνωσε πως την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2022, το φαράγγι της Σαμαριάς, θα είναι προσβάσιμο για τους επισκέπτες για όλο το μήκος της διαδρομής και από τις δύο εισόδους.
Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ωστόσο πως, «δεδομένης όμως της καιρικής αστάθειας των τελευταίων ημερών ενημερώνουμε ότι, όπως ισχύει καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του Εθνικού Δρυμού, εφόσον ληφθεί ενημέρωση για καιρικά φαινόμενα τα οποία ενδέχεται να θέσουν σε κίνδυνο τους επισκέπτες και το προσωπικό του Εθνικού Δρυμού, το φαράγγι θα κλείσει άμεσα και οι επισκέπτες οφείλουν να εξέλθουν σύμφωνα με τις οδηγίες του προσωπικού».
Πρόκειται για ένα από τα πιο ξακουστά μέρη στην Ευρώπη, κάποιοι λένε και το διασημότερο, που κρύβει στα τείχη από βράχια δεξιά και αριστερά του μοναδικές εκπλήξεις για τον επισκέπτη. Μόνο τη φετινή περίοδο υπολογίζεται πως μέσα από φαράγγι θα περάσουν 160.000 επισκέπτες από όλο τον κόσμο.
Η είσοδος στη Σαμαριά επιβαρύνεται με κάποιο φθηνό εισιτήριο κι επιτρέπεται από τα μέσα Απριλίου μέχρι το τέλος Οκτωβρίου.
Το χωριό που εγκαταλείφθηκε μέσα στο φαράγγι της Σαμαριάς το 1962
Το 1962 ωστόσο, όταν και ελήφθη η απόφαση το φαράγγι της Σαμαριάς να γίνει εθνικός δρυμός, σήμανε και το τέλος για ένα μικρό, γραφικό χωριό στην καρδιά του. Το έρημο σήμερα χωριό της Σαμαριάς βρίσκεται ακριβώς μέσα στο φαράγγι και εγκαταλείφθηκε οριστικά εκείνη τη χρονιά, πριν από 60 χρόνια για να γίνει ο Εθνικός Δρυμός Λευκών Ορέων.
Τα σπίτια του στέκουν ακόμη, εγκαταλειμμένα, ένα εξαίρετο δείγμα της κρητικής αρχιτεκτονικής της εποχής, αλλά και ένα σημάδι πως οι περιπατητές βρίσκονται περίπου στα μισά της διαδρομής. Διαβάζουμε πως κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, καθώς προστατευόταν από τα στοιχεία της φύσης, το χωριό Σαμαριά αποτέλεσε κρησφύγετο επαναστατών και του τοπικού πληθυσμού.
Τόσο το φαράγγι της Σαμαριάς, όσο και το χωριό πριν από αυτό, λέγεται πως πήραν το όνομά τους από την εκκλησία της Οσίας Μαρίας. Ένα εκκλησάκι του 14ου αιώνα λίγο έξω από το χωριό. Υπάρχει επίσης και η θεωρία πως το όνομα προκύπτει από τη λέξη Αμάρα, που χρησιμοποιούν οι Κρητικοί για το μέρος όπου συναντώνται τα ρυάκια.
