Ο Γιάννης Μπέζος παραχώρησε συνέντευξη στα Παραπολιτικά και τη Σάσα Σταμάτη και μίλησε για τα επαγγελματικά του σχέδια.
Έκανε ένα μικρό απολογισμό της καριέρας του και εμφανίστηκε ικανοποιημένος από αυτά που έχει πετύχει. Δεν έχει σταματήσει να έχει φιλοδοξίες, αν και τονίζει πως δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων που «θέλουν να πεθάνουν στο σανίδι».
Η συζήτηση ξεκίνησε με τα τηλεοπτικά σχέδια του ηθοποιού. Ο Γιάννης Μπέζος ανέφερε πως υπάρχουν πράγματα χαζά αλλά και πράγματα ποιοτικά για τον τηλεθεατή.
Τηλεοπτικά τι ετοιμάζετε;
Θα κάνουμε μια κωμωδία στον ΑΝΤ1, η οποία λέγεται «Σούπερ ήρωες». Επειδή μου άρεσε το κείμενο και είναι και η πρόθεση της σειράς να δείξει κάποιους ήρωες σε ένα σούπερ μάρκετ με την καθημερινότητά τους, με το χιούμορ τους, αποφάσισα να συμμετέχω και εγώ.
Για εσάς ποιος θεωρείται ήρωας;
Αυτοί οι άνθρωποι που καθημερινά περιμένουν στη στάση του λεωφορείου, δουλεύουν για το μεροκάματο και τα φέρνουν βόλτα δύσκολα.
Σας αρέσει η τηλεόραση; Σήμερα πολλοί μιλάνε για τοξικότητα…
Έχει και πράγματα καλά, έχει και πράγματα χαζά. Όπως είχε πάντα. Δεν έχει αλλάξει κάτι. Πάντα υπήρχε τοξικότητα και πάντα υπήρχαν και πράγματα καλά. Βέβαια, η τηλεόραση τώρα δεν είναι όπως ήταν πριν από 30 χρόνια, γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει.
Έχουν βγει οι πλατφόρμες, έχεις επιλογές να δεις πάρα πολλά πράγματα. Καλό θα είναι, αντί να κάνουμε κριτική, να κάνουμε πιο αυστηρές επιλογές, που δεν φέρνουν τοξικότητα.
Έχετε κάποιο ανεκπλήρωτο όνειρο;
Όχι, δεν έχω τίποτα. Είμαι πολύ γεμάτος. Δεν έχω κάτι που να λέω «γιατί δεν το έκανα αυτό, να το κάνω». Απλώς, αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι το θέμα τού να γίνονται πράγματα πιο καινούργια, να μην αναμασάμε τα παλιά.
Με έναν τρόπο μού λέτε δηλαδή ότι είστε αρνητικός με τα reunion;
Δεν τα μπορώ τα remakes καθόλου. Πρέπει να αλλάξει και η θεματολογία μας και το προσωπικό, να μπουν νέοι άνθρωποι, εμείς να πάμε λίγο πιο πίσω. Πρέπει να ανανεωθεί αυτό το πράγμα. Αυτό ισχύει και για την τηλεόραση και για το θέατρο, αλλά κυρίως για την τηλεόραση, επειδή είναι πολύ μαζικό είδος ενημέρωσης και διασκέδασης.
Εσείς μπορείτε να ανοίγετε την πόρτα σε έναν νεότερο, δεν είναι όμως κάτι σύνηθες…
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε, διότι θα καταλήξουμε σαν κάτι παππούδες που αναμασούν τα παλιά και είναι σαν να ζουν μέσα από τις αναμνήσεις. Δεν πρέπει να γίνει αυτό. Πρέπει να δούμε καινούργιους ανθρώπους, οι οποίοι να έχουν ενδιαφέρον, άποψη, φαντασία και ταλέντο. Και υπάρχουν πολλά τέτοια άτομα.
Είστε από τους καλλιτέχνες που λένε «θέλω να πεθάνω πάνω στο σανίδι»;
Όχι. Είναι λίγο κλισέ όλα αυτά. Όσο είμαστε δυνατοί, και ψυχικά και πνευματικά, μπορούμε στη δουλειά τη δική μας να είμαστε επαρκείς, ανεξάρτητα από την ηλικία, αν συντρέχουν οι παραπάνω λόγοι. Αλλιώς, είναι πρόβλημα.
Ενώ είστε ένας άνθρωπος με ενσυναίσθηση, όσοι δεν σας γνωρίζουν σχηματίζουν μια εντελώς άλλη άποψη για σας, όπως -ας πούμε- ότι είστε «απότομος». Είναι η άμυνά σας;
Καμία άμυνά μου δεν είναι. Είναι η ιδιοσυγκρασία μου. Δεν φοβάμαι κανέναν για να αμυνθώ. Δεν θέλω να είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι.
