Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου θα είναι ο κοινός υποψήφιος της αντιπολίτευσης στην Τουρκία και θα αντιμετωπίσει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές της χώρας.
«Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι ο υποψήφιός μας για τις προεδρικές», είπε ο Τεμέλ Καραμολάογλου, ο ηγέτης του Κόμματος Ευτυχίας, απευθυνόμενος στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από την έδρα του κόμματος, στην Άγκυρα, όπου συνεδρίαζαν οι πρόεδροι των έξι κομμάτων.
Με μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, που έλεγε «πού είχαμε μείνει;», ο αντιπρόεδρος του Καλού Κόμματος (İyi parti), του ακροδεξιού προεκλογικού εταίρου των κεμαλιστών, Μπαχαντίρ Ερντέμ ανακοίνωσε την επιστροφή της προέδρου του Κόμματος Μεράλ Ακσενέρ, στο «Τραπέζι των Έξι», μετά από το φαινομενικό διαζύγιο της Παρασκευής.
Οι μητροπολιτικοί δήμαρχοι Άγκυρας, Μανσούρ Γιαβάς και Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, επισκέφθηκαν την Ακσενέρ, στα γραφεία του Καλού Κόμματος προσπαθώντας να γεφυρώσουν το χάσμα που φάνηκε να δημιουργείται.
Πότε θα γίνουν οι εκλογές στην Τουρκία
Υπενθυμίζουμε πως πριν λίγες μέρες ο Ιμπραήμ Καλίν τόνισε πως οι εκλογές θα γίνουν στις 14 Μαΐου, όπως είχαν προγραμματιστεί, εκτός αν υπάρξει πολιτική συμφωνία για άλλη ημερομηνία, με την 18η Ιουνίου να παραμένει στο τραπέζι.
Τον περασμένο μήνα, ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος επιδιώκει να επεκτείνει τη διακυβέρνησή του σε μια τρίτη δεκαετία, είχε αναγγείλει την πρόωρη διεξαγωγή των προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών τον Μάιο.
Δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι εκλογές αυτές θα είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία του Ερντογάν για να παραμείνει στην εξουσία, μετά από δύο δεκαετίες στην ηγεσία της χώρας.
Η αποτίμηση του Ερντογάν ως προσωπικότητα
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί μια «υψηλής τάσης» προσωπικότητα, στην οποία αποδίδονται αρκετά χαρακτηριστικά και ιδιότητες.
Αυτή η «υψηλή τάση» τροφοδοτείται και από την πολιτική διαδρομή του, αλλά και από την μετάλλαξη του από έναν μεταρρυθμιστή ηγέτη, σε έναν αυταρχικό «Σουλτάνο», όπως συχνά τον αποκαλούν εντός (αν δεν λογοκριθούν) και εκτός Τουρκίας.
Μόνο το τελευταίο διάστημα, το περιοδικό Economist, αλλά και το Stern περιέγραψαν με τα πιο ζοφερά χρώματα τη διακυβέρνηση Ερντογάν στην Τουρκία, τη ροπή προς τον αυταρχισμό και την αγωνιώδη προσπάθειά του να παραμείνει στην εξουσία.
Αυτή η μετάλλαξη ταυτίζεται με την πορεία της Τουρκίας, αλλά αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο ένας «ηγέτης» οικειοποιείται και «εργαλειοποιεί» τις κοινωνικές τάσεις που προκύπτουν στην ευρύτερη περιοχή του, για να παγιώσει ένα δικό του σύστημα διατήρησης της εξουσίας.
