Μετά τη Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρώσεις κατά της Ρωσίας, με αφορμή την αναγνώριση των δυο περιοχών της Ανατολικής Ουκρανίας ετοιμάζουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό ανέφερε, μιλώντας στο MSNBC, ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Τζο Μπάιντεν, Τζον Φίνερ.
«Μέσα στις επόμενες ώρες θα δείτε σημαντικά βήματα, από την πλευρά μας, στο θέμα της επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσίας» τόνισε ο Φίνερ.
Χθες Δευτέρα (21/2), μετά το διάγγελμα του Πούτιν, ο Μπάιντεν υπέγραψε προεδρικό εκτελεστικό διάταγμα με το οποίο απαγορεύθηκε κάθε εμπορική συναλλαγή και κάθε επένδυση φυσικών ή νομικών προσώπων της χώρας του στις δύο αυτοανακηρυγμένες Λαϊκές Δημοκρατίες της ανατολικής Ουκρανίας που αναγνωρίστηκαν επίσημα από τη Ρωσία.
«Θα λάβουμε περαιτέρω μέτρα (…) για αυτή την ξεκάθαρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας», σημείωσε ανώτερος αξιωματούχος του Λευκού Οίκου μιλώντας σε δημοσιογράφους.
Το χρονικό της ουκρανικής κρίσης
Η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ από το Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει τις ρίζες της στο ιδιαίτερο ανάγλυφο της περιοχής και στις εξελίξεις που σημειώθηκαν κατά βάσει μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την πορεία εκδυτικισμού της Ουκρανίας.
Έτη-σταθμοί για τα σημερινά τεκταινόμενα αποτελούν το 1990 και το 2013.
- Αφενός, το 1990, γιατί είναι το έτος κατά το οποίο η Σοβιετική Ένωση δίνει τη θέση της σε 15 διάδοχα κράτη, δύο φυσικά εκ των οποίων είναι η Ρωσία και η Ουκρανία.
- Αφετέρου, το 2013, όταν ξεσπά η λεγόμενη «Επανάσταση της Εντιμότητας», που κατέδειξε ξεκάθαρα το βαθύ σχίσμα στα ουκρανικά ενδότερα.
Τα γεγονότα που είχαν ως επίκεντρο σειρά διαδηλώσεων και κινητοποιήσεων πέριξ της πλατείας Maidan στο Κίεβο, γνωστά στην ουκρανική ιστορία ως «Euromaidan», εξανάγκασαν τον τότε Πρόεδρο της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, να απομακρυνθεί από το αξίωμα και τη χώρα, μετά την απόφασή του να στρέψει το Κίεβο προς την αγκαλιά της Μόσχας.
Οι αιματηρές διαδηλώσεις του 2013 στην Ουκρανία
Όταν, λοιπόν, ο τότε Ουκρανός πρόεδρος αποφάσισε να απομακρυνθεί από τον συνταγματικό στόχο της Ουκρανίας για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ταραχές ξέσπασαν.
Τελικά, αυτές που χαρακτηρίστηκαν ως οι «μεγαλύτερες διαδηλώσεις υπέρ της ένταξης στην ΕΕ» στιγματίστηκαν από 100 νεκρούς και αποτέλεσαν την αφορμή για τα σημερινά γεγονότα, οδηγώντας σε έναν μέχρι στιγμής de facto κατακερματισμό της Ουκρανίας.
Η ξεκάθαρη δυτικότροπη στροφή του Κιέβου ήταν τελικά αυτή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, επιτρέποντας στη Ρωσία να επέμβει δυναμικά: βασιζόμενη και στο ρωσόφωνο τμήμα του πληθυσμού, που είναι αριθμητικά υπέρτερο σε συγκεκριμένα τμήματα της ουκρανικής επικράτειας, η Μόσχα πέτυχε:
- Την ανεξαρτητοποίηση αρχικά και προσάρτηση τελικά της Κριμαίας, που επικυρώθηκε με ένα (αμφισβητούμενο) δημοψήφισμα, όπου η σχετική απόφαση προσχώρησης στη Ρωσία έλαβε ποσοστό 90%
- Την αυτονόμηση και ουσιαστική ανεξαρτητοποίηση των περιοχών του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ, περιοχές τις οποίες πλέον η Ρωσία αναγνωρίζει ως ανεξάρτητα κράτη, στα οποία ετοιμάζεται να στείλει στρατιωτική βοήθεια
