Σήμερα (14/5) γίνονται στην γειτονική Τουρκία οι πιο κρίσιμες εκλογές της 20ετίας στη χώρα – τόσο για την πορεία της ίδιας της χώρας όσο και για το πώς θα επηρεάσει το αποτέλεσμα τις σχέσεις της Αγκύρας με την Δύση, και το ευρύτερο γεωπολιτικό σκηνικό.
Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η μάχη του Ερντογάν με τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στις κάλπες δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Η τελευταία πριν τις κάλπες έδειξε προβάδισμα 49,1% Κιλιτσντάρογλου – 46,9% Ερντογάν.
Η προεκλογική εκστρατεία Ερντογάν – που μετά από 20 χρόνια διακυβέρνσησης επιθυμεί να παραμείνει στην εξουσία ως ο απόλυτος σουλτάνος – επικεντρώθηκε στα επιτεύγματα της διακυβέρνησής του στους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας και σε έργα υποδομής, με τον ίδιο να υποστηρίζει ότι η αντιπολίτευση θα ανατρέψει αυτά τα έργα προόδου.
Εκτός αυτών, ο Τούρκος πρόεδρος αναφέρει ότι η τουρκική αντιπολίτευση δέχεται εντολές από τη Δύση και ότι η αντιπολίτευση θα υποταχθεί στις επιθυμίες δυτικών κρατών στην περίπτωση που αυτή εκλεγεί.
Τι θα άλλαζε στις σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση με μια ήττα Ερντογάν
Σε πρωτοσέλιδο άρθρο-παρέμβαση η Süddeutsche Zeitung υποστηρίζει ότι μία ήττα του Ταγίπ Ερντογάν στις εκλογές της Κυριακής δίνει στην Τουρκία τη δυνατότητα για μία νέα αρχή:
«Η Τουρκία δεν βρίσκεται στη Λατινική Αμερική, αλλά σε ένα νευραλγικό σημείο του παγκόσμιου χάρτη, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αυτή είναι η μοίρα της. Είναι μία χώρα μουσουλμανική. Στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης Ερντογάν πολλοί εξέφραζαν την ελπίδα ότι η Τουρκία θα μπορούσε να συνδυάσει το Ισλάμ με τη Δημοκρατία. Το αργότερο μετά τις κινητοποιήσεις στο πάρκο Γκεζί, το καλοκαίρι του 2013, η ελπίδα αποδείχθηκε μάταιη.
Στις γειτονικές χώρες η Αραβική Άνοιξη είχε ήδη αποτύχει, στη Δύση εδραιωνόταν η πεποίθηση ότι δεν μπορεί να ευδοκιμήσει η Δημοκρατία στην Ανατολή. Και τώρα; Η μουσουλμανική Τουρκία διεξάγει ελεύθερες εκλογές και δεν αποκλείεται να στείλει τον πρόεδρό της στη σύνταξη.Το τέλος του Ερντογάν θα ήταν μία ευκαιρία, όχι μόνο για την Τουρκία και την ευρύτερη περιοχή, αλλά για όλους εκείνους στη Μέση Ανατολή, που ονειρεύονται να επιλέξουν κάποτε οι ίδιοι την κυβέρνησή τους. Θα σηματοδοτούσε μία αλλαγή εποχής, στην καλύτερη περίπτωση μία νέα αρχή. Για τις σχέσεις ανάμεσα στην ΕΕ και την Τουρκία, ανάμεσα στην Ευρώπη και την Εγγύς Ανατολή».
«Επιστροφή στην Ευρώπη» είναι ο τίτλος του περιοδικού DER SPIEGEL για την πιθανή «αλλαγή φρουράς» στην Άγκυρα.
Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «ο (Κεμάλ) Κιλιτσντάρογλου έχει υποσχεθεί να διορθώσει την πολιτική του Ερντογάν. Σε συνέντευξή του στο SPIEGEL έχει δηλώσει με σαφήνεια, ότι αντιλαμβάνεται την Τουρκία ως αναπόσπαστο μέρος της Δύσης. Ο Κιλιτσντάρογλου μάλλον θα εφήρμοζε τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κάτι που θα άνοιγε τον δρόμο για την απελευθέρωση του αντιπολιτευόμενου πολιτικού Σελαχατίν Ντεμιρτάς και του φιλανθρώπου Οσμάν Καβάλα.
Η ΕΕ θα μπορούσε να ανταποδώσει, αίροντας την υποχρέωση για έκδοση βίζας σε Τούρκους πολίτες (που επισκέπτονται την Ευρώπη) και αρχίζοντας διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Άγκυρας για μία εμβάθυνση της Τελωνειακής Ένωσης. Δεν αποκλείεται ακόμη και μία αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων για ένταξη στην ΕΕ».
