Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, ο Ιταλός παλαίμαχος διεθνής επιθετικός, Τζιανλούκα Βιάλι, δίνει ξανά τη σκληρότερη μάχη, αυτή για τη ζωή.
«Αντίπαλός» του ο καρκίνος στο πάγκρεας, με τον οποίο ζει εδώ και πέντε χρόνια.
Στο Λονδίνο η μητέρα του Βιάλι
Η κατάσταση του Τζιανλούκα Βιάλι φαίνεται να χειροτερεύει, όπως αναφέρει η ιταλική εφημερίδα «Gazzetta dello Sport», σημειώνοντας ότι η 87χρονη μητέρα του, Μαρία Τερέζα, ταξίδεψε χθες το απόγευμα από την Κρεμόνα στο Λονδίνο, όπου νοσηλεύεται σε νοσοκομείο ο 58χρονος.
Ήδη από την περασμένη Τετάρτη, όταν μέσω της ιστοσελίδας της ιταλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου (FIGC) ανακοίνωσε ότι θα κάνει ένα διάλειμμα από τον ρόλο του επικεφαλής της αποστολής των «ατζούρι», υπήρξε ανησυχία.
Τα μηνύματα αλληλεγγύης από πολλούς πρώην συμπαίκτες του αλλά και διάσημες προσωπικότητες από τον κόσμο του ποδοσφαίρου είναι πολλά.
Η καριέρα του Βιάλι
Η πορεία του ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 από την Κρεμονέζε, με την οποία αγωνίστηκε στην δεύτερη και την Τρίτη κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου, πριν πάρει μεταγραφή το 1984 για τη Σαμπντόρια.
Εκεί αγωνίστηκε για 8 σεζόν, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις σημαντικότερες στιγμές της ομάδας της Γένοβας. 223 παιχνίδια πρωταθλήματος, 85 γκολ, ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης, τρία Κύπελλα Ιταλίας κι ένα Σούπερ Καπ, ενώ κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης (πρόδρομος του Τσάμπιονς Λιγκ), απέναντι στη Μπαρτσελόνα, το 1992.
Η συνέχεια, περίπου αυτονόητη για πολλούς Ιταλούς ποδοσφαιριστές, με τη Γιουβέντους να βγάζει ποσό-ρεκόρ για την εποχή από τα ταμεία της για να τον κάνει δικό της. Στο Τορίνο αγωνίζεται για 4 χρόνια, «γράφοντας» 102 συμμετοχές στη Serie A, με 38 γκολ. Κέρδισε το κύπελλο UEFA το 1992, το πρωτάθλημα και το κύπελλο της σεζόν 1994-95, όπως και το Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Αγαπήθηκε και δέθηκε με τους «μπιανκονέρι», πριν δοκιμάσει την τύχη του σε άλλες πολιτείες.
Όταν εντάχθηκε στην Τσέλσι το 1996, μάλλον δεν είχε υπόψη του πόσο θα δένονταν με την ομάδα του Λονδίνου. Ως παίκτης, αγωνίστηκε σε 58 παιχνίδια πρωταθλήματος, σκοράροντας 21 φορές και κερδίζοντας το κύπελλο στην πρώτη του χρονιά, τη σεζόν 1996-97. Όταν το Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς ο Ρουντ Γκούλιτ απολύθηκε από τον πάγκο της ομάδας, ο Βιάλι ανέλαβε άμεσα παίκτης-προπονητής του συλλόγου.
Αναλαμβάνοντας την Τσέλσι, έγινε ένας από τους ελάχιστους προπονητές που κατάφεραν από την πρώτη τους σεζόν (1997-98) να κερδίσουν όχι έναν, αλλά δύο τίτλους. Κέρδισε το αγγλικό Λιγκ Καπ και το Κύπελλο Κυπελλούχων, έχοντας ακόμη ρόλο στην ομάδα. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στο τελευταίο παιχνίδι εκείνης της σεζόν, σκοράροντας εναντίον της Ντέρμπι Κάουντι.
Η συνέχεια ήταν εξίσου καλή για τον Βιάλι, φτιάχνοντας μια εξαιρετική ομάδα, η οποία έφτασε το 1999 στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ (η ομαδάρα του Τζόλα, του Φλο και των υπολοίπων, για όσους θυμούνται) και κατέκτησε το κύπελλο της σεζόν 1999-00 και το Τσάριτι Σιλντ της επόμενης.
Η φθορά ήρθε μοιραία και το Σεπτέμβριο του 2000, απομακρύνθηκε από τον πάγκο της ομάδας. Έκτοτε, η μοναδική ομάδα στης οποίας τον πάγκο έκατσε ξανά ήταν η Γουότφορντ από τον Ιούνιο του 2001, ως τον Ιούνιο του 2002. Εδώ και αρκετά χρόνια, είναι σχολιαστής ποδοσφαίρου για την Ιταλική τηλεόραση.
