Ο πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής Μάρκο Ταρντέλι, του οποίου ο πανηγυρισμός έγινε σήμα κατατεθέν, όταν η Ιταλία κατέκτησε το Μουντιάλ του 1982, προέβη σε σοβαρές αποκαλύψεις περί του ντόπινγκ.
Σήμερα σε συνέντευξή του στην Corriere della Sera μιλάει για το ντόπινγκ στο ποδόσφαιρο με αφορμή βέβαια και τις συζητήσεις που άνοιξαν πάλι πρόσφατα έπειτα από τον θάνατο του Τζιανλούκα Βιάλι.
Ξεκινώντας από το διάσημο πλέον Micoren , το αντιασθματικό που πήραν πολλοί παίκτες για να βελτιώσουν την απόδοση είπε: «Και ποιος δεν το έχει πάρει; Όταν έπαιζα δεν υπήρχε προσοχή στη φαρμακολογία όπως σήμερα. Αν ο παίκτης είχε κάποιο πρόβλημα, το αξιολογούσε ο γιατρός. Και αν πρότεινε ένα φάρμακο, ο παίκτης το έπαιρνε χωρίς συζήτηση».
Ταρντέλι: «Παίζαμε ακόμη και σε συνθήκες που δεν ήταν ιδανικές»
Ο Μάρκο Ταρντέλι στην μακροσκελή συνέντευξή του στην Corriere della Sera ασχολήθηκε εκτενώς με το θέμα του ντόπινγκ. «Παίζαμε ακόμη και σε συνθήκες που δεν ήταν ιδανικές» είπε.
«Αν το σώμα μας ανταποκρινόταν, κανένα πρόβλημα, αλλά συνέβαινε επίσης να μην προκύπτει πάντα η καλή αντίδραση του σώματος. Ωστόσο, έπρεπε να παίξεις, ίσως ακόμη και με κάποιο τραυματισμό και πόνο, ή ένα σπασμένο πλευρό ή ένα ελαφρύ τράβηγμα. Έτσι έδιναν φάρμακα, επαναλαμβάνω, τους επιτρεπόταν». «Πήγαινα στο γήπεδο ακόμα και αν δεν ήμουν σε καλή κατάσταση. Τα χρονικά περιθώρια αποκατάστασης ήταν στενά. Επομένως, είναι πιθανό να έκανα κατάχρηση φαρμάκων», αναφέρει.
«Υπήρχε ένας γιατρός του συλλόγου, κάτι σαν τον οικογενειακό γιατρό: αν ο παίκτης είχε κάποιο πρόβλημα, ο γιατρός το αξιολογούσε και αν πρότεινε ένα φάρμακο, επαναλαμβάνω, ο παίκτης το έπαιρνε και έμπαινε στο γήπεδο», υπογραμμίζει.
Ο Ταρντέλι για τον Βιάλι
Ο Ταρντέλι επανέρχεται στο ζήτημα με αφορμή τον θάνατο του Τζιανλούκα Βιάλι και σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Ντίνο Μπάτζιο, ο οποίος πρόσφατα άφησε υπόνοιες για ντόπινγκ και συμπληρώματα που έπαιρναν οι ποδοσφαιριστές τη δεκαετία του ’90, τονίζει: «Ζήτησε απλώς να καταλάβει. Να τον βοηθήσει κάποιος να καταλάβει τι πήρε.
Και ποιες θα μπορούσαν να είναι οι συνέπειες. Εγώ; Ελπίζω να είμαι τυχερός. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των φαρμάκων που λαμβάνονται και του πρόωρου θανάτου ορισμένων αθλητών. Κανείς δεν έχει εξηγήσει ποτέ αυτή τη σχέση. Πώς μπορεί κανείς να την υποστηρίξει; Φυσικά, εκατόχρονοι δεν εμφανίζονται στον αθλητισμό. Η κανονικότητα είναι τα 80-82-83 χρόνια, ίσως επειδή το σώμα μας είναι πιο φθαρμένο» .
«Τα φάρμακα δεν τα αγαπώ πολύ, τα παίρνω αν χρειαστεί. Πρόσφατα είχα μια κατάσταση γρίπης, έναν βήχα, πήρα το αντιβιοτικό που μου συνέστησαν. Αλλά θυμάμαι, απλά να πω, ότι έχω παίξει και με 38 πυρετό και έχω παίξει το καλύτερο παιχνίδι.
Τώρα οι παίκτες βοηθούνται περισσότερο, για παράδειγμα υπάρχει ψυχολόγος. Για το λόγο αυτό δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να συνδυάσουμε μεθόδους και θεραπείες του παρελθόντος με αυτές του σήμερα. Και όχι μόνο αυτό, η συμμετοχή, η παρουσία του μάνατζερ είναι ένας παράγοντας που δεν υπήρχε στο παρελθόν».
