Ο χαρακτηρισμός «πολιτικός σεισμός» για τις εκλογές της 21η Μαΐου είναι ο πιο ακριβής. Συντελέστηκε ένας σεισμός που γέννησε ένα νέο πολιτικό σκηνικό που παγιώνει την κυριαρχία και την παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ από την άλλη ακούγεται βαρύς ο ήχος της αποσάθρωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η παταγώδης συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με το διψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ βάζει στο παιχνίδι τον κ. Ανδρουλάκη για τη διεκδίκηση της ηγεμονίας του προοδευτικού κεντροαριστερού πόλου και της δεύτερης θέσης στις νέες επικείμενες εκλογές στις 25 Ιουνίου.
Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ απειλείται σοβαρά από το ΠΑΣΟΚ και σε ένα δευτερεύον επίπεδο στον ένα μήνα μέχρι τις επόμενες εκλογές θα δοθεί μια μάχη μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος πλέον μπορεί να αντιπολιτευτεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στην Κουμουνδούρου δείχνουν ακόμη σαστισμένοι μη μπορώντας να αντιληφθούν γιατί χάσανε. Τα σημάδια ήταν πολλά. Ωστόσο τα αγνοούσαν, καθώς δεν μπορούσαν να διαβάσουν σωστά την ελληνική κοινωνία και τις μεταβολές της. Οι νέες συνθήκες, το πέρασμα από την μνημονιακή εποχή στην κανονικότητα έφεραν νέες ανάγκες, νέες προσδοκίες και νέες απαιτήσεις έκφρασης του πολιτικού λόγου. Μια μέρα πριν από τις κάλπες, από αυτή εδώ τη στήλη προβλέπαμε γιατί θα δικαιωθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τις επιλογές που έκανε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας επισημαίνοντας ότι «ζήτησε να μην επικρατήσει το γκρίζο και η τοξικότητα, αλλά ο καθαρός λόγος. Επένδυσε στην κριτική σκέψη των ψηφοφόρων, στην σύγκριση των πεπραγμένων Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, στην προβολή του ρεαλιστικού κυβερνητικού προγράμματος του και εστίασε στο μέλλον της χώρας. Και τελικά αυτό του βγήκε».
Στο αντίπαλο στρατόπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας επένδυαν στην τοξικότητα, στα μίση και τα πάθη ενώ ο λόγος τους για το μέλλον ήταν ομιχλώδης και πολυδιασπασμένος. Δεν αφουγκράστηκαν την επιθυμία του κόσμου για σταθερότητα, για κατάθεση λύσεων και όχι κραυγών, για προτάσεις για ένα συνεκτικό και οργανωμένο σχέδιο για τη χώρα, για την εκφορά μιας κοινής καθαρής γραμμής.
Στο ΣΥΡΙΖΑ έμειναν εγκλωβισμένοι στην προηγούμενη δεκαετία, της εποχής του μνημονίου, συνεχίζοντας ένα καταγγελτικό λόγο που έβλεπε παντού την καταστροφή και το «γκρίζο». Πνίγηκαν σε ένα ορυμαγδό απόψεων των πολιτικών τους στελεχών για εναλλακτικά νομίσματα, για μεγαλύτερη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Νέα Δημοκρατία θριάμβευσε ακόμη και στις πιο λαϊκές γειτονιές, χώρο προνομιακό της Αριστεράς, ενώ το 51% των ελευθέρων επαγγελματιών ψήφισε Νέα Δημοκρατία ενώ καταβαράθρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην Κουμουνδούρου δεν αποκρυπτογράφησαν την πολυσυνθετότητα της ελληνικής κοινωνίας. Αντίθετα ήθελαν στον Έβρο να γκρεμιστεί το τείχος, προπηλάκιζαν λεκτικά τους πολιτικούς τους αντιπάλους, υιοθετούσαν τον πολακισμό και από την άλλη ζητούσαν τους ψήφους της Χρυσής Αυγής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρώτη του αντίδραση ο Αλέξης Τσίπρας αναζήτησε τις αιτίες της καταστροφικής του ήττας στο ότι ΠΑΣΟΚ και άλλα προοδευτικά κόμματα έβαλαν εναντίον του. Κι ενώ στις νέες του δηλώσεις προσπάθησε να ανασκευάσει και ανέλαβε προσωπικά «ακέραια την ευθύνη», άφησε και ένα αστερίσκο να αιωρείται. Έκανε λόγο για απρόσμενα οδυνηρό σοκ «και για όσους ψήφισαν ΝΔ δεδομένου ότι διαμορφώνονται συσχετισμοί που αν επαναληφθούν στις εκλογές της ενισχυμένης εκλογής θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικές για τη Δημοκρατία». Η κινδυνολογία κάνει ξανά την εμφάνιση στο λόγο του. Μάλλον ο Αλέξης Τσίπρας να αντιλήφθηκε τίποτα. Και στον ένα μήνα που απομένει αν συνεχίσει έτσι θα χρειαστεί να διαχειριστεί και άλλο οδυνηρό σοκ από τη φθορά που του ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ.
