Γρήγορα και άμεσα αντανακλαστικά επέδειξε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο ζήτημα της ευρωβουλευτή Μαρίας Σπυράκη.
Καμία σκιά, καμία υπόνοια, κανένα δικαίωμα στους πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης να επενδύουν σε συνειρμούς.
Αυτά μέτρησαν στην απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου να ανασταλεί η κομματική ιδιότητα της κ. Σπυράκη μέχρι να ολοκληρωθεί η διερεύνηση της υπόθεσης και να μην είναι υποψήφια βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην Α’ Θεσσαλονίκης στις επόμενες εθνικές εκλογές όσο διαρκεί η έρευνα και η αναστολή της κομματικής της ιδιότητας.
Το τάιμινγκ στις υποθέσεις Σπυράκη και Καϊλή
Το γεγονός ότι ο Ευρωπαίους Γενικός Εισαγγελέας ζήτησε την άρση της ασυλίας της Μαρίας Σπυράκη και της Έυας Καϊλή για υποψίες για απάτη εις βάρος του προϋπολογισμού της ΕΕ, αναφορικά στην περίπτωση της κ. Σπυράκη με τη διαχείριση αμοιβής διαπιστευμένου κοινοβουλευτικού βοηθού δεν ήρθε στο καλύτερο τάιμινγκ.
Ειδικά για τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη που βρισκόταν στις Βρυξέλλες όταν έγινε γνωστή η είδηση για την ευρωβουλευτή του κόμματος του και άλλοτε πολύ στενή πρώην συνεργάτιδας του.
Εν μέσω του Qatargate, παρ’ όλο που η περίπτωση της Μαρίας Σπυράκη δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεση χρηματισμού που έχει ταρακουνήσει τα θεμέλια του Ευρωκοινοβουλίου, οποιαδήποτε υπόνοια για απάτη ή αστοχίες και αβλεψίες στη διαχείριση του κοινοτικού χρήματος ρίχνει βαριά τη σκιά της και στην εικόνα της χώρας.
Η κορυφή του παγόβουνου στο σκάνδαλο με το Κατάρ είναι ότι ενισχύει την παγίωση των στερεοτύπων και μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ενδυναμώνεται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Βορρά και Νότου και η μανιχαϊστική αντίληψη για τον καλό και συνεπή Βορρά και τον κακό και διεφθαρμένο Νότο.
Το γεγονός ότι Ιταλοί και Έλληνες εμπλέκονται στο Qatargate δίνει μια χρυσή ευκαιρία σε όσους βρίσκονται στον αντίποδα των ευρωπαϊκών αξιών, όπως στην ευρωπαϊκή ακροδεξιά να πανηγυρίζουν χαιρέκακα.
Το ζήτημα των πολυπληθών λόμπι, το πώς επηρεάζουν ανενόχλητα ευρωπαϊκές αποφάσεις και το γεγονός ότι ήταν γνωστό και αποδεκτό όλα αυτά τα χρόνια ως κάτι φυσικό στους διαδρόμους των Βρυξελλών, έφερε σεισμό στα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θέτει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία των θεσμών της, των κομμάτων, των ΜΚΟ. Στη συνείδηση των λαών, όλοι τσουβαλιάζονται σε μια υπόθεση διαφθοράς και επικρατεί η ροπή του εκμηδενισμού όλων.
Σε όλο αυτό εμπλέκονται και τα μικροκομματικά συμφέροντα. Στην ντόπια πολιτική σκηνή εν μέσω ενός οξυμμένου προεκλογικού κλίματος, η άλλοτε ωραία και πολύφερνη Καϊλή μετατράπηκε στον μουτζούρη που πρώτο από όλο το κόμμα της το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θέλησε να τη ξεφορτωθεί ως «δούρειο ίππο» της Νέας Δημοκρατίας.
Για την κυβέρνηση λοιπόν ήταν μονόδρομος να υπάρξει μια κατηγορηματική και κάθετη θέση απέναντι στα όσα καταλογίζονται για τη Μαρία Σπυράκη. Πλέον δεν μπαίνει σε ζυγαριά αν ήταν μικρό ή μεγάλο το παράπτωμα, αλλά λαμβάνεται υπόψη το ηθικό αποτύπωμα στην γενικότερη εικόνα της προστασίας των θεσμών.
*Οι απόψεις του αρθρογράφου είναι προσωπικές και δεν απηχούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις του The Standard
