Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι Τούρκος σοσιαλδημοκράτης πολιτικός και οικονομολόγος, ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία από το 2010.
Υπηρέτησε ως βουλευτής της 2ης εκλογικής περιφέρειας της Κωνσταντινούπολης από το 2002 έως το 2015 και ως βουλευτής της 2ης εκλογικής περιφέρειας της Σμύρνης από τις 7 Ιουνίου 2015.
Στις 6 Μαρτίου 2023, ο Κιλιτσντάρογλου επιλέχτηκε από τα πέντε κόμματα της αντιπολίτευσης να ηγηθεί του συνασπισμού με το επίσημο όνομα «Συμμαχία του Έθνους», διεκδικώντας την τουρκική προεδρία ως βασικός αντίπαλος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Μάλιστα, βρίσκεται σε συζητήσεις και με το φιλοκουρδικό κόμμα, ώστε να «κλειδώσει» τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές της Τουρκίας τον Μάιο.
Λίγες ώρες μόνο μετά την επίσημη ανακοίνωση κοινού υποψηφίου για τους έξι της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, μια δημοσκόπηση από τη γειτονική χώρα δείχνει πως το κλίμα είναι ιδιαίτερα βαρύ για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος εισέρχεται στην πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της πολιτικής του καριέρας.
Türkiye, ORC poll:
Presidential election
Kılıçdaroğlu (CHP-S&D): 57% (+7)
Erdoğan (AKP~NI): 43% (-7)+/- vs. 2-5 January 2023
Fieldwork: 4-6 March 2023
Sample size: 1,850➤ https://t.co/0NuW7xTmmj#anket pic.twitter.com/lV2NKiF6rz
— Europe Elects (@EuropeElects) March 7, 2023
Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο εκλεκτός των έξι κομμάτων της αντιπολίτευσης λαμβάνει ποσοστό 57% έναντι 43% για τον νυν πρόεδρο της Τουρκίας. Είναι ενδεικτικό πως σύμφωνα με την έρευνα ο ηγέτης των κεμαλικών στην Τουρκία κερδίζει 7 μονάδες, όσες ακριβώς χάνει ο αντίπαλός του που υπολείπεται 14 ποσοστιαίες μονάδες.
Το βιογραφικό του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου
Γεννήθηκε 17 Δεκεμβρίου 1948 στο Ναζιμιέ της Επαρχίας Τούντζελι της δυτικής Τουρκίας. Αφού περάτωσε τις δευτεροβάθμιες σπουδές, σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Γκαζί στην Άγκυρα, λαμβάνοντας πτυχίο το 1971.
Από το 1971 έως το 1991, εργάστηκε στη δημόσια διοίκηση της Τουρκίας και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Οικονομικών, υπηρετώντας σε διάφορες θέσεις. Από το 1991 έως το 1996 και από το 1997 έως το 1999, υπηρέτησε ως Πρόεδρος του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (SSK).
Ύστερα από την παραίτηση του επί μακρόν ηγέτη του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, (CHP) Ντενίζ Μπαϊκάλ τον Μάιο του 2010, ο Κιλιτσντάρογλου εξελέγη ως 7ος πρόεδρος του κόμματος. Την ίδια ημέρα, ορκίστηκε και ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης της Τουρκίας, θέση την οποία διατηρεί έως και σήμερα.
Το CHP από τον Κεμάλ Ατατούρκ στον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου
Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα είναι κεμαλικό και σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Τουρκία. Είναι το αρχαιότερο πολιτικό κόμμα της χώρας και σήμερα βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση.
Το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα περιγράφεται ως «ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που είναι πιστό στις ιδρυτικές αρχές και αξίες της Δημοκρατίας της Τουρκίας», στηριζόμενο στις αρχές του Κεμαλισμού. Επίσης, το κόμμα αναφέρεται ως «το ιδρυτικό μέλος της σύγχρονης Τουρκίας».
Το πολιτικό κόμμα έχει τις ρίζες του στις διάφορες ομάδες αντίστασης που ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια του τουρκικού πολέμου ανεξαρτησίας. Υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ ενώθηκαν στο Συνέδριο της Σεβάστειας του 1919.
Το 1923, το Λαϊκό Κόμμα ανακηρύχθηκε πολιτική οργάνωση και ανακοίνωσε την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, με τον Ατατούρκ ως τον πρώτο πρόεδρό της.
Το 1924, το Λαϊκό Κόμμα μετονομάστηκε σε Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα. Καθώς η Τουρκία πέρασε στην μονοκομματική της περίοδο, το CHP ήταν ο μηχανισμός εφαρμογής εκτεταμένων πολιτικών, πολιτιστικών, κοινωνικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη χώρα.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο διάδοχος του Ατατούρκ, Ισμέτ Ινονού, επέτρεψε πολυκομματικές εκλογές και το κόμμα αναγκάστηκε σε μετάβαση της εξουσίας μετά την ήττα στις εκλογές του 1950, τερματίζοντας την μονοκομματική περίοδο και ξεκινώντας την πολυκομματική περίοδο της Τουρκίας.
Τα χρόνια μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1960 το κόμμα έτεινε σταδιακά προς την κεντροαριστερά, η οποία εδραιώθηκε όταν ο Μπουλέντ Ετζεβίτ έγινε πρόεδρος το 1972.
Το CHP, μαζί με όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα της εποχής, απαγορεύτηκε από τη στρατιωτική χούντα του 1980, ενώ αποκαταστάθηκε με την αρχική του ονομασία από τον Ντενίζ Μπαϊκάλ στις 9 Σεπτεμβρίου 1992, με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των μελών του από την περίοδο πριν από το 1980.
Από το 2011 ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου είναι πρόεδρος του CHP.
Η θρησκεία του Κιλιτσντάρογλου και οι αρχές του Κεμαλισμού
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία στο βιογραφικό του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, ο αντίπαλος του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις προεδρικές εκλογές είναι Αλεβίτης και όχι Σουνίτης Μουσουλμάνος.
Οι Αλεβίτες είναι θρησκευτική και πολιτιστική κοινότητα στην Τουρκία και δευτερευόντως σε άλλες χώρες (Ελλάδα, Βουλγαρία, Αλβανία κ.α.) με δεκάδες εκατομμύρια μέλη, της οποίας τα «πιστεύω» έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές του Κεμαλισμού, όπως αυτές εκφράστηκαν από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ με την εθνοκάθαρση της οθωμανικής αυτοκρατορίας και τις γενοκτονίες Ποντίων και Αρμενίων που οδήγησαν στη δημιουργία του τουρκικού κράτους με τις αρχές της κοινής εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας για όλους τους πολίτες.
Ο αλεβιτισμός έχει ορισμένες ομοιότητες με το σιιτικό Ισλάμ, αλλά θεωρείται μία ανεξάρτητη μουσουλμανική θρησκεία, με επιρροές από τη φιλοσοφία των Σούφι. Η ονομασία των Αλεβιτών προέρχεται από το όνομα του γαμπρού του Μωάμεθ, Αλί ιμπν Αμπού Τάλιμπ, ο οποίος είχε παντρευτεί την πιο αγαπημένη από τις τέσσερις κόρες του Μωάμεθ, την Φατιμά.
Όπως όλοι οι Σιίτες, οι Αλεβίτες τιμούν ιδιαίτερα τον Αλί. Όμως η λατρεία τους λαμβάνει χώρα περισσότερο σε οίκους συναθροίσεων παρά σε τζαμιά. Στις τελετές τους έχουν μουσική και χορό υπό τους ήχους μπαγλαμά.
Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους, που κάνουν τελετές στα αραβικά, οι Αλεβίτες χρησιμοποιούν κυρίως την τουρκική γλώσσα, και λιγότερο τα κουρδικά. Επίσης δεν κάνουν προσκύνημα στην Μέκκα, ούτε νηστεύουν στο Ραμαζάνι, ενώ οι γυναίκες τους δεν φορούν μαντήλα.
Οι Αλεβίτες ακόμα καταναλώνουν οινοπνευματώδη ποτά στην καθημερινότητά τους, πράγμα που θεωρείται απαγορευμένο για τους περισσότερους άλλους μουσουλμάνους.
Βασικά χαρακτηριστικά του Αλεβιτισμού είναι:
- Αγάπη και σεβασμός για όλους τους ανθρώπους («Το σημαντικό δεν είναι η θρησκεία, αλλά το να είσαι ανθρώπινο ον»).
- Ανεκτικότητα απέναντι σε άλλες θρησκείες κι εθνικές ομάδες («αν πληγώσεις κάποιον, οι τελετουργικές προσευχές που έχεις κάνει δεν αξίζουν τίποτα»).
- Σεβασμός για τους εργαζόμενους («η υψηλότερη πράξη λατρείας είναι να εργάζεσαι»).
- Ισότητα ανδρών και γυναικών.
Είναι πιο επικίνδυνος από τον Ερντογάν ο Κιλιτσντάρογλου;
Για πολλά χρόνια, η τουρκική αντιπολίτευση ήταν ετερόκλητη και χωρίς βάθος προγραμματικής συμφωνίας. Το αποτέλεσμα είναι στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας να παίζει στο γήπεδο του νυν προέδρου, προσπαθώντας να τον αντιπολιτευθεί από θέσεις περισσότερο εθνικιστικές.
Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, επικεφαλής του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με επανειλημμένες παρεμβάσεις του τα προηγούμενα χρόνια «βάζει φωτιά» εκεί όπου ο Ερντογάν επιχειρεί να κλείσει παλαιά μέτωπα προς ανατολάς, ενώ στα ελληνοτουρκικά απλώς κατηγορεί τον ένοικο του Λευκού Ανακτόρου ότι «δειλιάζει» και δεν είναι ειλικρινής όταν κλιμακώνει την ένταση.
Την ώρα που ο Ερντογάν επείγεται να αποκαταστήσει τις σχέσεις με το Ισραήλ, ο Κιλιτσντάρογλου μνημονεύει τους νεκρούς της ισραηλινής επιχείρησης εναντίον του πλοίου Mavi Marmara ανοικτά της Γάζας, το 2010.
Τις πιο έντονα εμπρηστικές δηλώσεις ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας τις επιφυλάσσει για τα ελληνοτουρκικά. Άλλωστε δικής του εμπνεύσεως ήταν η θεωρία των «16 κατειλημμένων από την Ελλάδα νησιών του ανατολικού Αιγαίου», που με διαφορά λίγων ετών υιοθέτησαν και διεύρυναν οι κυβερνώντες.
Γιατί η Ελλάδα αποτελεί στόχο όλου του τουρκικού πολιτικού κόσμου
Ο τουρκικός αναθεωρητισμός είναι διαχρονικός (τουλάχιστον 5 δεκαετιών), κλιμακωτός, επίμονος, και ουσιαστικός. Το κύριο ερώτημα είναι γιατί η Ελλάδα είναι οικουμενικός στόχος σχεδόν όλων των πολιτικών δυνάμεων της γειτονικής χώρας.
Η άμεση συσχέτιση της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1923 μετά από έναν απελευθερωτικό αγώνα κατά των Ελλήνων και των συμμάχων τους έχει αδιαμφισβήτητα διαμορφώσει τη γενικότερη αρνητική αντίληψη που έχουν πολλές γενιές Τούρκων πολιτικών για την Ελλάδα.
Επίσης, δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι ο αργός και βασανιστικός θάνατος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποδόθηκε και στην Ελληνική Επανάσταση που ώθησε άλλους λαούς των Βαλκανίων να διεκδικήσουν τη δικιά τους απελευθέρωση από τους Οθωμανούς.
Ο Ερντογάν έχει αποφασίσει να κερδίσει τις εκλογές, οπότε ο λιθοβολισμός της Ελλάδας θα αυξηθεί διότι η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι η παρουσία ενός μπαμπούλα όπως η Ελλάδα, που παρουσιάζεται να επιθυμεί το «κακό» της Τουρκίας θα του δώσει πολύτιμες δημοσκοπικές ανάσες.
Η αντιπολίτευση δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να τον ακολουθήσει και να συμβάλλει στην πλειοδοσία επιθετικότητας κατά της χώρας μας, μη θέλοντας να αφήσει το πλεονέκτημα στην κυβέρνηση και στους συμμάχους της.
