Η NASA προγραμματίζει την επόμενη απόπειρα εκτόξευσης της Artemis 1 για τις 14 Νοεμβρίου, όπως ενημέρωσε σήμερα η αμερικανική διαστημική υπηρεσία.
Το πρόγραμμα Artemis αφορά την επιστροφή των ΗΠΑ στη Σελήνη ύστερα από πέντε δεκαετίες. H αποστολή Artemis 1 δεν θα είναι επανδρωμένη προκειμένου να επαληθευτεί ότι η κάψουλα Orion, στην κορυφή του πυραύλου SLS, είναι ασφαλής για τη μεταφορά πληρώματος στο μέλλον.
Η μη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη είχε αναβληθεί δύο φορές, λόγω διαρροής καυσίμων, στα τέλη Αυγούστου και στις αρχές Σεπτεμβρίου. Λίγες εβδομάδες αργότερα, λόγω της απειλής του κυκλώνα Ίαν, η NASA είχε απομακρύνει τον πύραυλο SLS (Space Launch System) – τον ισχυρότερο που κατασκεύασε ποτέ – από την πλατφόρμα εκτόξευσης και τον μετέφερε πίσω στο κτίριο συναρμολόγησης του Διαστημικού Κέντρου Κένεντι.
Οι υπεύθυνοι της αποστολής έχουν ως εναλλακτικές ημερομηνίες την 16η και τη 19η Νοεμβρίου. Εάν τελικά ο πύραυλος SLS εκτοξευθεί την 14 η Νοεμβρίου, η αποστολή Artemis 1 αναμένεται να διαρκέσει συνολικά 25 ημέρες και να ολοκληρωθεί με την επιστροφή της κάψουλας Orion στη Γη στις 9 Δεκεμβρίου.
Οι συμβολισμοί πίσω από την Artemis
Τα πρώτα δείγματα, όσο κι αν η NASA θέλει να δείξει πως είναι ξανά ο κυρίαρχος του διαστήματος δεν είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα. Δυο φορές, οι Αμερικανοί χρειάστηκε να αναβάλουν την εκτόξευση του θηριώδους αυτού πυραύλου προς απογοήτευση των θαυμαστών του διαστήματος.
Το πρόβλημα στο σύστημα που τροφοδοτεί τον γιγάντιο πύραυλο SLS με 3,7 εκατ. λίτρα καυσίμου είχε πρωτοεμφανιστεί το καλοκαίρι στις δοκιμές πλήρωσης των δεξαμενών. Παρά τις εργασίες επιδιόρθωσης, διαρροές είχαν επανεμφανιστεί και στην πρώτη απόπειρα εκτόξευσης που ματαιώθηκε.
Σε κάθε περίπτωση, όποτε κι αν πραγματοποιηθεί, η Artemis 1 θα σηματοδοτήσει την εναρκτήρια εκτόξευση ενός πυραύλου 32 ορόφων που ονομάζεται Space Launch System, στην κορυφή του οποίου θα βρίσκεται η διαστημική κάψουλα Orion. Η κάψουλα θα πετάξει σε απόσταση 62 μιλίων από τη σεληνιακή επιφάνεια, ενώ θα αναπτύσσει μικρά διαστημόπλοια για έρευνα στη Σελήνη -και πέραν αυτής.
Αν και αυτή η πρώτη πτήση θα είναι χωρίς πλήρωμα, θα ακολουθήσουν άλλες με αστροναύτες τα επόμενα χρόνια, ενώ το Orion είναι ικανό να μεταφέρει ανθρώπους μακρύτερα από οποιοδήποτε διαστημόπλοιο έχει πετάξει ποτέ στο παρελθόν.
Ενώ η σημαντική αποστολή Artemis 1 περιλαμβάνει ορισμένους ερευνητικούς στόχους για τον ίδιο τον πλανήτη, χρησιμεύει κυρίως ως μέσο επίδειξης τεχνολογίας (κάτι που δεν επιτυγχάνεται θα πρέπει να τονίσουμε ως τώρα) και ως σύμβολο.
«Για όλους εμάς που ατενίζαμε το φεγγάρι, ονειρευόμενοι την ημέρα που η ανθρωπότητα θα επιστρέψει στη σεληνιακή επιφάνεια, επιστρέφουμε. Αυτό το ταξίδι, το δικό μας ταξίδι, αρχίζει με το Artemis 1», δήλωσε ο επικεφαλής της NASA Μπιλ Νέλσον σε μια εικονική συνέντευξη Τύπου στις αρχές Αυγούστου.
Επιστρέφουμε στο φεγγάρι για να μάθουμε να ζούμε, να εργαζόμαστε, να επιβιώνουμε
«Επιστρέφουμε στο φεγγάρι για να μάθουμε να ζούμε, να εργαζόμαστε, να επιβιώνουμε», δήλωσε σύμφωνα με το CNN ο διοικητής της NASA κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μέσα στον Αύγουστο.
«Πώς κρατάτε τους ανθρώπους ζωντανούς σε αυτές τις εχθρικές συνθήκες; Και θα μάθουμε πώς να χρησιμοποιούμε τους πόρους στο φεγγάρι, ώστε να είμαστε σε θέση να κατασκευάζουμε πράγματα στο μέλλον καθώς θα πηγαίνουμε – όχι ένα τέταρτο του εκατομμυρίου μιλίων μακριά, όχι ένα τριήμερο ταξίδι – αλλά εκατομμύρια και εκατομμύρια μίλια μακριά σε ένα ταξίδι μηνών και μηνών, αν όχι ετών» συμπλήρωσε.
Από τη Σελήνη στον Άρη
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως στην πραγματικότητα η Σελήνη δεν είναι παρά ο προθάλαμος για το απόλυτο βήμα εκεί έξω, την επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο πλανήτη. Πράγματι, όπως αναφέρει το αμερικανικό Wired, το Artemis εντάσσεται στο μακροπρόθεσμο πρόγραμμα της NASA «Από τη Σελήνη στον Άρη».
Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία προβλέπει την αποστολή αστροναυτών στον Κόκκινο Πλανήτη μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.
«Ό,τι κάνουμε στη σεληνιακή επιφάνεια, το κάνουμε για να εξερευνήσουμε την επιστήμη, και δεν πάμε μόνο για “σημαίες και αποτυπώματα”, όπως αναφέρουν κάποιοι στο [αναφέρεται στην περίοδο του Απόλλων], αλλά και για να δοκιμάσουμε όλα τα συστήματα που θα χρειαστούμε τελικά για να μειώσουμε τους κινδύνους για μια ανθρώπινη αποστολή στον Άρη», λέει η Κάθι Κέρνερ, αναπληρώτρια αναπληρώτρια διοικητής της NASA, με έδρα το Διαστημικό Κέντρο Johnson στο Χιούστον.
Οι ειδικοί της NASA εξηγούν πως, όπως όταν κάποιος εξερευνά την άγρια Αναρκτική δεν βασίζεται σε καινούργιο εξοπλισμό που δεν γνωρίζει, ή παπούτσια που δεν «έχουν σπάσει», έτσι και ο Άρης δεν θα είναι το πιο φιλόξενο μέρος για να δοκιμάσει για πρώτη φορά μια τεχνολογία.
«Θα πάμε πρώτα σε κάποια μέρη λίγο πιο κοντά» αναφέρουν. Οι αστροναύτες ζουν και εργάζονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ο οποίος περιστρέφεται περίπου 254 μίλια πάνω από τον πλανήτη Γη, για περισσότερα από 20 χρόνια.
Οι εμπειρίες τους, οι οποίες μπορεί να διαρκέσουν από έξι μήνες έως σχεδόν έναν χρόνο, έχουν αποκαλύψει πώς το περιβάλλον μικροβαρύτητας επηρεάζει το ανθρώπινο σώμα.
«Κάθε μέρα που πέρασα προσωπικά στον διαστημικό σταθμό, την έβλεπα σαν να περπατούσα στον Άρη», δήλωσε ο αστροναύτης της NASA Ριντ Γουάιζμαν, επικεφαλής του Γραφείου Αστροναυτών στο Διαστημικό Κέντρο Johnson στο Χιούστον.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε εκεί πάνω. Προσπαθούμε να κάνουμε τη ζωή στη Γη καλύτερη και προσπαθούμε να επεκτείνουμε την ανθρωπότητα στο ηλιακό μας σύστημα» συμπλήρωσε.
Αν υποθέσουμε ότι οι πρώτες αποστολές του Artemis είναι επιτυχείς, στα επόμενα ταξίδια θα αποσταλούν περισσότερα εξαρτήματα στο σεληνιακό σταθμό και οι αστροναύτες θα αναπτυχθούν για εκτεταμένες περιπλανήσεις στο σεληνιακό έδαφος, ενδεχομένως για εβδομάδες κάθε φορά.
«Καθώς κάνουμε αυτές τις αποστολές, γίνονται όλο και πιο πολύπλοκες. Και έτσι η υποδομή για την υποστήριξή τους γίνεται όλο και πιο πολύπλοκη», εξηγεί η Κένερ.
Με πιο απλά λόγια, η ρομαντική Σελήνη δεν θα είναι παρά ένα τεράστιο πεδίο βολής, ένας προθάλαμος, μια αίθουσα δοκιμών για τον επόμενο μεγάλο στόχο του ανθρώπου. Την κατάκτηση του πλανήτη Άρη.
