Την 25η Μαρτίου εκτός από την μεγάλη Εθνική και Θρησκευτική γιορτή, κυριαρχεί και ένα από τα παραδοσιακά έθιμα της Ελλάδας, που είναι ο μπακαλιάρος με σκορδαλιά.
Πολλοί βέβαια είναι αυτοί που αναρωτιούνται γιατί η 25η Μαρτίου έχει ταυτιστεί με το συγκεκριμένο φαγητό που δεν λείπει από το τραπέζι κανενός σπιτιού. Ο γνωστός σεφ, Πέτρος Συρίγος, μας εξηγεί γιατί τρώμε μπακαλιάρο.
Γιατί τρώμε μπακαλιάρο 25η Μαρτίου
Η Σαρακοστή είναι η πιο γνωστή περίοδος νηστείας. Ξεκινάει την Καθαρά Δευτέρα και διαρκεί έως την Κυριακή της Ανάστασης. Όσοι επιλέγουν να νηστεύουν για όλη την περίοδο της Σαρακοστής αποφεύγουν την κατανάλωση κρέατος, ψαριών αλλά και προϊόντων ζωικής προέλευσης.
Εξαίρεση αποτελούν η ημέρα εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την 25η Μαρτίου, και η Κυριακή των Βαΐων.
Λόγω του χαρμόσυνου χαρακτήρα τους, κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ημερών η νηστεία είναι λιγότερο αυστηρή και επιτρέπει την κατανάλωση ψαριού. Γιατί, όμως, μπακαλιάρο;
Ο μπακαλιάρος ήταν ανέκαθεν μια εύκολη και φθηνή λύση, για τους ανθρώπους κυρίως της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε αντίθεση με τους νησιώτες, που μπορούσαν εύκολα να έχουν πρόσβαση στα φρέσκα ψάρια, οι υπόλοιποι Έλληνες έπρεπε να βρουν μια οικονομική, νόστιμη και εύκολα συντηρήσιμη επιλογή.
Ο παστός μπακαλιάρος συγκέντρωνε όλα τα επιθυμητά χαρακτηριστικά και με τα χρόνια έγινε το βασικό συστατικό σε ένα από τα πιο δημοφιλή πιάτα της ελληνικής γαστρονομικής παράδοσης την 25η Μαρτίου: μπακαλιάρο με σκορδαλιά.
Και λίγη ευρωπαϊκή ιστορία
Η ιστορία του παστού μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς. Οι δεινοί πολεμιστές ήταν οι πρώτοι που τον ψάρεψαν και τον πάστωσαν για να μπορούν να τον εμπορεύονται ήδη από το 800 μ.Χ. Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους, οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος και το «νέο κόσμο» πολύ πριν τον Χριστόφορο Κολόμβο.
Από τους Βίκγινκ έμαθαν τον παστό μπακαλιάρο οι Βάσκοι, που συστηματοποίησαν το εμπόριο και έφεραν το ψάρι κοντά στην πατρίδα του, την Πορτογαλια που φημίζεται για τις χίλιες και μία συνταγές με Βακαλάο. Οι Βάσκοι ονόμασαν τον μπακαλιάρο από το Μεσαίωνα ακόμη «ψάρι του βουνού».
Το παστό ψάρι τη χώρα μας, ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου υπήρχε πάντα φρέσκο ψάρι, στην υπόλοιπη Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ήταν η φθηνή και εύκολη λύση.
Ιστορικά, εκείνοι που έστελναν στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου ήταν οι Άγγλοι, οι οποίοι τον αντάλλασσαν με σταφίδες. Με τα χρόνια η πρόσβαση σε φρέσκο ψάρι έγινε πιο εύκολη και κυρίως προσιτή και το πιάτο αυτό είθισται να καταναλώνεται μια φορά τον χρόνο την 25η Μαρτίου.
