Ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος μιας ολόκληρης εποχής και τον επίλογο μιας μακράς ιστορίας που μοιάζει πλέον πολύ μακρινή για την Ελλάδα.
Ο Κωνσταντίνος που έφυγε από τη ζωή την Τρίτη (10/01) γεννημένος το 1940, έγινε βασιλιάς το 1964. Βρισκόταν μόλις 3 χρόνια στην εξουσία όταν οι Συνταγματάρχες κατέλυσαν τη Δημοκρατία στη χώρα και παρά το πραξιόπημα εκείνος φρόντισε να τους ορκίσει και έτσι να τους νομιμοποιήσει. Ωστόσο, μετά το αντικίνημα ενάντια στην Χούντα, που έμεινε στην ιστορία ως το Βασιλικό Κίνημα εξορίστηκε.
Το 1974 όταν προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα για να επιλέξει ο ελληνικός λαός το πολίτευμα που επιθυμεί για την περίοδο που σήμερα ονομάζουμε Μεταπολίτευση, ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος απεύθυνε διάγγελμα από το Λονδίνο που βρισκόταν εκείνη την περίοδο.
Ήταν και το τελευταίο του πολιτικό διάγγελμα με τη νομιμοποίηση του νόμιμου κατόχου του θρόνου, καθώς μετά το αποτέλεσμα, ο τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος θα έμπαινε, μαζί με μια ολόκληρη εποχή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. «Ο Βασιλεύς δεν πρέπει να φοβήται την κρίσιν του Λαού όταν μάλιστα έχη ήρεμη την συνείδησι, ότι εξεπλήρωσε το χρέος του» ακούγεται να λέει τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Το 1974, ύστερα από την πτώση των συνταγματαρχών και την αποκατάσταση της δημοκρατίας, έγινε το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου για το πολιτειακό, με το οποίο ο Κωνσταντίνος Β’ κηρύχτηκε οριστικά έκπτωτος, με ποσοστό ψήφων 69,18 % υπέρ της προεδρευομένης Δημοκρατίας.
Μετά την έκπτωσή του, διεκδίκησε ακίνητη περιουσία (Κτήμα και ανάκτορα Τατοίου, κτήμα και ανάκτορο Μon Repos Κερκύρας και δασόκτημα Πολυδενδρίου Λαρίσης) και προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τελικά η απόφαση που εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2002, του επιδίκασε αποζημίωση 13,7 εκατ. ευρώ.
Το διάγγελμα του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου πριν το δημοψήφισμα του 1974
Ο Κωνσταντίνος από το Λονδίνο ανέφερε σύμφωνα με το greekroyalfamily.gr:
«Ελληνίδες, Έλληνες.
Από ξένη χώρα σας απευθύνω με βαθειά συγκίνησι εγκάρδιο χαιρετισμό. Είναι χαιρετισμός τιμής διά τους αγώνας και τας θυσίας σας κατά την διάρκεια της εθνικής δοκιμασίας. Με τους αγώνας και τας θυσίας σας ήρχισε η αποκατάστασις των δημοκρατικών θεσμών και κατέστη δυνατόν να ασκήσετε το υπέρτατο καθήκον και δικαίωμα:
Να αναδείξετε διά της ψήφου σας την Βουλή και την Κυβέρνηση της Χώρας. Διανοίγονται ήδη ευρείς οι ορίζοντες της κοινωνικής και οικονομικής προόδου και της ανασυγκροτήσεως της Ελλάδος. Με πίστι και αισιοδοξία ας ατενίσωμε όλοι προς το μέλλον.
Όπως όλοι γνωρίζετε, κατά την προσπάθειάν μου να απαλλάξω τη Χώρα από την δικτατορία, ευρέθην μακράν της Ελλάδος. Από τότε ουδ’ επί στιγμή έπαυσα να φροντίζω με κάθε μέσον και να αγωνίζομαι με όλας τα δυνάμεις μου διά την πολιτικήν απελευθέρωσιν της Πατρίδος. Σεις θα κρίνετε αν εξετέλεσα το καθήκον μου.
Το αυταρχικό καθεστώς επεβλήθη όχι από τας Ενόπλους Δυνάμεις, αλλά από μια ολιγομέλη ομάδα σφετεριστών του καθεστώτος εκείνου, που έφερε η Χώρα εις το χείλος της εθνικής καταστροφής, υπήρξε δι’ εμέ ιστορική στιγμή μεγάλης συγκινήσεως. Είναι όμως απέραντη η θλίψις μου, διότι την χαρά της ώρας εκείνης επεσκίασε το αποτρόπαιο αποκορύφωμα της Κυπριακής τραγωδίας.
Συμπατριώται μου,
Ήτο φυσικό, όπως και τόσοι άλλοι εξόριστοι συμπατριώται, να επιστρέψω εις την Πατρίδα την επομένην της καταρρεύσεως του δικτατορικού καθεστώτος, εναντίον του οποίου επρωτοστάτησα και ηγωνίσθην. Αλλά ειδικαί περιστάσεις επέβαλαν την παράτασι της εξορίας μου.
Ήδη επίκειται δημοψήφισμα, το οποίον όμως έρχεται ως συνέπεια της αυθαιρέτου και παρανόου μεταπολιτεύσεως που επραγματοποίησε η δικτατορία. Έναντι της πράξεως εκείνης, η οποία εστρέφετο πρωτίστως κατά των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, αντέταξα τότε, ότι θα τεθώ προθύμως υπό την κρίσιν του Λαού εφ’όσον όμως θα συνέτρεχαν προϋποθέσεις, αβίαστου, ανόθευτου και αδιαφιλονικήτου εκφράσεως της Λαϊκής Θελήσεως.
Η απάντησίς μου ήτο μια πράξις αντιστάσεως και είχε σκοπό να καταδείξη τον βιασμόν και την πλαστογραφία της Λαϊκής Θελήσεως. Ήτο η απάντησίς μου μια πρόκλησις προς την δικτατορία, αλλά εξέφραζε και την πεποίθησίν μου, ότι ο Βασιλεύς δεν πρέπει να φοβήται την κρίσιν του Λαού όταν μάλιστα έχη ήρεμη την συνείδησι, ότι εξεπλήρωσε το χρέος του.
