Φέτος συμπληρώνονται 78 χρόνια από την 4η Διάσκεψη της Μόσχας, κατά την οποία οι Ιωσήφ Στάλιν και Γουίνστον Τσώρτσιλ χώρισαν την Ευρώπη κρατώντας σημειώσεις πάνω σε μια χαρτοπετσέτα!
Η Τέταρτη Διάσκεψη της Μόσχας, γνωστή και ως Διάσκεψη του Τολστόι λόγω του κωδικού ονόματος της Τολστόι, μεταξύ των Συμμάχων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε χώρα στη Μόσχα από τις 9 Οκτωβρίου έως τις 19 Οκτωβρίου του 1944.
Συναντήθηκαν Στάλιν και Τσώρτσιλ
Αντιπρόσωποι της Σοβιετικής Ένωσης στη διάσκεψη ήταν ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν και ο Σοβιετικός υπουργός εξωτερικών Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότωφ.
Αντιπρόσωποι του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν ο ο Βρετανός πρωθυπουργός Γουίνστον Τσώρτσιλ και ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών Άντονι Ήντεν.
Ο Βρετανός Γενικός Αρχηγός των Επιτελείων Σερ Σερ Άλαν Μπρουκ ήταν παρών, όπως και ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής στη Μόσχα, Άβερελ Χάριμαν, και ο Αμερικανός στρατηγός Τζον Ντιν, ως παρατηρητές και αντιπρόσωποι των ΗΠΑ.
Επίσης στη διάσκεψη συμμετείχαν και εκπρόσωποι της Εξορισμένης κυβέρνησης της Πολωνίας (που είχε τη βάση της στο Λονδίνο) και εκπρόσωποι της Πολωνικής Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης με έδρα το Δουβλίνο.
Θέματα που συζητήθηκαν στη διάσκεψη ήταν η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, η μεταπολεμική διαίρεση των Βαλκανίων και τα ποσοστά επιρροής Σοβιετικών-Ηνωμένου Βασιλείου με τη μυστική Συμφωνία των Ποσοστών, καθώς και το μέλλον της Πολωνίας. Οι Βρετανοί επίσης συμφώνησαν να επιστρέψουν στη Σοβιετική Ένωση όλους τους πρώην Σοβιετικούς πολίτες, που απελευθέρωσαν από τους Γερμανούς, χωρίς καμία εξαίρεση.
Η Συμφωνία των ποσοστών και η χαρτοπετσέτα
Η Συμφωνία των ποσοστών, γνωστή και ως «χαρτοπετσέτα», υποτίθεται πως ήταν μία συμφωνία μεταξύ του Ιωσήφ Στάλιν και του Γουίνστον Τσώρτσιλ σχετικά με τη διαίρεση της νοτιοανατολικής Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής.
Όπως αναφέρει ο Τσώρτσιλ στην αυτοβιογραφία του, πρότεινε η Σοβιετική Ένωση να έχει 90% επιρροή στη Ρουμανία και 75% στη Βουλγαρία, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο να έχει 90% επιρροή στην Ελλάδα.
Ο Τσώρτσιλ επίσης πρότεινε στην Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία να έχουν 50% επιρροή και οι δύο. Στη συνέχεια ο Τσώρτσιλ έγραψε τη συμφωνία με μπλε μολύβι σε μία χαρτοπετσέτα, την οποία έδωσε στον Στάλιν, και αφού την ενέκρινε ο Στάλιν του την επέστρεψε.
«Δεν θα θεωρηθεί πολύ κυνικό αν φανεί πως διευθετήσαμε τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων, με έναν τόσο ‘πρόχειρο’ τρόπο; Ας κάψουμε το χαρτί.», είπε ο Τσώρτσιλ.
«Όχι, κράτα το.», απάντησε ο Στάλιν.
Πάντως, και μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε ποτέ επιβεβαίωση αυτής της συμφωνίας από τη Σοβιετική Ένωση, αλλά ούτε και από τη Ρωσία, ούτε και από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η μόνη πηγή συνεχίζει να είναι η αφήγηση του Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του.
Η στάση του Στάλιν για την Ελλάδα
Αν η συμφωνία αυτή ήταν πράγματι αληθινή, ο Στάλιν κράτησε τον λόγο του όσο αφορά την Ελλάδα. Η Βρετανία υποστήριξε τις δυνάμεις της Ελληνικής Κυβέρνησης κατά τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, ενώ η Σοβιετική Ένωση δεν βοήθησε καθόλου τους κομμουνιστές του ΔΣΕ.
Χαρακτηριστική είναι η τηλεφωνική ομιλία του Στάλιν στον Δημητρώφ στις 10 Ιανουαρίου 1945:
«Εγώ συμβούλευσα την Ελλάδα να μην αρχίσουν αυτόν τον αγώνα. Οι άνθρωποι του ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να βγουν από την κυβέρνηση του Παπανδρέου. Καταπιάστηκαν με δουλειά για την οποία δεν τους επαρκούσαν οι δυνάμεις.
Φαίνεται, υπολόγιζαν ότι ο Κόκκινος Στρατός θα κατέβει ως το Αιγαίο. Εμείς αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Εμείς δεν μπορούμε να στείλουμε και στην Ελλάδα δικά μας στρατεύματα. Οι Έλληνες έκαναν βλακεία.», του είχε πει για τα Δεκεμβριανά.
Αποτίμηση της συμφωνίας
Οι Άγγλοι ως ναυτική δύναμη ενδιαφέρονταν γεωστρατηγικά για την Ελλάδα ενώ αδυνατούσαν να ελέγξουν στρατιωτικά τη Βαλκανική ενδοχώρα. Αντίστροφα, οι Σοβιετικοί ενδιαφέρονταν πιο πολύ για τις χώρες του εσωτερικού, ο έλεγχος των οποίων ήταν αναγκαίος για τη δική τους ασφάλεια.
Είναι επίσης σημαντική για το μέγεθος του κυνισμού με τον οποίο αντιμετώπισαν οι δύο χώρες το ζήτημα «στο μέσον του μεγαλύτερου πολέμου για την ελευθερία στην ιστορία».
Οι δύο πλευρές είχαν αντιληφθεί τα όρια των δυνατοτήτων τους και είχαν αυτοπεριοριστεί στην επίτευξη των στόχων τους.
