Το ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως προχωρά με γοργό ρυθμό προς τον απόλυτο αφανισμό μας, κατά κύριο λόγο εξαιτίας της δραματικής συνέχειας του Πολέμου στην Ουκρανία, που σύντομα εισέρχεται στον δεύτερο χρόνο της.
Το Συμβούλιο Επιστήμης και Ασφάλειας όπως ονομάζεται ανέλαβε την ευθύνη να ρυθμίζει τους δείκτες στο ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως το 1973 και έκτοτε συνεδριάζει δύο φορές το χρόνο για να συζητήσει τα παγκόσμια γεγονότα και να επαναφέρει το ρολόι, εφόσον χρειάζεται.
Το συμβούλιο αποτελείται από επιστήμονες και άλλους εμπειρογνώμονες με βαθιά γνώση της πυρηνικής τεχνολογίας και της επιστήμης του κλίματος, οι οποίοι συχνά παρέχουν συμβουλές εμπειρογνωμόνων σε κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς.
Συμβουλεύονται ευρέως τους συναδέλφους τους από διάφορους κλάδους και ζητούν επίσης τις απόψεις του Συμβουλίου Χορηγών του Δελτίου, το οποίο περιλαμβάνει 10 νομπελίστες.
Ενάμιση λεπτό πριν την καταστροφή
Φέτος, το Συμβούλιο Επιστήμης και Ασφάλειας του Bulletin of the Atomic Scientists που ορίζει τον συγκεκριμένο δείκτει, μετακινεί τους δείκτες του ρολογιού της Ημέρας της Κρίσεως προς τα εμπρός, κυρίως (αν και όχι αποκλειστικά) λόγω των αυξανόμενων κινδύνων του πολέμου στην Ουκρανία.
Το Ρολόι βρίσκεται τώρα στα 90 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα – το πιο κοντινό στην παγκόσμια καταστροφή που έχει υπάρξει ποτέ. Οι δείκτες στο ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως, που από το 1947 συμβολίζει ένα επικείμενο γεγονός κατακλυσμιαίας σημασίας για τον πλανήτη, διατηρήθηκαν στα 100 δευτερόλεπτα από τα μεσάνυχτα έναν χρόνο νωρίτερα, καθώς δεν είχε ξεκινήσει ο πόλεμος.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να εισέλθει σε ένα δεύτερο τρομακτικό έτος, με τις δύο πλευρές να είναι πεπεισμένες ότι μπορούν να νικήσουν. Η κυριαρχία της Ουκρανίας και οι ευρύτερες ευρωπαϊκές διευθετήσεις ασφαλείας που έχουν σε μεγάλο βαθμό κρατήσει από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου διακυβεύονται.
Δεν υπάρχει σαφής οδός για τη σφυρηλάτηση μιας δίκαιης ειρήνης που θα αποθαρρύνει τη μελλοντική επιθετικότητα υπό τη σκιά των πυρηνικών όπλων. Αλλά τουλάχιστον, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να κρατήσουν την πόρτα ανοιχτή για μια δέσμευση αρχών με τη Μόσχα που θα μειώσει την επικίνδυνη αύξηση του πυρηνικού κινδύνου που έχει καλλιεργήσει ο πόλεμος, αναφέρουν οι ειδικοί του Bulletin of the Atomic Scientists.
Το 1991, με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν τη Συνθήκη για τη Μείωση των Στρατηγικών Όπλων, την πρώτη συνθήκη που προέβλεπε βαθιές περικοπές στα στρατηγικά πυρηνικά οπλοστάσια των δύο χωρών, γεγονός που ώθησε το Δελτίο να θέσει το δείκτη του ρολογιού στα 17 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα.
Τι είναι το ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως
Το ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα: είναι μια μεταφορά, είναι ένα λογότυπο, είναι ένα εμπορικό σήμα και είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα των τελευταίων 100 ετών. Έχει διεισδύσει όχι μόνο στο τοπίο των μέσων ενημέρωσης αλλά και στον ίδιο τον πολιτισμό.
Το ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως εμφανίζεται σε μυθιστορήματα του Stephen King και του Piers Anthony, σε τραγούδια των The Who και των Clash και σε κόμικς όπως το Watchmen και το Stormwatch.
Το Ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως είναι ένα σχέδιο που προειδοποιεί το κοινό για το πόσο κοντά βρισκόμαστε στην καταστροφή του κόσμου μας με επικίνδυνες τεχνολογίες δικής μας κατασκευής. Είναι μια μεταφορά, μια υπενθύμιση των κινδύνων που πρέπει να αντιμετωπίσουμε αν θέλουμε να επιβιώσουμε στον πλανήτη.
Όταν δημιουργήθηκε το Ρολόι της Ημέρας της Κρίσεως το 1947, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα προερχόταν από τα πυρηνικά όπλα, ιδίως από την προοπτική ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση οδεύουν προς μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών.
Το Δελτίο εξέτασε τις πιθανές καταστροφικές διαταραχές από την κλιματική αλλαγή στις διαβουλεύσεις του για τον καθορισμό του δείκτη για πρώτη φορά το 2007.
Ο συνεκδότης Χάιμαν Γκόλντσμιθ ζήτησε από την καλλιτέχνη Μάρτιλ Λανγκσντορφ να σχεδιάσει το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης τον Ιούνιο του 1947, ενώ το πρώτο τεύχος που δημοσιεύτηκε ως περιοδικό και όχι ως ενημερωτικό δελτίο.
Η Μάρτιλ -όπως ήταν γνωστή επαγγελματικά- ήταν παντρεμένη με έναν φυσικό, τον Αλεξάντερ Λάνγκσντορφ, ο οποίος εργαζόταν στο Πρόγραμμα Μανχάταν, το άκρως απόρρητο αγγλο-αμερικανικό πρόγραμμα παραγωγής πυρηνικών όπλων που αναπτύχθηκε περί το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ενώ ήταν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο.
