Η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι θεωρείται αν όχι ο διασημότερος, σίγουρα ένας από τους δημοφιλέστερους πίνακες του κόσμου.
Ο πίνακας πήρε το όνομά του από τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο, μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία και την Τοσκάνη και σύζυγος του εύπορου έμπορου μεταξιού Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο. Ο πίνακας, διαστάσεων 77 εκ. × 53 εκ., απεικονίζει μία καθιστή γυναίκα, η έκφραση του προσώπου της οποίας χαρακτηρίζεται συχνά ως αινιγματική.
Με αφορμή την επίθεση ακτιβιστή μεταμφιεσμένου σε ηλικιωμένη γυναίκα που καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι στον ιστορικό πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι την περασμένη Κυριακή, κάνουμε μια αναδρομή στην πολύκροτη υπόθεση της κλοπής της Μόνα Λίζα πριν από 110 χρόνια.
Η κλοπή του πίνακα της Μόνα Λίζα
Ήταν 21 Αυγούστου του 1911 όταν η Μόνα Λίζα κλάπηκε από το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι. Η κλοπή δεν διαπιστώθηκε παρά την επομένη ημέρα από τον ζωγράφο Λουί Μπερού όταν παρατήρησε με έκπληξη ότι ο πίνακας απουσίαζε από τη θέση του.
Ο Μπερού είχε ενημερώσει αμέσως τον υπεύθυνο της ασφάλειας εκείνου του τομέα, οι οποίος αρχικά νόμιζε πως ο πίνακας φωτογραφιζόταν για εμπορικούς λόγους. Λίγες ώρες αργότερα, ο Μπερού μαζί με τον επικεφαλής της ασφάλειας του τομέα επικοινώνησαν με τον επικεφαλής του τομέα, επιβεβαιώνοντας πως η Μόνα Λίζα δεν βρισκόταν με τους φωτογράφους. Αμέσως στο μουσείο είχε σημάνει συναγερμός και μάλιστα έκλεισε για μια εβδομάδα ώστε να διευκολυνθεί η έρευνα για την κλοπή.
Οι γαλλικές αρχές δεν σφράγισαν μόνο τις εισόδους του μουσείου, αλλά και τα σύνορα της Γαλλίας. Η κλοπή είχε μαθευτεί σχεδόν αμέσως και την επόμενη μέρα η είδηση είχε φιλοξενηθεί στην πρώτη σελίδα των εφημερίδων όλου του κόσμου.
Ανακρίθηκε ο Πικάσο
Για τα επόμενα δύο χρόνια οι εξονυχιστικές έρευνες δεν κατάφεραν να φέρουν θετικά αποτελέσματα παρότι η Κυβέρνηση της Γαλλίας είχε επικηρύξει με μεγάλο ποσό τους κλέφτες.
Η Τζοκόντα δεν μπορούσε να βρεθεί πουθενά και χιλιάδες Γάλλοι περνούσαν μπροστά από την άδεια θέση της στο μουσείο κλαίγοντας σα να είχαν χάσει κάποιον συγγενή τους. Κανένας δεν πίστευε ότι η Μόνα Λίζα θα βρισκόταν. Για την κλοπή θεωρήθηκαν υπεύθυνοι και πολλοί καλλιτέχνες όπως ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολλιναίρ, ο οποίος συνελήφθη και φυλακίστηκε.
Ο Απολλιναίρ προσπάθησε να εμπλέξει στην υπόθεση τον φίλο του, Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά αργότερα και οι δύο απαλλάχθηκαν των κατηγοριών.
Ο δράστης
Υπεύθυνος για την κλοπή της Μόνα Λίζα ήταν ο Βιντσέντσο Περούτζια, υπάλληλος του Λούβρου, ο οποίος είχε μπει στο μουσείο κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ημέρας, κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του (ο πίνακας έχει μέγεθος 0,53 x 0,77 μ.). Ο Ιταλός Περούτζια θεωρούσε ότι ο πίνακας του Λεονάρντο έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται σε ιταλικό μουσείο.
Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του για δύο χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές της πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Ο Βιντσέντζο Περούτζια καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη στην Ιταλία, αλλά η ποινή του μειώθηκε σε επτά μήνες και οκτώ μέρες καθώς του αναγνωρίστηκε από το δικαστήριο το ελαφρυντικό της πνευματικής υστέρησης. Ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη την Ιταλία και γύρισε πίσω στο Μουσείο του Λούβρου το 1913.
