Η πανάρχαια ιστορία Ινδίας και Πακιστάν είναι γνωστή για τις σφοδρές συγκρούσεις της.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, προτού η Βρετανία αποσυρθεί από την ινδική επικράτεια το 1947, χώρισε την εύφορη περιοχή του Παντζάμπ στο κέντρο, μεταξύ των πόλεων Αμριτσάρ και Λαχόρη. Με τα χρόνια, οι διαφωνίες για τη θρησκεία και τη διαιρεμένη περιοχή του Κασμίρ οδήγησαν σε βία και αιματοχυσία, με μια από τις πιο πρόσφατες αψιμαχίες να σκοτώνει εννέα πολίτες.
Παρά αυτή την τεταμένη σχέση, και οι δύο χώρες συγκεντρώνονται κάθε δύση του ηλίου για να παραγάγουν μια ζηλωτή, παθιασμένη τελετή που σηματοδοτεί το νυχτερινό κλείσιμο των συνόρων. Αφήνοντας την αιθαλομίχλη της Άγκρα και τη μεγαλοπρέπεια του Ταζ Μαχάλ λίγες μέρες νωρίτερα, πήγαμε σε ένα τρένο με προορισμό το Αμριτσάρ, ανυπόμονοι να παρακολουθήσουμε μόνοι μας αυτήν την παράσταση με υψηλά βήματα.
Οι συγκρουόμενες χώρες της Ινδίας και του Πακιστάν ενώνονται σε έναν επικό και περίπλοκο χορό
Ένα ζευγάρι ταξίδεψε με φόβο στην Ινδία για ένα μήνα. «Όμως, επειδή συχνά επιλέγαμε την περιπέτεια από οτιδήποτε άλλο, δεν ήταν έκπληξη που βρεθήκαμε να οδηγούμε κατευθείαν για τα σύνορα Ινδίας-Πακιστάν», ανέφεραν.
«Από το Αμριτσάρ, 30 χιλιόμετρα δυτικά μας οδήγησε στην πόλη Atari, στα σύνορα Wagah, τη μοναδική νόμιμη διέλευση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Ήταν ήδη συγκεντρωμένοι εκατοντάδες Ινδοί υπήκοοι. Hawkers διεισδύουν στο πλήθος, διαλαλώντας πειρατικά CD της Beyoncé, μοντέλα Taj Mahal και jalebi, μια παραδοσιακή ινδική απόλαυση με νέον-πορτοκάλι που έσταζε ζαχαρούχο σιρόπι.
Ακριβώς έξω από ένα επίσημο καταφύγιο τσιμέντου, οι θεατές που περίμεναν χωρίστηκαν σε δύο γραμμές. ένα για άνδρες και ένα για γυναίκες. Σε μια χώρα τόσο χαοτική όσο η Ινδία, οι γραμμές ήταν απροσδόκητα τακτοποιημένες» ανέφερε η γυναίκα.
«Αποχαιρέτησα τον άντρα μου με το χέρι και ενώθηκα με μια μεγάλη σειρά από σκυμμένες γυναίκες, λαμπρές με σάρι σε έντονα χρώματα. Ένας αυστηρός συνοριοφύλακας με χτύπησε στον ώμο, έκανε νόημα στον σύζυγό μου και έδειξε μια ξεχωριστή γραμμή με την ένδειξη «ξένοι», όπου οι επισκέπτες και των δύο φύλων επιτρεπόταν να συναναστραφούν. εγκαινίασε ένα μακρύ πλακόστρωτο μονοπάτι που οδηγούσε στα επίσημα σύνορα, όπου θα γινόταν η τελετή.
Ένας μόνο ασφαλτοστρωμένος δρόμος μήκους περίπου 100 μέτρων εκτεινόταν από την πλευρά των συνόρων μας στην Ινδία, μέσα από δύο πανύψηλες ανοιχτές σιδερένιες πύλες και μέχρι το Πακιστάν. Εξέδρες και πεζοδρόμια παρατάσσονταν και στις δύο πλευρές του δρόμου και φαινόταν να υπάρχει μια ιεραρχία στις αναθέσεις των καθισμάτων. Ειδικοί Ινδοί καλεσμένοι και VIP τοποθετήθηκαν στα περίπτερα που βρίσκονται πιο κοντά στη συνοριακή πύλη και ακολούθησαν οι κερκίδες τσιμέντου που προορίζονται αποκλειστικά για ξένους. Ινδοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά κάθονταν στα πεζοδρόμια και στις μεγάλες εξέδρες πίσω μας.
Από το τμήμα μας, λίγο πιο πέρα από τη συνοριακή πύλη και λιγότερο από 50 μέτρα μακριά, οι κερκίδες του Πακιστάν ήταν καθαρά ορατές. Το κάθισμα στην πλευρά του Πακιστάν χωρίστηκε, με πολλές από τις γυναίκες να χειροκροτούν υπό μουσική, να κυματίζουν πράσινες και άσπρες σημαίες του Πακιστάν και να συνομιλούν ενθουσιασμένες μεταξύ τους. Ένα γρήγορο πανηγύρι στα αριστερά αποκάλυψε τα στωικά πρόσωπα των ανδρών Πακιστανών θεατών, κανένας δεν έδειχνε υπερβολικά ενθουσιασμένος που ήταν εκεί.
Ντυμένος με μια λευκή φόρμα, ο MC μας για το βράδυ ενθάρρυνε τις φωνές “Hindustan Zindabad!” (ζήτω η Ινδία!) από τη δική μας πλευρά των συνόρων, ενώ οι απόηχοι του «Πακιστάν!» ακούγονταν από την άλλη πλευρά της πύλης. Χτυπήματα, χοροί και γενική επιπολαιότητα τέθηκαν ενάντια στο πιασάρικο ρυθμό του «Τζάι Χο», από το ταινία Slumdog Millionaire. Ήταν δύσκολο να θυμηθούμε ότι κυριολεκτικά ακολουθούσαμε τη γραμμή μεταξύ δύο χωρών που έχουν μια ταραχώδη και βίαιη σχέση.
Η τελετή ξεκίνησε με κρότο. Ή, μάλλον, μια κραυγή. Οι συμμετέχοντες Ινδοί συνοριοφύλακες εμφανίστηκαν με τις επίσημες χακί στολές τους, ντυμένοι με μετάλλια κύρους και φορώντας καπέλα με κόκκινα ανεμιστήρες που έμοιαζαν με φτέρωμα μακό» συνέχισε να λέει η γυναίκα για το ταξίδι.
Ένας φρουρός με πέτρινο πρόσωπο πλησίασε το μικρόφωνο, εισέπνευσε βαθιά και μετά έβγαλε μια μεγάλη κραυγή που αντηχούσε από την άλλη πλευρά. Ήταν σε άμεσο ανταγωνισμό με τον Πακιστανό ομόλογό του. Δύο άντρες από δύο διαφορετικές χώρες, σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων, συμμετείχαν σε ένα παλιομοδίτικο scream-off.
Μόλις ο φρουρός μας τελείωσε με την κλήση μάχης (ο Πακιστανός φρουρός τον άντεξε για λίγα δευτερόλεπτα), προχώρησε βιαστικά στη λωρίδα προς το Πακιστάν με πέντε από τους συντρόφους του με το στήθος να ακολουθούν το παράδειγμά του. Έφτασαν στο κέντρο του δρόμου και άρχισαν μια σειρά από συγχρονισμένα πατήματα και κλωτσιές, με το υπερβολικά φουσκωμένο κάλυμμα κεφαλής τους και τις αυστηρές εκφράσεις που ως εκ θαύματος δεν ταλαντεύονταν ποτέ. Κάθε τόσο, ένας φρουρός έστελνε μια απειλητική λάμψη προς τα σύνορα με το Πακιστάν σαν να εκφοβίσει τους αντιπάλους του.
Σε αυτό το σημείο, ο πατριωτισμός στο πλήθος ήταν αισθητός. κάθε τμήμα βρυχόταν από ζητωκραυγές και χειροκροτήματα. Ο συνοριοφύλακας που είχε ηγηθεί της κλήσης μάχης απογειώθηκε, ολοκληρώνοντας μια σειρά από πατήματα και κλωτσιές στην πύλη – κάποια στιγμή σχεδόν γονάτισε στη μύτη. Ο Πακιστανός ομόλογός του ολοκλήρωνε τον δικό του χορό στακάτο ελιγμών πολεμικών τεχνών. Τελείωσαν την ίδια στιγμή, ολοκληρώνοντας με ένα μακροχρόνιο βλέμμα θανάτου στραμμένο προς τον άλλον.
Αυτή η μαχητικότητα συνεχίστηκε για άλλα 20 λεπτά, με καθένα από τα έξι ανταγωνιστικά γκαρντ να έχει το χρόνο του να λάμψει. Βρέθηκα να απολαμβάνω το γλέντι, να χτυπάω παλαμάκια στη μουσική και να λαχανιάζω όταν ένας γκαρντ πέτυχε ένα ιδιαίτερα ψηλό λάκτισμα. Οι έντονοι ερμηνευτές συνέχισαν τη ρουτίνα τους με όλη την πιτσαρία που θα περίμενε κανείς από τους wannabes του Michael Jackson, επευφημούμενοι από το ενθουσιώδες πλήθος.
Η παράσταση έφτασε σε ένα σχεδόν αντικλιμακτικό τέλος όταν η σημαία κάθε έθνους κατέβηκε ακριβώς την ίδια στιγμή. Αν είχα κλείσει τα μάτια, θα είχα χάσει τη σύντομη χειραψία (επίδειξη καλής πίστης) που αντάλλαξαν οι δύο επικεφαλής φρουροί. Και με την τελευταία φανφάρα, οι πύλες έκλεισαν ικανοποιητικά.
Καθώς το πλήθος άρχισε να διαλύεται, ο σύζυγός μου και εγώ μείναμε καθισμένοι, απορροφώντας αυτό που μόλις είχαμε δει. Η Ινδία και το Πακιστάν μπορεί να έχουν μακρά ιστορία συγκρούσεων. Αλλά είναι επίσης συγκινητικό να γνωρίζουμε ότι κάθε βράδυ, για μια σύντομη στιγμή, και οι δύο χώρες ενώνονται μέσω του κλεισίματος των συνοριακών τους πυλών».
Γιατί η Ινδία και το Πακιστάν είναι μόνιμα σε σύγκρουση
Το 2019, άλλο ένα σοβαρό περιστατικό χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο τις σχέσεις των δύο χωρών.
Αφορμή για αυτό το γεγονός στάθηκε η αεροπορική επιχείρηση της Ινδίας στην περιοχή του Kashmir και η ανακοίνωση του Πακιστάν ότι κατέρριψε δύο από τα αεροσκάφη της επιχείρησης και κράτησε όμηρο τον ένα πιλότο, τον οποίο τελικά απελευθέρωσε μετά από λίγες ώρες.
Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι η σύγκρουση των δύο χωρών ξεκινάει από πολύ παλαιότερα, από την εποχή της ανεξαρτητοποίησης της Ινδίας από τη Μεγάλη Βρετανία.
Η κυριαρχία της Βρετανίας έληξε επισήμως στις 15 Αυγούστου 1947 και ξέσπασε σύγκρουση μεταξύ του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου που τασσόταν υπέρ της ενωμένης Ινδίας και της Μουσουλμανική Συμμαχίας που υποστήριζε την απόσχιση του μουσουλμανικού πληθυσμού και τη δημιουργία μια νέας μουσουλμανικής χώρας.
Από αυτή την απόσχιση προέκυψαν δύο κράτη, που έμελλε να γίνουν τρία με την πάροδο του χρόνου. Η Ινδία η οποία χώριζε με το βόρειο τμήμα της το Πακιστάν σε Δυτικό και Ανατολικό.
Το 1971 το ανατολικό Πακιστάν αναγνωρίστηκε επίσημα ως ανεξάρτητο κράτος με το όνομα Μπαγκλαντές.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι γνωστό ότι αντιμετώπισε, την άλλοτε σημαντικότερη αποκία της με πολύ πρόχειρο τρόπο.
Αυτός ο λάθος χειρισμός οδήγησε σε μια αδιανόητη κατάσταση με τη μετακίνηση εκατομμυρίων ανθρώπων που έπρεπε να μετεγκατασταθούν στις χώρες ανάλογα με τη θρησκεία τους.
Κατά τη διάρκεια των μεγάλων αυτών μετακινήσεων, υπολογίζεται ότι από τις συγκρούσεις μεταξύ των διαφορετικών θρησκευτικών ομάδων σκοτώθηκαν κοντά στο 1 εκατομμύριο άνθρωποι, ενώ οι ξεριζωμένοι και προς αναζήτηση νέας πατρίδας υπολογίζονται στα 10 εκατομμύρια.
Το Πακιστάν ενώ ήταν άτυπα χωρισμένο σε ανατολικό και δυτικό τμήμα πέρασε μια νέα κρίση το 1971, όταν μέλη του δυτικού τμήματος επέβαλαν στρατιωτική δικτατορία για να καταστείλουν τους κατοίκους του ανατολικού Πακιστάν που εξεγείρονταν. Η σύρραξη γενικεύεται με τη συμμετοχή της Ινδίας που υποστηρίζει το ανατολικό τμήμα, ώστε τελικά επικρατεί η συμμαχία του ανατολικού τμήματος και της Ινδίας και αναγνωρίζεται το κράτος του Μπαγκλαντές.
Και οι τρεις χώρες συγκέντρωσαν τεράστιο αριθμό πληθυσμού.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Iνδία έχει περίπου 1.324.000.000 κατοίκους, το Πακιστάν 212.700.000 και το Μπαγκλαντές 162.950.000, ενώ η περιοχή Kashmir είναι ο κυριότερος λόγος διενέξεων μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν.
Η Ινδία και το Πακιστάν έχουν βρεθεί σε πολεμική σύρραξη τρεις φορές.
Η πρώτη φορά ήταν το το 1947, η δεύτερη το 1965 και η τρίτη το 1999.
Το 2001 μάλιστα έγινε επίθεση αυτοκτονίας στο Κοινοβούλιο του ινδικού τμήματος του Κασμίρ, όπου πέθαναν 38 άνθρωποι.
Τέλος, είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι και η Ινδία και το Πακιστάν έχουν πολύ ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, Ενώ και οι δύο είναι πυρηνικές δυνάμεις, κάτι που ανησυχεί ιδιαίτερα παγκοσμίως.
