Μπορεί να πιστεύουμε συχνά πως οι συνήθειες του δυτικού πολιτισμού είναι πολύ φρέσκες για την ανθρωπότητα, ωστόσο αρχαιολογική ανακάλυψη στο Ιράκ δείχνει πως οι άνθρωποι συνήθιζαν να τρώνε έξω, σε ταβέρνα πριν από 5.000 χρόνια.
Η αρχαία ταβέρνα που εντόπισαν οι αρχαιολόγοι στην αρχαία πόλη Λαγκάς, χρονολογείται από το 2.700 π.χ. και τον πολιτισμό των Σουμέριων. Οι Σουμέριοι ήταν αρχαίος λαός ο οποίος εμφανίστηκε στη περιοχή της Μεσοποταμίας μεταξύ 6000 και 4000 π.Χ. Οι Σουμέριοι βρίσκονταν στο απόγειο της ακμής τους περίπου μεταξύ του 3000 και 1500 π.Χ.
Οι ερευνητές που εργάζονταν στην αρχαία πόλη Λαγκάς ανακάλυψαν ότι το εστιατόριο, κρυμμένη μόλις μερικά εκατοστά κάτω από την επιφάνεια της γης, χωριζόταν σε έναν υπαίθριο χώρο εστίασης και ένα δωμάτιο που περιείχε πάγκους, φούρνο, αρχαία υπολείμματα τροφίμων και ακόμη και ένα πρώιμο ψυγείο ηλικίας 5.000 ετών.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του CNN, αρχικά βρέθηκαν στον ανοιχτό χώρο της αυλής, μια περιοχή που ήταν δύσκολο να ανασκαφεί, καθώς ήταν «ανοιχτή και εκτεθειμένη στην ύπαιθρο», δήλωσε στο αμερικανικό μέσο ο Ριντ Γκούντμαν, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια.
Αφού επέστρεψαν στη μυστηριώδη αυλή του εστιατορίου, λίγους μήνες αργότερα, το φθινόπωρο του 2022, η διευθύντρια πεδίου Σάρα Πιτσιμέντι, από το Πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία, διεύρυνε την τάφρο.
Τι περιελάμβανε η αρχαία ταβέρνα
Η ομάδα ανακάλυψε τότε τον φούρνο βιομηχανικού μεγέθους, ένα αρχαίο «ψυγείο» φτιαγμένο από πηλό, που μπορούσε να απορροφά την υγρασία και να διατηρεί τα τρόφιμα δροσερά, και δεκάδες κωνικά μπολ, δοχεία, πολλά από τα οποία περιείχαν υπολείμματα ψαριών, αποκαλύπτοντας ότι ο σκοπός της αυλής ήταν ένα υπαίθριο ταβερνάκι.
«Νομίζω ότι το πρώτο χαρακτηριστικό που φάνηκε ήταν αυτός ο πολύ μεγάλος φούρνος και είναι πραγματικά πανέμορφος», δήλωσε ο Γκούντμαν. «Από τα διάφορα επεισόδια καύσης και τις εναποθέσεις τέφρας άφησε ένα είδος χρωματισμού ουράνιου τόξου στα εδάφη και το εσωτερικό πλαισιώνεται από αυτά τα μεγάλα τούβλα» πρόσθεσε.
Η Λαγκάς, η σημερινή πόλη αλ-Χίμπα, ήταν μια από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες πόλεις της νότιας Μεσοποταμίας, που κατοικήθηκε από την πέμπτη χιλιετία έως τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. και περιλάμβανε μια έκταση σχεδόν δύο τετραγωνικών μιλίων.
Έκτοτε το μέρος έχει καταστεί σημαντικός αρχαιολογικός χώρος, με τις ανασκαφές να ξεκινούν εκ νέου το 2019 στο πλαίσιο ενός κοινού προγράμματος μεταξύ του Μουσείου Penn, του Πανεπιστημίου του Cambridge και του Κρατικού Συμβουλίου Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Βαγδάτης, χρησιμοποιώντας νέες τεχνικές όπως η φωτογράφηση με drone και η γενετική ανάλυση.
Η αποκάλυψη μιας ταβέρνας υποστηρίζει την άποψη της αρχαιολογικής ομάδας ότι η κοινωνία δεν ήταν οργανωμένη μόνο σε ελίτ και σκλάβους, μια αρχική επικρατούσα άποψη για τον πολιτισμό της εποχής, αλλά περιελάμβανε μια αρχαία μεσαία τάξη.
«Το γεγονός ότι έχεις ένα δημόσιο χώρο συγκέντρωσης όπου οι άνθρωποι μπορούν να καθίσουν και να πιούν μια μπύρα και να φάνε το ψάρι τους στιφάδο, υποδηλώνει πως αυτοί δεν εργάζονταν κάτω από την τυραννία των βασιλιάδων», υποστηρίζει η αρχαιολόγος η Ριντ Γκούντμαν. «Εκεί ακριβώς, υπάρχει ήδη κάτι που μας δίνει μια πολύ πιο πολύχρωμη ιστορία της πόλης» προσθέτει.
