«Βρήκα καταφύγιο και προστασία με την αγάπη της Όλγας. Εκείνη μου έσωσε τη ζωή…», καταθέτει στις σημειώσεις του ο Ιταλός λοχίας Ούγκο Ντονζέλι, ο οποίος επιβίωσε στην Κέρκυρα, μετά τις γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο νησί που ακολούθησαν τη σφαγή της Κεφαλονιάς, τον Σεπτέμβρη του 1943.
Η ιστορία της Κερκυραίας Όλγας Μπουνιά και του Ιταλού Ούγκο Ντονζέλι έγινε βιβλίο στην Ιταλία, μέσα στο οποίο καταγράφεται η προσωπική ιστορία «σωτηρίας» του, όλα όσα βίωσε στην Κέρκυρα, έτσι όπως ο ίδιος τα σημείωνε στο ημερολόγιο του.
Η Όλγα και ο Ούγκο παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο κόρες, τη Βεατρίκη και τη Συλβάνα. Με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη σφαγή σε Κεφαλλονιά και Κέρκυρα, η μεγαλύτερη, η Βεατρίκη μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για όλα όσα έζησαν οι γονείς της, τις δύσκολες μέρες της γερμανικής κατοχής, τη γνωριμία τους, την αγωνία και τον φόβο, την παρανομία, τη φυγή στην Ιταλία.
«Ο πατέρας μου επιστρατεύτηκε τον Ιούλιο του 1940 στο στρατιωτικό τμήμα Μηχανικού και τοποθετήθηκε επικεφαλής του ραδιοφωνικού συνδέσμου, που συνέδεε το Μπάρι με την Κεφαλονιά. Στις 5 Μαρτίου του 1942, έφτασε με αεροπλάνο στην Κέρκυρα και μαζί με ομάδα ραδιοτηλεγραφητών, εγκαταστάθηκαν στο βουνό Παντοκράτορας, στο χωριό Στρινύλας, όπου είχαν τοποθετηθεί οι τηλέγραφοι επικοινωνίας της Ιταλίας με την Αφρική. Πέντε μήνες αργότερα, μετακινήθηκαν στο χωριό Επίσκεψη γιατί έκριναν ότι ήταν καλύτερο σημείο για τις επικοινωνίες», αναφέρει η Βεατρίκη Ντονζέλι και θυμάται τις διηγήσεις των γονιών της.
Όπως αναφέρει, ο πατέρας της μαζί με τους άλλους Ιταλούς φαντάρους, έκαναν και περιπολίες στα χωριά της περιοχής. Έτσι γνώρισε τη μητέρα της, που ζούσε στο αυταρχικό περιβάλλον της εύπορης οικογένειας της, στο διπλανό χωριό, τον Άγιο Παντελεήμονα. «Η μητέρα μου ήταν 25 χρόνων και ο πατέρας 31. Ερωτεύτηκαν. Τον έβλεπε κρυφά, φοβόταν την οικογένεια της, τον συναντούσε μέσα στους ελαιώνες. Ο πατέρας της είχε έτοιμο προξενιό με κάποιον Κερκυραίο της ίδιας κοινωνικής επιφάνειας. Τις συναντήσεις τους κυρίευε η αγωνία. Οι μέρες περνούσαν και ήρθε ο Σεπτέμβρης του 1943. Οι δύσκολες μέρες ήταν μπροστά τους».
Μετά τη συνθηκολόγηση και τη σφαγή που ακολούθησε στην Κεφαλονιά, σειρά είχε η Κέρκυρα, όπου εκεί βρισκόταν το 18ο Σύνταγμα της Μεραρχίας Άκουι. Όπως γράφει στο ημερολόγιο, ο λοχίας Ούγκο Ντοτζέλι μαζί με την ομάδα των 10 στρατιωτών, αναζήτησαν αμέσως τρόπο διαφυγής προς την Ιταλία. Βρήκαν κάποιο καΐκι, στη ΒΔ Κέρκυρα για να φυγαδευτούν από τα στενά του Οτράντο στην Ιταλία. Όμως, όπως αναφέρει, ήρθε διαταγή, να μην εγκαταλείψουν τη θέση τους, γιατί ήταν σημαντική η ραδιοζεύξη ανάμεσα στην Ιταλία, την Κεφαλονιά και την Αφρική. Έτσι επέστρεψαν στο χωριό Επίσκεψη, όπου είχαν στημένα ραντάρ και ασυρμάτους. Λίγες ημέρες αργότερα, έφτασαν οι Γερμανοί στο χωριό, κατέλαβαν στο χώρο και διέταξαν τον λοχία και την ομάδα του, την επομένη να παρουσιαστούν στη Γερμανική Διοίκηση, στην πόλη της Κέρκυρας.
Όπως αναφέρει στο ημερολόγιο του ο Ούγκο Ντονζέλι, νωρίς το πρωί ξεκίνησαν οι 11 Ιταλοί ασυρματιστές για την πόλη της Κέρκυρας. Όμως στη μέση της διαδρομής σκέφτηκαν πως πρόκειται για παγίδα και οι 5 επέστρεψαν στην περιοχή που γνώριζαν και κρύφτηκαν στο βουνό μέσα σε μια σπηλιά.
«Η βοήθεια της Όλγας της μητέρας μου, στον πατέρα μου ήταν μεγάλη», λέει η κ. Βεατρίκη. Η 25χρονη κοπέλα βρήκε καταφύγιο για τον σύντροφο της τον πρώτο καιρό, στο ορεινό χωριό Πετάλια. «Για να μην τον προδώσει κανένας από το σπίτι όπου κρυβόταν, η μητέρα μου φρόντιζε και τους δωροδοκούσε με λάδι και τρόφιμα, που αφαιρούσε από το πατρικό της», συνεχίζει. Οι έλεγχοι των γερμανικών περίπολων στο νησί, για τον εντοπισμό Ιταλών αξιωματικών και φαντάρων δεν σταματούσαν. Η Όλγα που ανησυχούσε για τη ζωή του, με την βοήθεια της μητέρας της, οδήγησε αρχικά τον Ούγκο Ντονζέλι από την Πετάλια στο χωριό της, τον Άγιο Παντελεήμονα, τον έκρυψε σε κάποιο μικρό δωμάτιο του αρχοντικού σπιτιού της. Δεν έβγαινε από το μικρό δωμάτιο. «Στο χωριό και οι πέτρες είχαν μάτια», λέει η κ. Βεατρίκη. Στη συνέχεια, το καταφύγιο του έγινε σε ένα παλιό εγκαταλειμμένο αγροτόσπιτο, μέχρι το τέλος του πολέμου.
Τον Οκτώβριο του 1944, η Όλγα και ο Ούγκο παντρεύτηκαν στην πόλη της Κέρκυρας και αναχώρησαν για τη πατρίδα του. Αρχικά έμειναν 7 μήνες στο Μπάρι και όταν έφυγαν οι Γερμανοί από τη Βόρεια Ιταλία πήγαν στην ιδιαίτερη πατρίδα την Κρεμόνα.
Μαζί τους έφυγε ακόμη ένας Ιταλός ασυρματιστής της ομάδα του, ο οποίος βρήκε καταφύγιο στο σπίτι μίας νεαρής κερκυραίας, την οποία στη συνέχεια παντρεύτηκε και έζησαν στο Μιλάνο.
Η Βεατρική Ντονζέλι θυμάται τη μητέρα της στην Κρεμόνα, να έχει φίλες δύο γυναίκες από την Κεφαλονιά, την Έλλη και την Μιχαλούλα, που είχαν παράλληλες προσωπικές ιστορίες.
