Την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τον Βλαντιμίρ Πούτιν υπερασπίστηκε ο εγγονός του ιδρυτή του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI) Αντόνιο Γκράμσκι, ο οποίος φέρει το ίδιο όνομα με τον παππού του.
«Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα», ανέφερε σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται από την ιταλική εφημερίδα Il Corriere della Sera, ο Αντόνιο Γκράμσι ο νεότερος, κατά τη 13η ημέρα της εισβολής της Μόσχας στην Ουκρανία.
Ο Πούτιν εγγυάται τη σταθερότητα και τα συμφέροντα του έθνους
«Μόνο αυτός ο πρόεδρος (ενν. Πούτιν) εγγυάται τη σταθερότητα και τα συμφέροντα του έθνους. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν μιλούν γι’ αυτό που συμβαίνει στο Ντονμπάς», την αποσχισθείσα περιφέρεια της ανατολικής Ουκρανίας, της οποίας η Μόσχα αναγνώρισε την ανεξαρτησία πριν εισβάλει στη χώρα στις 24 Φεβρουαρίου, λέει αυτός ο 56χρονος εκπαιδευτικός, που έχει γεννηθεί στη Ρωσία.
«Κανένα από τα πρόσωπα με τα οποία μιλάω δεν συμφωνεί με τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, που κατ’ εμέ δεν καταλαβαίνουν πολλά πράγματα, όταν λένε πως ο πρόεδρος κήρυξε αυτό τον πόλεμο χωρίς καμιά αιτία», προσθέτει ο Αντόνιο Γκράμσι, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του «μετριοπαθή υποστηρικτή» του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες των 8 τελευταίων χρόνων συνεχούς έντασης με την Ουκρανία
«Ο διάβολος βρίσκεται πάντα στις λεπτομέρειες αυτών των οκτώ τελευταίων χρόνων συνεχούς έντασης με την Ουκρανία, μιας σύγκρουσης χαμηλής έντασης στο Ντονμπάς η οποία συνεχίσθηκε χωρίς η κυβέρνηση του Κιέβου να κάνει κάτι για να τη σταματήσει», συνεχίζει.
Ο ίδιος επικρίνει το παραμορφωτικό πρίσμα που λέει πως έχουν οι Δυτικοί, οι οποίοι ζουν στην πλειονότητά τους σε μεγάλες πλούσιες πόλεις, ενώ στη Ρωσία οι κάτοικοι της περιφέρειας «θεωρούν τους κατοίκους των πόλεων μικροαστούς που δεν παράγουν τίποτε».
Η απομόνωση φοβίζει περισσότερο τους ‘Δυτικοποιημένους’, αυτούς τους νεαρούς Ρώσους που είναι συνηθισμένοι να ταξιδεύουν
«Η βαθιά Ρωσία είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτό που βλέπει κάποιος από τη Δύση (…) Η απομόνωση φοβίζει περισσότερο τους ‘Δυτικοποιημένους’, αυτούς τους νεαρούς Ρώσους που είναι συνηθισμένοι να ταξιδεύουν. Οι άλλοι, αυτοί που, όπως εγώ, μεγάλωσαν στη σοβιετική εποχή, έχουν ήδη ανοσία», αναλύει ο Αντόνιο Γκράμσι, ο οποίος έχει σπουδάσει φυσικές επιστήμες και στη συνέχεια αφιερώθηκε στη μουσική και διδάσκει στο ιταλικό σχολείο Ίταλο Καλβίνο της Μόσχας, σύμφωνα με τον ιστότοπο του ιδρύματος.
Ερωτηθείς αν ο παππούς του θα ενέκρινε κι αυτός τη δράση του Βλαντίμιρ Πούτιν, διευκρινίζει: «Θεωρώ τον εαυτό μου αναρχικό. Και ως τέτοιος βλέπω τον πόλεμο πάντα σαν μια καταστροφή. Αυτού περιλαμβανομένου».
Από τους μεγάλους θεωρητικούς του Μαρξισμού ο παππούς του Αντόνιο Γκράμσι
Ο Αντόνιο Γκράμσι (1891-1937) πέθανε σε ηλικία 46 ετών στη Ρώμη, μέσα στις φασιστικές φυλακές. Είναι ένας από τους μεγάλους θεωρητικούς του μαρξισμού του 20ού αιώνα. Άφησε πίσω του ένα σημαντικό έργο, ιδιαίτερα τα «Τετράδια της φυλακής». Απέκτησε δύο γιους με την κόρη ενός αντιπολιτευόμενου τον τσάρο. Ο ένας απ’ αυτούς ήταν ο πατέρας του Αντόνιο.
Ήταν ο τέταρτος γιος σε μια οικογένεια με επτά αγόρια, με πατέρα τον αλβανικής καταγωγής Φραντσέσκο Γκράμσι (η οικογένειά του, με πυρήνα το Plataci της Καλαβρίας, μετανάστευσε γύρω στα 1700 στη Νότια Ιταλία), χαμηλόβαθμο δημόσιο υπάλληλο και μητέρα του την Πεππίνα (Τζιουζεππίνα) Γκράμσι, κόρη εφοριακού υπαλλήλου. Σπούδασε με υποτροφία που κέρδισε στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο.
Εκεί μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες και στα 1913 έγινε μέλος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Σε πολύ μικρό διάστημα αναδείχτηκε σε καθοδηγητικό στέλεχός του. Το 1914 παίρνει το πτυχίο του και τον επόμενο χρόνο περνά στη σύνταξη της σοσιαλιστικής εφημερίδας του Τορίνο “Il grido del popolo” (Η Κραυγή του Λαού) και λίγο αργότερα στη σύνταξη του κεντρικού οργάνου του Σοσιαλιστικού Κόμματος «Avanti» (Εμπρός) – αρχισυντάκτης τού οποίου είχε διατελέσει παλαιότερα ο φασίστας Ιταλός δικτάτορας Μπενίτο Μουσολίνι – και της εβδομαδιαίας “L’ Ordine Nuovo” (Η Νέα Τάξη).
Ο Γκράμσι εστίασε έτσι στην ιδέα (με την πλατωνική θεώρηση των Ιδεών) της Ιδεολογίας, που ο Μαρξ αποκαλούσε λανθασμένη συνείδηση (οι πολιτισμικοί θεσμοί που αναφέρθηκαν ανωτέρω και που νομίζουμε ότι ρυθμίζουν τη ζωή μας, λανθασμένως βεβαίως κατά τον Μαρξ).
Η ιδέα της Ιδεολογίας ορίζεται ως ένα μίγμα αξιών, αντιλήψεων και συμπεριφορών μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον υπάρχοντα κόσμο και συνδεόμαστε μαζί του. Με την έννοια αυτή ο Γκράμσι εννοούσε ότι δεν βλέπουμε τον κόσμο με ουδέτερο αντικειμενικό τρόπο αλλά υπό την οπτική εκείνη γωνία που καθορίζεται από συμπεριφορές τις οποίες θεωρούμε δεδομένες.
Με τη θεωρία αυτή αναδείκνυε το ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα, της βούλησης και επιλογής, διατηρώντας παράλληλα ως κέντρο του όλου θεωρητικού του σύμπαντος τη μαρξιστική οπτική της πάλης των τάξεων, εκτρέποντάς την όμως στο πεδίο των ιδεών και όχι της οικονομίας.
Κατά τον Γκράμσι η πάλη των τάξεων έπρεπε να λαμβάνει μέρος στο ιδεολογικό πάντοτε πεδίο, με τη θεμελιακή παραδοχή ότι μόνο οι ιδέες δύναντο να επιφέρουν την επανάσταση ή αντιστοίχως, να την αποτρέψουν (ενώ ο Μαρξ υποστήριζε ότι είναι μια ξαφνική τεχνολογική αλλαγή που αναγκάζει τις κοινωνίες να αλλάξουν το ίδιο ξαφνικά την παραγωγική και οικονομική τους δομή και το ίδιο βίαια τις κοινωνικές τους συνέργειες και παραμέτρους, με αποτέλεσμα επαναστατικές διαδικασίες να λαμβάνουν χώρα)
