Μια Ελληνίδα ηθοποιός, θρύλος του ελληνικού θέατρο κατέχει ένα πολύτιμο πρωτείο στα βραβεία Όσκαρ. Έγινε η πρώτη καλλιτέχνης από την Ευρώπη που κέρδιζε ένα χρυσό αγαλματίδιο για τον β’ γυναικείο ρόλο στην ιστορία του θεσμού.
Η Ακαδημία κινηματογράφου δεν είχε στεγανά ως προς την απονομή των βραβείων Όσκαρ και αυτό το μαρτυρά η μακρά λίστα των ξένων ηθοποιών που βραβεύτηκαν από πολύ νωρίς για τις ερμηνείες τους στον κινηματογράφο.
Ξένοι ηθοποιοί στην Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως όσοι ηθοποιοί πήραν σπίτι τους το χρυσό αγαλματίδιο, μιλούσαν στις ταινίες για τις οποίες ξεχώρισαν αγγλικά. Διαβάζουμε πως ήταν το 1962 η πρώτη φορά που η αμερικανική ακαδημία έδινε Όσκαρ σε ερμηνεία που δεν ήταν στην αγγλική γλώσσα.
Σύμφωνα με τη λίστα της Wikipedia, η χαρισματική Σοφία Λόρεν γινόταν τότε η πρώτη ηθοποιός που ερμηνεύοντας τον ρόλο της στα Ιταλικά σαγήνευε τους ειδικούς της Ακαδημίας Κινηματογράφου, για την ταινία «Δύο Γυναίκες» πριν από 60 χρόνια.
Ας ταξιδέψουμε όμως ακόμη πιο πίσω στον χρόνο στο μακρινό – και σκοτεινό δεδομένων των ιστορικών γεγονότων – 1943. Η Κατίνα Παξινού αναλάμβανε τον ρόλο της Ισπανίδας Πιλάρ στην μεταφορά του εμβληματικού μυθιστορήματος του Έρνεστ Χέμινγεϊ, «Για ποιον χτυπά η καμπάνα».
Όταν η Κατίνα Παξινού έγραφε ιστορία στα Όσκαρ
Η Ελληνίδα ηθοποιός θα γραφόταν στην ιστορία του κινηματογράφου ως η πρώτη μη Αμερικανίδα που κατάφερνε τελικά να κερδίσει το βραβείο Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου.
Πριν από εκείνη, 11 ακόμη γυναίκες ηθοποιοί εκτός ΗΠΑ είχαν προταθεί για το χρυσό αγαλματίδιο. Μάλιστα, η πρώτη ηθοποιός που προτάθηκε για όσκαρ το 1936 ήταν η Μαρία Ουσπενκάγια από τη Ρωσία.
Αντίθετα, στην κατηγορία του πρώτου γυναικείου ρόλου στα Όσκαρ, η πρώτη μη Αμερικανίδα που κέρδιζε το βραβείο ήταν η Κλοντέτ Κλομπέρ, το 1934 για τον ρόλο της στην ταινία Ĩt Happened One Night.
Η κλασική ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα»
Η ταινία «Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα» είναι δραματική ταινία του 1943, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ του 1940 για τον ισπανικό εμφύλιο.
Τη διασκευή σεναρίου για τον κινηματογράφο είχε αναλάβει ο Ντάντλεϊ Νίκολς και τη σκηνοθεσία από τον Σαμ Γουντ.
Στο αμερικανικό φιλμ πρωταγωνιστούσαν οι Γκάρι Κούπερ, Ίνγκριντ Μπέργκμαν, Κατίνα Παξινού, Ακίμ Ταμίροφ και Τζόφεφ Καλέια.
Η ταινία ήταν η εμπορικότερη του 1943 κάνοντας εισπράξεις 11 εκατομμυρίων δολαρίων (εκ των οποίων 7 σε Η.Π.Α. και Καναδά).
Προτάθηκε επίσης για 9 βραβεία Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και χάρισε, όπως προαναφέραμε, στην Κατίνα Παξινού που υποδύθηκε την ισπανίδα Πιλάρ το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Ποια ήταν η Κατίνα Παξινού
Η Αικατερίνη Κωνσταντοπούλου, όπως ήταν το πατρικό της επώνυμο, γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1900 στον Πειραιά και ήταν κόρη του αλευροβιομήχανου Βασίλη Κωνσταντόπουλου.
Σπούδασε μουσική και κλασικό τραγούδι στο Ωδείο της Γενεύης, καθώς και σε ανάλογες σχολές του Βερολίνου και της Βιέννης. Πρωτοεμφανίστηκε στη Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά το 1920, ερμηνεύοντας τον βασικό ρόλο στην όπερα «Αδελφή Βεατρίκη» του Δημήτρη Μητρόπουλου.
Το 1931, προσχώρησε μαζί με τον Αλέξη Μινωτή, στον Συνεταιρικό Θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, που παρουσιάζει σημαντικά έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως: «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ευγένιου Ο’ Νιλ, «Ο Πατέρας του Αυγούστου» του Στρίντμπεργκ, «Ο θείος Βάνιας» του Τσέχωφ.
Από το 1932 έως το 1940, εμφανίζεται στο Εθνικό Θέατρο, όπου ερμηνεύει ρόλους που την καταξιώνουν ως κορυφαία ηθοποιό της ελληνικής σκηνής.
Με τη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου θα εμφανιστεί στο Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη και το Βερολίνο, ερμηνεύοντας το ρόλο της Ηλέκτρας στο ομώνυμο έργο του Σοφοκλή, την Γερτρούδη στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, την Κυρία Άλβινγκ στους «Βρικόλακες» του Ίψεν.
Την περίοδο του πολέμου εγκαθίσταται στις ΗΠΑ, όπου εμφανίζεται στο Μπρόντγουεϊ και ερμηνεύει σπουδαίους ρόλους στον κινηματογράφο, με τους οποίους κερδίζει τη διεθνή αναγνώριση.
Το 1950 επιστρέφει στην Ελλάδα και εμφανίζεται πάλι μαζί με τον Αλέξη Μινωτή στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, με το οποίο περιοδεύει στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Η Παξινού έπαιξε σε μια και μόνο ταινία ελληνικής παραγωγής, το 1969, στο «Νησί της Αφροδίτης» του Γιώργου Σκαλενάκη, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Αλέξη Πάρνη.
Παρασημοφορήθηκε με τον Χρυσό Ανώτερο Ταξιάρχη Γεωργίου Α’ και με τον Ανώτερο Ταξιάρχη της Δυτικής Γερμανίας. Τιμήθηκε ακόμη με τον τίτλο της Αξιωματούχου Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλίας και με το Βραβείο «Ιζαμπέλα Ντ’ Εστέ».
Η Κατίνα Παξινού πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1973 στην Αθήνα, σε ηλικία 72 ετών.
