Σαν παιδί είναι βέβαιο πως έχετε ακούσει από τους γονείς σας ή άλλο οικείο πρόσωπο τη φράση: «Ποτέ να μην παίρνεις καραμέλες από αγνώστους!». Πλέον γνωρίζουμε ακριβώς τον λόγο και έχει ονοματεπώνυμο. Ο Ντιν Άρνολντ Κορλ, γνωστός και ως «The Candy Man» υπήρξεένας Αμερικάνος κατά συρροή δολοφόνος, βιαστής και απαγωγέας, ο οποίος διέπραξε μία από τις μαζικές δολοφονίες στο Χιούστον στις ΗΠΑ.
Η υπόθεση του serial killer, ο οποίος πραγματοποίησε τα φρικτά του εγκλήματα στο Χιούστον στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είχε προκαλέσει σοκ στην αμερικανική κοινωνία, ενώ το όνομα Candy man φιγουράρει μεταξύ των πιο στυγνών και αιμοσταγών δολοφόνων από την – υπέρ του δέοντος φιλοεγκληματική – αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Ποιος ήταν ο Ντιν, ο περιβόητος Candy man
Ο Κορλ γεννήθηκε στο Φοτυ Γουέιν τις Ιντιάνα στις 24 Δεκεμβρίου 1939. Ήταν το πρώτο παιδί του Άρνολντ Έντουιν Κορλ και της Μέρι Ρόμπινσον. Οι γονείς του είχαν συχνές διαφωνίες και χώρισαν όταν ήταν επτά ετών. Την ίδια χρονιά, διαγνώστηκε με ρευματικό πυρετό και αναγκάστηκε να απαρνηθεί τη φυσική αγωγή.
Η συνδυασμένη επίδραση του να μεγαλώνει σε ένα διαλυμένο σπίτι με ιατρικές δυσκολίες τον έκανε ένα ντροπαλό αγόρι που σπάνια συναναστρεφόταν με άλλα παιδιά, αν και εξακολουθούσε να νοιάζεται για την ευημερία και τα συναισθήματα των άλλων.
Το 1950, οι γονείς του Κορλ επιχείρησαν να τα ξαναβρούν και μάλιστα παντρεύτηκαν ξανά, αλλά χώρισαν για δεύτερη φορά τρία χρόνια αργότερα. Η μητέρα του, η οποία είχε διατηρήσει την επιμέλεια του Κορλ και του μικρότερου αδελφού του Στάνλεϊ, ξαναπαντρεύτηκε έναν πλανόδιο πωλητή ρολογιών ονόματι Τζέικ Γουέστ με τον οποίο και απέκτησε ένα τρίτο παιδί.
Η οικογένεια με τη νέα της σύνθεση, εγκαταστάθηκε αργότερα στο Βίντορ του Τέξας, όπου άνοιξαν μια επιχείρηση παρασκευής καραμελών με την ονομασία Pecan Price. Όσο ήταν στο γυμνάσιο και τις ώρες που δεν είχαν σχολείο, οι Κορλ και Στάνλεϊ λειτουργούσαν τη μηχανή παρασκευής καραμελών και πακετάριζαν τα γλυκίσματα, ενώ ο πατριός του είχε επιφορτιστεί με την πώλησή τους.
Μετά την αποφοίτηση του Κορλ από το σχολείο, το καλοκαίρι του 1958, η οικογένεια μετακόμισε στο Χιούστον, όπου πωλούσαν τις φανταχτερές καραμέλες τους και άνοιξαν το δικό τους κατάστημα Pecan Price.
Δύο χρόνια αργότερα όμως, η μητέρα του μετέπειτα Candy man, υποχρέωσε τον γιο της να επιστρέψει στην Ιντιάνα και να ζήσει με τη χήρα γιαγιά του. Οι μέρες κυλούσαν μάλλον βαρετά, με τον άλλοτε ντροπαλό Κορλ να έχει σχέση με μια κοπέλα, η οποία λέγεται πως του έκανε και πρόταση γάμου, την οποία εκείνος και απέρριψε.
Φαίνεται πως ο Αμερικανός πάλευε με τη σεξουαλική του ταυτότητα, ένα ακόμη πρόβλημα που έμελλε να σφυρηλατίσει τον μανιακό δολοφόνο Candy man στον οποίο εξελίχθηκε λίγο αργότερα. Δεν ήταν παρά μόνο αφού κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό και υπηρέτησε στη Λουιζιάνα, για την απαραίτητη εκπαίδευση, που ο Κορλ συνειδητοποίησε ότι ήταν ομοφυλόφιλος και είχε τις πρώτες του σεξουαλικές σχέσεις.
Επιστρέφοντας στην οικογενειακή θαλπωρή, ο Κορλ προσπάθησε να επιστρέψει στην οικογενειακή επιχείρηση της μητέρας του, όμως τα περιστατικά παρενόχλησης σε βάρος ανδρών υπαλλήλων συνεχίστηκαν. Λέγεται μάλιστα πως πρότεινε σε έναν ανήλικο μαθητή, τον Ντέιβιντ Μπρουκς, να του κάνει στοματικό έρωτα έναντι χρηματικής αμοιβής. Μετά το κλείσιμο της εταιρείας ζαχαρωτών, ο Corll βρήκε άλλη δουλειά ως ηλεκτρολόγος ηλεκτρικά συστήματα ρελέ.
Οι μαζικές δολοφονίες στο Χιούστον
Το πρώτο γνωστό θύμα του Κορλ ήταν ο Τζέφρι Κόνεν, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν, τον οποίο απήγαγε ενώ έκανε οτοστόπ στις 25 Σεπτεμβρίου 1970.
Το πτώμα του Κόναν βρέθηκε αργότερα θαμμένο στην παραλία High Island. Η δολοφονική μανία του Candyman είχε ξεκινήσει. Την ίδια εποχή, ο νεαρός Μπρουκς έπιασε επ’ αυτοφόρω τον Candy man να βιάζει δυο έφηβους νέους.
Ωστόσο, ο Μπρουκς συμφώνησε να κρατήσει το έγκλημα μυστικό, με αντάλλαγμα ένα ολοκαίνουριο αυτοκίνητο. Για την ακρίβεια, ο μανιακός δολοφόνος πρότεινε στον νεαρό να γίνει συνεργός του.
Συμφώνησαν να του δίνει 200 δολάρια για κάθε αγόρι που θα ξεγελούσε ώστε να γίνει έρμαιο των ορέξεών του, στο διαμέρισμα του Κορλ. Κάπως έτσι ξεκίνησε μια φρικιαστική επιχείρηση ασέλγειας και δολοφονιών αγοριών.
Στο μεταξύ, στο κύκλωμα αυτό μπαίνει ένας ακόμη νέος, ο Έλμερ Γουέιν Χένλεϊ, τον οποίο ο συνεργός του Candy man παρέσυρε τον χειμώνα του 1971 στο διαμέρισμα του ως ένα ακόμη υποψήφιο θύμα. Άγνωστο για ποιο λόγο, ο Κορλ έδειξε συμπόνοια στο νεαρό και τον έκανε επίσης συνεργό του, προσφέροντάς του 200 δολάρια για κάθε αγόρι που θα του έφερνε. Για την ακρίβεια αρχικά, ο Candyman υποστήριξε πως είναι μέλος κυκλώματος δουλεμπόρων.
Ωστόσο, όταν ο Χένλεϊ παρέσυρε τον Φραν Αγκουάιρ στο διαμέρισμά του Κορλ, έγινε μάρτυρας μιας ακόμη δολοφονίας. Αφού σκότωσε το νέο θύμα του, ο Candy man αποκάλυψε στον δεύτερο συνεργό του ότι δεν υπήρχε κύκλωμα δουλείας ανθρώπων και ότι είχε βιάσει και δολοφονήσει και το προηγούμενο αγόρι που είχε δελεάσει ο Χένλεϊ γι’ αυτόν. Στη συνέχεια, ο νέος συνεργός ακολούθησε τις οδηγίες του Κορλ και έθαψε το πτώμα του Αγκουάρι στην παραλία.
Το modus operandi ενός μανιακού δολοφόνου
Απέκτησε το προσωνύμιο Candy Man χάρη στην επαγγελματική επιχείρηση της μητέρας του. Ο διαταραγμένος Ντιν Κρολ στόχευε άνδρες ηλικίας μεταξύ 13 και 20 ετών, τους οποίους απήγαγε με τη βοήθεια των Μπρουκ και Χένλεϊ. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα criminal minds, σκοπός του ήταν να τους οδηγήσει στο σπίτι του, υποσχόμενος αλκοόλ ή και ναρκωτικά. Αντ’ αυτού, το διεστραμμένο μυαλό του, τους ακινητοποιούσε, τους έδενε σε μια σανίδα βασανιστηρίων από κόντρα πλακέ.
Στη συνέχεια τους βίαζε, τους χτυπούσε και τους βασάνιζε με διάφορα μέσα (μεταξύ άλλων σοδομισμό, ξερίζωμα των ηβικών τριχών τους, μάσημα των γεννητικών τους οργάνων, εισαγωγή διαφόρων αντικειμένων στον πρωκτό τους και τοποθέτηση γυάλινων ράβδων στις ουρήθρες τους και συντριβή τους). Κάποιες φορές τα βασανιστήρια των θυμάτων του, διαρκούσαν αρκετές ημέρες.
Όταν σκότωνε τα θύματά του, τα οποία συνήθως στραγγάλιζε ή πυροβολούσε τα έδενε και πλαστικές σακούλες και τα έθαβε σε έναν από τους τρεις ομαδικούς τάφους που είχε δημιουργήσει με τα θύματά του: έναν κάτω από το λεμβοστάσιο στο κτίριο του διαμερίσματος στο νοτιοδυτικό Χιούστον, ο δεύτερος κοντά στη λίμνη Σαμ Ρέιμπερν έξω από την πόλη και ο τρίτος στην παραλία High Island.
Μαρτυρίες αναφέρουν πως συχνά, ο Candy Man ανάγκαζε τα θύματά του να τηλεφωνούν ή ακόμη και να γράφουν γράμματα στους γονείς τους στα οποία ανέφεραν πως έφευγαν με τη θέλησή τους.
Με αυτό τον τρόπο, αποπροσανατόλιζε τις Αρχές, που έκλειναν τις υποθέσεις εξαφάνισης, με την πεποίθηση πως οι νεαροί το είχαν σκάσει από τα σπίτια τους. Ο serial killer συνήθιζε τέλος, να κρατά τα κλειδιά των θυμάτων του, ως τρόπαια.
Ο θάνατος του Candy Man
Το όργιο δολοφονιών συνεχίστηκε για περίπου δυο χρόνια ακόμη ως και τις 7 Αυγούστου 1973. Στο άνδρο του μανιακού δολοφόνου κατευθύνονταν τρεις νέοι, ο Χένλεϊ, ο Τίμοθι Κέρλεϊ και ένα νεαρό κορίτσι που συνάντησαν στο δρόμο και τους παρακάλεσε να την πάρουν μαζί τους, καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με τον αλκοολικό πατέρα της.
Αυτή τη φορά όμως, η δολοφονική μανία του Candy man που είχε ήδη ξεκινήσει να επιτίθεται στα δύο θηράματά του, το αγόρι και το κορίτσι, προκάλεσαν την αντίδραση του Χένλεϊ, που αρχικά ζήτησε από τον Κορλ να αφήσει έξω από τα καπρίτσια του την κοπέλα. Καθώς εκείνος τον αγνόησε, ο νεαρός πήρε το όπλο και του ζήτησε να σταματήσει. Ο Serial killer δεν έδειξε να πτοείται και κινήθηκε εναντίον του.
Η πρώτη σφαίρα έξυσε το κρανίο του Candy man, χωρίς ωστόσο να τον σκοτώσει. Καθώς ο άνδρας συνέχισε να κινείται, ο συνεργός του του έριξε δύο ακόμη σφαίρες, που τον βρήκαν στον ώμο. Ο Κορλ προσπάθησε να βγει από το δωμάτιο, με τον Χένλεϊ να τον πυροβολεί ακόμη τρεις φορές στην πλάτη, καταφέροντάς του έτσι και τη χαριστική βολή. Στην Αστυνομία που έφτασε λίγη ώρα αργότερα, ο δεύτερος συνεργός του Candy man ομολόγησε πως βοηθούσε τον μανιακό δολοφόνο να βρίσκει τη λεία του.
Έπειτα από υποδείξεις του, αλλά και του έτερου συνεργού, η αστυνομία εντόπισε τα μέρη όπου ο Candy man είχε θάψει 25 από τα θύματά του. Άλλωστε, ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που σκότωσε ο μανιακός δολοφόνος παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστος, με τους 29 φόνους που του αποδίδονται να είναι μάλλον μόνο ένα δείγμα της δολοφονικής του μανίας.
Ο Χένλεϊ παραπέμφθηκε αργότερα σε δίκη και κρίθηκε ένοχος για έξι από τους φόνους. Αντίθετα, ο Μπρουκς παρουσιάστηκε στο δικαστήριο ως σιωπηλός συνεργάτης του Candy man, που δεν ήταν παρών σε βιασμούς και δολοφονίες. Παραπέμφθηκε σε δίκη για τέσσερις φόνους και κρίθηκε ένοχος για έναν. Και οι δύο συνεργοί του Candy Man καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη.
