Στην εποχή μας τα ταξίδια με αεροπλάνο δεν είναι κάτι σπάνιο, αλλά μέρος της καθημερινότητά μας και το «The Standard» προτείνει 5 βιβλία για να γεμίσουν ευχάριστα και εποικοδομητικά τον χρόνο σου.
Είτε βρίσκεσαι θες να ταξιδέψεις για μια δουλειά, είτε για διακοπές, σίγουρα θα βρεθείς κάποια στιγμή στη ζωή σου σε ένα αεροδρόμιο να περιμένεις την πτήση σου να φτάσει και μετά θα πρέπει να περάσεις ορισμένες ώρες σε ένα χώρο, έως ότου το αεροπλάνο φτάσει στον προορισμό του.
Μια καλή ευκαιρία να κάνεις… αποτοξίνωση από το κινητό, που το έχεις πολλές ώρες κάθε ημέρα και να γεμίσεις τον χρόνο σου με κάτι που δεν απαιτεί ίντερνετ.
Περιμένοντας λοιπόν και εγώ τη πτήση μου, σε μια χώρα άγνωστη για εμένα, αποφάσισα να γράψω μια λίστα από 5 βιβλία που διάβασα κατά τη διάρκειας μιας πτήσης! Τι κοινό έχουν; Όλα είναι μικρά και μπορούν εύκολα να διαβαστούν μέσα σε 2-3 ώρες (ή και λίγο παραπάνω), όσο δηλαδή διαρκεί κατά μέσο όρο μια πτήση.
5 βιβλία για να διαβάσεις στο αεροπλάνο
Άκου ανθρωπάκο
Ναι, αυτή η λίστα δεν ξεκινά με κάτι ανάλαφρο, αλλά με ένα αρκετά δυνατό και ματαιόδοξο βιβλίο, το οποίο θα μπορούσα να πω ότι μοιάζει με την κραυγή ενός ανθρώπου που δεν αντέχει άλλο να ζει σε έναν τέτοιο κόσμο.
Ο Βίλχελμ Ράιχ γράφει το 1946 το μοναδικό ευαγγέλιο του αυτοπροσδιορισμού και δύναμης να υπάρχουμε μέσα από τις αδυναμίες. Ποιος είναι ο ανθρωπάκος; Εγώ, εσύ, εμείς! Όλοι εμείς που βλέπουμε τόσα πράγματα που μας ενοχλούν αλλά δεν κάνουμε κάτι γιατί «μεγαλώσαμε», τόσο πολύ που εν τέλει γίναμε πιο μικροί και από κεφάλι καρφίτσας.
«Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει». Ο ψυχαναλυτής Βίλχελμ Ράιχ έβλεπε μέσα στον καθημερινό άνθρωπο -αυτόν στον οποίο αποδίδουμε τις ονομασίες μέσος όρος, κοινή γνώμη- τα ψήγματα της φασιστικής ιδεολογίας και του ολοκληρωτισμού.
Ο άνθρωπος που καταπιέζεται, που δεν αναλαμβάνει ευθύνες, που δεν κρίνει τα κακώς κείμενα, που δεν μετέχει σε συλλογικότητες μπορεί να φερθεί με ακόμα πιο σκληρό τρόπο και να καταχραστεί την εξουσία όταν αποκτήσει δύναμη.
Ο συγγραφέας που κυνηγήθηκε και φυλακίστηκε για τις ιδέες του σε αυτό το βιβλίο ασκεί κριτική στον μέσο νευρωτικό άνθρωπο για τη μικρότητα και την παθητικότητα με την οποία χειρίζεται όλα τα κρίσιμα ανθρώπινα ζητήματα.
Μπρούκλιν
Ο Κολμ Τοϊμπίν με το βιβλίο του Μπρούκλιν μας ταξιδεύει σε μια άλλη Ήπειρο και μας χάρισε ένα αριστούργημα που στη συνέχεια έγινε κινηματογραφική επιτυχία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, η Έιλις, ένα κορίτσι από φτωχή οικογένεια, όπως και οι περισσότεροι νέοι δυσκολεύεται να βρει δουλειά. Μόλις της προταθεί μια θέση στις ΗΠΑ καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να αρνηθεί, και αποφασίζει για πρώτη φορά να αφήσει πίσω την εύθραυστη μητέρα της και την αδερφή της.
Η απόφασή της θα την οδηγήσει στο Μπρούκλιν όπου υπομονετικά θα χτίσει μια καινούργια ζωή γεμάτη όνειρα για το μέλλον της. Κι ενώ προσπαθεί να διαχειριστεί τη νοσταλγία που νιώθει για ό,τι άφησε πίσω της, θα γνωρίσει τον πρώτο της έρωτα και μαζί την υπόσχεση για μια καλύτερη ζωή.
Το παρελθόν της όμως σύντομα θα την καλέσει ξανά, αναγκάζοντάς την να διαλέξει ανάμεσα στην πατρίδα, στην οικογένεια και στον έρωτα. Το τέλος, δεν είναι αυτό που περιμένεις.
Με εγκράτεια, δεξιοτεχνία και εξαιρετική συναισθηματική αντίληψη ο Τοϊμπίν, ένας από τους καλύτερους Ιρλανδούς συγγραφείς της εποχής μας, συνέθεσε μια συγκλονιστική ιστορία για το πεπρωμένο και ενέπνευσε την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου που ξεχώρισε στα βραβεία Oscar 2016 με τρεις υποψηφιότητες.
Ο Αλχημιστής
Εντάξει, πρέπει να το παραδεχθώ! Ποτέ δεν ήταν ένας από τους αγαπημένους μου ο Πάολο Κοέλιο, καθώς ποτέ δεν πίστευα σε ατάκες όπως αυτή που διαβάζουμε στον Αλχημιστή.
«Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις»! Ναι, οκ μας έπεισες Πάολο! Ωστόσο γράφω το άρθρο περιμένοντας σε ένα αεροδρόμιο στην Ιταλία για να πάω στην άλλη άκρη της Γης για να βρω κάτι που θέλω πολύ. Μήπως εν τέλει ο Κοέλιο είχε δίκιο; Ελπίζω!
Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι ήταν μια καλή παρέα για μια ολιγόωρη πτήση και σίγουρα δεν μου πέρασε αδιάφορο. Στην ιστορία βλέπουμε τον έναν Ισπανό βοσκό που ονομάζεται Σαντιάγο, ο οποίος βλέπει επαναλαμβανόμενα όνειρα ότι βρίσκει χρυσό στις πυραμίδες.
Δεν αργεί να τον συμβουλεύσει ένας διερμηνέας ονείρων ότι τα όνειρα αυτά είναι στην πραγματικότητα προφητεία.
Έτσι, όπως είναι φυσικό, ακολουθεί τα όνειρα και ξεκινά να βρει τον θησαυρό του στις αιγυπτιακές πυραμίδες. Πλούσια, γεμάτη εικόνες και βαθιά ανθρώπινη, η ιστορία αυτή αποτελεί μια αιώνια μαρτυρία της δύναμης που έχουν τα όνειρά μας να μας μεταμορφώσουν και της σημασίας του να ακούει κανείς την καρδιά του.
Το Χρονικό Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι ένας συγγραφέας που πρέπει να διαβάσεις! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο! Και επειδή το 100 χρόνια μοναξιάς ίσως είναι μεγάλο -και βαρύ- για ένα ταξίδι (εκτός αν πας σε καμιά Αμερική ή Αυστραλία) επέλεξα «Το Χρονικό Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου».
Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία εξελίσσεται χωρίς σάλτσες, γρήγορο και ευανάγνωστο σίγουρα θα σε κάνει να μην θες να κατεβείς από την πτήση εάν δεν έχεις προλάβει να το διαβάσεις.
Την ημέρα που θα τον σκότωναν, ο Σαντιάγο Νασάρ σηκώθηκε στις πεντέμισι το πρωί για να περιμένει το βαπόρι που θα έφερνε τον επίσκοπο.
Έτσι αρχίζει το «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», το πιο «ρεαλιστικό» απ’ όλα τα μυθιστορήματα του Μάρκες, καθώς βασίζεται σ’ ένα αληθινό γεγονός που συνέβη στην Κολομβία.
Λίγες ώρες μετά τον γάμο του με την Άνχελα Βικάριο, ο Μπαγιάρδο Σαν Ρομάν στέλνει τη νύφη πίσω στους δικούς της γιατί τη βρήκε ατιμασμένη. Αφού τη βάζουν να ομολογήσει το όνομα του εραστή της, τα αδέρφια της κινούν να τον σκοτώσουν για να ξεπλύνουν την τιμή της οικογένειάς τους.
Αλλά γιατί, ενώ όλοι γνωρίζουν τι πάνε να κάνουν οι δυο αδερφοί, κανείς δεν τους εμποδίζει; Είκοσι επτά χρόνια αργότερα, ένας άντρας επιστρέφει στον τόπο του φονικού, προσπαθώντας να ξεδιαλύνει το μυστήριο. Και, καθώς ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας, φτάνει η στιγμή όπου θα πρέπει να κριθούν όχι οι δυο δολοφόνοι αλλά μια ολόκληρη κοινωνία…
Αόρατες πόλεις
Προσοχή! Το βιβλίο Αόρατες πόλεις του Ίταλο Καλβίνο θα το λατρέψεις εάν κάθεσαι… παράθυρο, εάν όχι, άστο καλύτερα για μια άλλη φορά.
Ναι, μπορεί αυτό που διαβάζεις τώρα να σου φανεί ως μια λεπτομέρειες, ωστόσο το κάθε βιβλίο… είναι ξεχωριστό και πρέπει να το απολαμβάνεις την κατάλληλη ώρα. Έτσι και το Αόρατες πόλεις του Καλβίνο θέλει παράθυρο (και κατά προτίμηση ταξίδι βράδυ), ώστε να βλέπεις τα χιλιάδες μικροσκοπικά φώτα από κάτω σου και να ταξιδέψεις σε… αόρατες πόλεις!
Το εντελώς παράξενο βιβλίο του Αόρατες πόλεις δεν είναι τόσο μυθιστόρημα όσο μια σειρά πεζογραφικών σκίτσων διαφορετικών φανταστικών πόλεων. Είναι παράξενο, όμορφο και ιδανικό για να το βάλεις στην τσάντα σου σε ένα μακρινό ταξίδι. Πρόσεξε επίσης κάτι. Είναι λίγο μεγαλύτερο από τα προηγούμενα βιβλία που αναφέραμε, οπότε ίσως μια πτήση να μην σου είναι αρκετή.
«Τι είναι όμως σήμερα η πόλη για μας; Σκέφτομαι ότι έγραψα κάτι σαν τελευταίο ποίημα αγάπης για τις πόλεις, τη στιγμή που γίνεται όλο και πιο δύσκολο να τις ζήσουμε. Η κρίση της πολύ μεγάλης πόλης είναι η άλλη όψη της κρίσης της φύσης. (…) Βιβλία όμως που προφητεύουν καταστροφές και αποκαλύψεις υπάρχουν ήδη πολλά το να γράψει κανείς ακόμα ένα, θα ήταν πλεονασμός και κάτι τέτοιο δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου. Αυτό που ο δικός μου Μάρκο Πόλο θέλει να ανακαλύψει είναι οι κρυφές αιτίες που οδήγησαν τους ανθρώπους να ζήσουν στις πόλεις, αιτίες που μπορούν να ισχύουν πέρα και πάνω από οποιαδήποτε κρίση.
Οι πόλεις είναι ένα σύνολο πραγμάτων: απομνημονεύσεων, επιθυμιών, σημείων μιας γλώσσας οι πόλεις είναι τόποι ανταλλαγών, όπως εξηγούν όλα τα βιβλία της οικονομίας, αλλά οι ανταλλαγές αυτές δεν είναι μονάχα ανταλλαγές εμπορευμάτων, είναι και ανταλλαγές λέξεων, πόθων, αναμνήσεων. Το βιβλίο μου ανοίγει και κλείνει με εικόνες ευτυχισμένων πόλεων που συνεχώς αλλάζουν σχήμα και χάνονται, κρυμμένες μέσα σε δυστυχισμένες πόλεις…»
