Tα «Παραλειπόμενα» είναι η πρώτη ποιητική συλλογή που έκδωσε η Έλενα Γιασεμή και είναι το βιβλίο που προτείνει σήμερα το «The Standard».
Είναι φορές που δεν χρειάζεται να διαβάσεις έναν τόμο ενός φτασμένου συγγραφέα για να βρεις ένα βιβλίο που θα μιλήσει στην καρδιά σου, μπορούν και λίγες λέξεις ενώ νεαρού ατόμου να το κάνουν πολύ καλά, γιατί εκτός των άλλων… θα είναι ειλικρινείς.
Έτσι θα μπορούσα να περιγράψω την ποιητική συλλογή τα «Παραλειπόμενα» της Έλενας Γιασεμή, η οποία κατάγεται από την Κύπρο και πριν καν κλείσει τα 25 της χρόνια έγραψε τις σκέψεις της σε ένα κομμάτι χαρτί. Γι’ ακρίβεια, τα περισσότερα τα έγγραψε πριν καν κλείσει τα 18 της.
Τα «Παραλειπόμενα» είναι για τους ανθρώπους τσακαλώθηκαν νωρίς, για τους ανθρώπους που έχουν πάθη και υποτάχθηκαν σε αυτά, στους ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να αγαπήσουν, σε αυτούς που πληγώθηκαν από νωρίς, αλλά και γι’ αυτούς που έμειναν στο «αν».
Το «αν» τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά εάν εκείνο το καλοκαίρι δεν σε είχα γνωρίσει, ή εάν είχαμε ιδωθεί μια άλλη στιγμή. Με την νεανικότητα της και έναν έντονο ρομαντισμό η Γιασεμή μας ταξιδεύει με κάθε της ποίημα σε τόπους γνώριμους, σε μέρη που έχουμε τρέξει, ερωτευτεί, αγκαλιαστεί.
Ένα ζεστό καλοκαίρι -πού ίσως το έχουμε ανάγκη εν μέσω του χειμώνα- και μια όμορφη στιγμή κάτω από το ηλιοβασίλεμα.
Οι επιφανειακοί άνθρωποι
Από τα ποιήματα κράτησα ορισμένους στίχους. «Πόσο μάταια είναι τα επιφανειακά κα πόσο λυπάμαι που όλο αυτό καταλήγει πάντα σε πτώση», λίγες λέξεις για τους ανθρώπους που θα δυσκολευτούν να καταλάβουν τον επόμενο στίχο.
«Σκέψου να θέλεις το όμοιο σου, καθετί αφύσικο για τα γούστα άλλων. Έτσι αγαπούν οι περιθωριακοί».
«Καταλήγουμε να αγαπάμε για αύριο, να ζούμε για το βράδυ του Σαββάτου και να ξυπνάμε πιο άδειοι της Κυριακές…»
Πόσοι άραγε είναι αυτοί που βλέπουν τον ίδιο τους τον εαυτό σε αυτές τις λέξεις;
«Παραλειπόμενα»
Είναι από τις φορές που δεν υπάρχει άλλος τρόπος για επαφή, ένας άλλος δρόμος για επικοινωνία. Είναι από αυτές τις στιγμές που δεν έχεις επιλογή, μονάχα να γράψεις για όσα πάλλονται μέσα σου για καιρό.
Γράφεις – σβήνεις θυμώνεις που δεν βγαίνουν άρτιες οι λέξεις, που δεν έχουν ομοιοκαταληξία τα αισθήματα σου. Στο τέλος διαπιστώνεις πως αυτό είναι εξ’ ολοκλήρου για τους καταπιεσμένους, για τους τσαλακωμένους, για τους λίγους. Έτσι αποφασίζεις να δώσεις μια λύση στο πρόβλημα των ανέκφραστων.
Αν θέλετε να αποκτήσετε την ποιητική συλλογή «Παραλειπόμενα» μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ το link.
