«Το θέμα με τα μάρμαρα του Παρθενώνα είναι πέρα για πέρα ανόητο». Με αυτή την φράση ξεκινά το μακροσκελές του άρθρο στον Guardian ο Βρετανός αρθρογράφος, Σάιμον Τζένκινς, θέλοντας να τονίσει πως τα Γλυπτά πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα.
«Ο Rishi Sunak ουρλιάζει “δικό μου, δικό μου” σαν παιδί σε παιδική χαρά. Αρνείται ένα φλιτζάνι τσάι με τον Έλληνα πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης γελάει. Το έθνος χασμουριέται και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι περισσότεροι από τους μισούς Βρετανούς χαίρονται να δουν τα μάρμαρα να επιστρέφονται στην Ελλάδα και μόνο λίγο πάνω από το 20% θέλει να παραμείνουν στην Βρετανία», γράφει αρχικά ο Τζένκινς.
Προσθέτει πως: «κάθε πολιτισμένος Βρετανός γνωρίζει ότι πρέπει να εκτίθεται εκεί που ανήκουν – στο πρώην σπίτι τους στην Αθήνα. Αλλά τι διασκεδαστικό είναι να βρίσκεις έξυπνους λόγους για τους οποίους αυτό δεν πρέπει ποτέ να συμβεί».
Η αναφορά του Μητσοτάκη ότι τα διαχωρισμένα μάρμαρα είναι σαν τη Μόνα Λίζα κομμένη στη μέση μπορεί να είναι υπερβολική. Όμως, όπως γνωρίζει κάθε επισκέπτης στην Ελλάδα, αυτό που για τη Βρετανία είναι ένας βαρετός καυγάς, είναι για τους Έλληνες ένα φλέγον αίσθημα παράπονου που δεν θα εξαφανιστεί. Αυτή είναι μια ασύμμετρη σειρά, τονίζει στο άρθρο του.
Κριτική από τον Guardian
Ο Σάιμον Τζένκινς αναφέρει ακόμα ότι φυσικά η Βρετανία έχει νόμιμο τίτλο όσον αφορά στα αγάλματα, αλλά οι νόμοι μπορούν να αλλάξουν. «Ο Λόρδος Έλγιν πιθανότατα τα έσωσε από την καταστροφή, αν και αργότερα καταστράφηκαν κατά τον καθαρισμό τους. Φυσικά, ο επαναπατρισμός τους μπορεί να αποτελέσει προηγούμενο αν θέλετε να το κάνετε, αλλά όχι αν δεν το κάνετε. Είναι αλήθεια ότι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν τα μάρμαρα στο Λονδίνο από ό, τι στην Αθήνα, αλλά δεν τα βλέπουν ολοκληρωμένα. Και λοιπόν; Δεν μεταφέρουμε τις πυραμίδες στο Λονδίνο για να κάνουμε μεγαλύτερη εντύπωση», εξηγεί.
Συνεχίζει τονίζοντας πως το θέμα των μαρμάρων αφορά στην ακεραιότητα μιας από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές συνθέσεις της Ευρώπης. «Αυτά τα αγάλματα προήλθαν από την πηγή του ευρωπαϊκού πολιτισμού, στην πιο διαμορφωτική του στιγμή, τον 5ο αιώνα π.Χ. H “πηγή” αυτή βρισκόταν στην Ακρόπολη της Αθήνας, αγναντεύοντας το ηλιόλουστο Αιγαίο με μάρμαρο από το διπλανό βουνό, όχι φυλακισμένη σε έναν κρύο, γκρίζο θάλαμο στο Μπλούμσμπερι», γράφει ο Σάιμον Τζένκινς.
