Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είναι ένας οικουμενικός συγγραφέας, που θα θέλαμε όλοι να διαβάσουμε και έτσι το «The Standard» σας προτείνει το βιβλίο του, «Αποχαιρετισμός στα όπλα».
Ο Χέμινγουεϊ έχει δημιουργήσει τη δική του «σχολή», καθώς όλα του τα βιβλία είναι απλά και κατανοητά και μπορούν να διαβαστούν από τους πάντες. Με μικρές προτάσεις και με έξυπνες (συνήθως αυτοβιογραφικές) ιστορίες κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ενώ γνωρίζει πολύ καλά να ζωντανεύει τη σκηνή μέσα από το βιβλίο!
Οι ιστορίες του Χέμινγουεϊ συνήθως αφορούν τον πόλεμο, είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, ενώ όλοι του οι χαρακτήρες είναι είτε στρατιώτες, είτε κυνηγοί, είτε μποξέρ και συνήθως προσπαθούν να επουλώσουν ένα τραύμα με το ποτό -όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας, ο οποίο ήταν αλκοολικός και αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Ο Χέμινγουεϊ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο τις εμπειρίες του ίδιου του Χέμινγουεϊ από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το «Αποχαιρετισμός στα όπλα» διηγείται την ιστορία του Υπολοχαγού Φρέντερικ Χένρι, ενός Αμερικανού που υπηρετεί στον ιταλικό στρατό ως οδηγός ασθενοφόρου, ο οποίος ερωτεύεται την Αγγλίδα Κάθριν Μπάρκλεϊ και προσπαθεί να ξεκινήσει μια ζωή μαζί της, εν μέσω αυτής της παγκόσμιας κρίσης.
Όπως και ο ίδιος ο Χέμινγουεϊ, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου έχει εγκαταλείψει την Αμερική για να ζήσει στην Ευρώπη. Με το ξέσπασμα του πολέμου, ο Φρέντερικ κατατάσσεται εθελοντικά στον ιταλικό στρατό και συχνά εισπράττει ρατσιστικά σχόλια από άλλους στρατιώτες που συναντά στο δρόμο του.
Ο Φρέντερικ κάθε άλλο παρά γενναίος ή πατριώτης είναι και το μετάλλιο τιμής που του δίνουν το κερδίζει από «λάθος», γιατί έτυχε να τραυματιστεί από μια χειροβομβίδα ενόσω εκείνος και οι συνάδερφοί του έτρωγαν το μεσημεριανό τους γεύμα.
Στο βιβλίο βλέπουμε στρατιώτες να δηλώνουν «αναρχικοί» ή «σοσιαλιστές», ενώ αρκετοί λιποτακτούν με μοιραία αποτελέσματα. Στο βιβλίο ο Χέμινγουεϊ μας δείχνει το ωμό πρόσωπο του πολέμου, όλο αυτό… μέσα από μια ιστορία αγάπης.
Το βιβλίο «Αποχαιρετισμός στα όπλα»
Το 1918 ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ πήγε «στον πόλεμο που θα έβαζε τέλος σε όλους τους πολέμους». Κατατάχθηκε ως εθελοντής τραυματιοφορέας στα ασθενοφόρα, τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε. Από τις εμπειρίες του αυτές γεννήθηκε αυτό το μυθιστόρημα, που πολλοί θεωρούν το αριστούργημά του.
Σ’ αυτό αναπλάθει με τρόπο απόλυτα πειστικό το φόβο, τη συντροφικότητα, το θάρρος του νεαρού Αμερικανού εθελοντή και των ανδρών και γυναικών που γνωρίζει στην Ιταλία. Όμως το Αποχαιρετισμός στα όπλα δεν είναι μονάχα ένα πολεμικό μυθιστόρημα. Σ’ αυτό ο Χέμινγουεϊ πλάθει μια ιστορία αγάπης βαθιά τραγική, παθιασμένη και ασυμβίβαστη – η συνισταμένη των τριών μεγάλων ερώτων του συγγραφέα στα χρόνια 1918-1929.
Πέρα όμως και ανεξάρτητα από τα καθαρά αυτοβιογραφικά στοιχεία που περιέχονται στο βιβλίο του αυτό, το μυθιστόρημα σφύζει από πάθος και συγκλονιστικά συναισθήματα, που βρίσκουν το ιδεώδες σκηνικό τους στην Ιταλία, στα ταραγμένα και αδυσώπητα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο «Αποχαιρετισμός στα όπλα» στον κινηματογράφο
Το βιβλίο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ έγινε και ταινία λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1932, ενώ το ίδιο έγινε και το 1957.
Ο Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ
Ο Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (Ernest Miller Hemingway, 21 Ιουλίου 1899 – 2 Ιουλίου 1961) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, γνωστός ακόμα και για το δημοσιογραφικό του έργο, με ζωή περιπετειώδη και πολυτάραχη όσο αποτυπώνεται στα βιβλία του.
Αποτέλεσε μέλος της αποκαλούμενης «Χαμένης Γενιάς» (Lost Generation) των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, στην οποία άνηκε και ο Σκοτ Φιτζέραρλντ. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του συγκαταλέγονται Ο Γέρος και η Θάλασσα, Για ποιον χτυπά η καμπάνα και ο Αποχαιρετισμός στα όπλα.
Το 1953 τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ τον επόμενο χρόνο βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αγάπησε με πάθος τις ταυρομαχίες, το κυνήγι, τα ταξίδια (εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής) και τις γυναίκες (έκανε τέσσερις γάμους).
