«Σαν σήμερα, πριν από 25 χρόνια, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πέρασε στην Ιστορία. Ο Εθνάρχης και ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας διαμόρφωσε όλες τις μεγάλες πολιτικές εξελίξεις για επτά δεκαετίες. Με τις επιλογές του κατέστησε την Ελλάδα αναπόσπαστο κομμάτι και ισότιμο συνομιλητή του δυτικού κόσμου, ενώ με το ήθος του νοηματοδότησε την έννοια του ηγέτη που οδηγεί τη χώρα του στη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Αυτό αναφέρει η ΝΔ, σε ανακοίνωσή της, για την επέτειο 25 ετών από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
«Η προσωπικότητα και το έργο του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποτελούν εθνική παρακαταθήκη. Για όλους εμάς στη Νέα Δημοκρατία θα λειτουργούν για πάντα ως η πυξίδα που δείχνει στην Ελλάδα, σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα, τον δρόμο προς την κοινή και ατομική μας πρόοδο», προσθέτει η ΝΔ.
Δένδιας για τα 25 χρόνια από τον θάνατό του Κωνσταντίνου Καραμανλή
Τη μνήμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, 25 χρόνια από τον θάνατο του, τιμά, με μήνυμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας. «25 χρόνια από τον θάνατό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος με τη διορατικότητά του αντελήφθη την τεράστια σημασία της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια», αναφέρει, στην ανάρτησή του, ο κ. Δένδιας.
Βαρβιτσιώτης: Συνεχίζουμε το έργο του για μια ισχυρή Ελλάδα
Σε αντίστοιχο μήνυμά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, επισημαίνει: «Πριν από 25 χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πέρασε στην αιωνιότητα. Ανεξίτηλο το στίγμα του στην αποκατάσταση της δημοκρατίας, στην εθνική συμφιλίωση και στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Τιμούμε τη μνήμη του ιδρυτή της παράταξής μας και συνεχίζουμε το έργο του για μια ισχυρή Ελλάδα».
Ποιος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής
Ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής (Κιούπκιοϊ (σημερινή Πρώτη Σερρών), 8 Μαρτίου 1907 – Αθήνα, 23 Απριλίου 1998) ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας και δύο φορές Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Υπήρξε ιδρυτής των κομμάτων Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις (ΕΡΕ) και Νέα Δημοκρατία (ΝΔ).
Άσκησε αρχικά τη δικηγορία και πολιτεύθηκε από τη δεκαετία του 1930 ως υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος. Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου διετέλεσε υπουργός διαφόρων υπουργείων, μεταξύ των οποίων υπουργός μεταφορών, θέση από την οποία ήταν υπεύθυνος για την κατάργηση του δικτύου του τραμ. Αργότερα, εντάχθηκε στον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου και μετά το θάνατό του Παπάγου ορίστηκε το 1955 πρωθυπουργός από τον βασιλιά Παύλο.
Κατά την πρώτη του πρωθυπουργία, την οκταετία 1955-1963, εφάρμοσε ένα πρόγραμμα ταχείας εκβιομηχάνισης, επένδυσης σε έργα υποδομής και βελτίωσης της γεωργικής παραγωγής, το οποίο οδήγησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 στο Ελληνικό οικονομικό θαύμα. Εφάρμοσε ακόμη την παραχώρηση πλήρους δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.
Ταυτόχρονα πρωτοστάτησε στην αποφυλάκιση εγκληματιών πολέμου (Υπόθεση Μέρτεν) και στη σύναψη δανείου Ελλάδος από τη Γερμανία, καθώς και σε πολιτικές παρεμβάσεις στην Εκκλησία για την εκλογή Αρχιεπισκόπου Αθηνών.[4] Στο εξωτερικό συνομολόγησε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος. Μετά την ανάδειξη της ΕΔΑ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης το 1958 σύστησε κρατικές επιτροπές που συντόνισαν την κρατική και παρακρατική δράση εναντίον της αριστεράς και μέσω αυτών ενέκρινε την εφαρμογή του Σχεδίου «Περικλής» για τον περιορισμό των εκλογικών επιδόσεών της στις εκλογές του 1961 με νοθεία.
Μετά από σύγκρουσή του με το παλάτι παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία το 1963 και μετοίκησε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1974. Τον Ιούλιο του 1974 κλήθηκε από την ηγεσία της στρατιωτικής δικτατορίας να αναλάβει την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας και σχημάτισε κυβέρνηση εθνικής ενότητας πολιτικών προσώπων. Ίδρυσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και οργάνωσε το Νοέμβριο τις πρώτες εκλογές του 1974, στις οποίες η ΝΔ απέσπασε άνω του 50% των ψήφων. Κατά τη δεύτερη πρωθυπουργική θητεία του, από το 1974 ως το 1980, αναγνωρίζεται για την επιτυχή αποκατάσταση της Δημοκρατίας και για την εγκαθίδρυση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, με την οποία τερματίστηκε η πολιτική αστάθεια περίπου μισού αιώνα.
Υπήρξε αφοσιωμένος φιλοευρωπαϊστής και του αποδίδεται η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Το 1978 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καρλομάγνος.
