Δύο ξεχασμένες για δεκαετίες αρχιτεκτονικές δομές του 19ου αιώνα, γυναικείες φυλακές και δικαστήριο στο Σαρλότενμπουργκ του Βερολίνου, μετέτρεψε στο «γαλήνιο» ξενοδοχείο Wilmina το γραφείο Grüntuch Ernst Architects.
Το πρώην δικαστήριο που βλέπει στην οδό Kantstraße φιλοξενεί τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου και την προσωρινή αίθουσα τέχνης Amtsalon. Προέκταση στην οποία στεγάζεται το εστιατόριο του Wilmina συνδέει το πρώην δικαστήριο με τα σε διάταξη «Πι» κελιά των φυλακών (44 δωμάτια σε πέντε ορόφους, συμπεριλαμβανομένου ενός ρετιρέ).
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το γερμανικό αρχιτεκτονικό γραφείο πρόσθεσε επίσης βεράντα στην οροφή, δίπλα στο ρετιρέ καθώς και μια βιβλιοθήκη, ένα μπαρ, ένα σπα και ένα γυμναστήριο. Τα εσωτερικά σχεδιάστηκαν με σεβασμό στην αρχιτεκτονική των κτηρίων και αποκαλύπτουν ίχνη της πρώην χρήσης τους. Έπρεπε να κοπούν τοίχοι και δάπεδα μεγάλου πάχους 40-50 εκατοστών για να ανοίξει η πρόσβαση και ο χώρος. Έπρεπε να βρεθούν τρόποι για να συνδυαστούν μικροσκοπικά πρώην κελιά φυλακών σε άνετα δωμάτια με ιδιωτικό μπάνιο.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Η διαδικασία περιλάμβανε την αντιστροφή της διαμόρφωσης χώρου και της σημασίας της ώστε ένας αντικοινωνικός χώρος να μπορεί να γίνει ένα δελεαστικό μέρος» είπαν από το γραφείο, το οποίο ίδρυσε το 1991 το ζεύγος Armand Grüntuch and Almut Grüntuch-Ernst.
«Βλέπουμε το Wilmina ως ένα ορόσημο στη μεταμόρφωση της πόλης γύρω μας με τρόπο που να τιμά την ιστορία της και ταυτόχρονα να φέρνει νέα ζωή, ένα νέο μείγμα ανθρώπων«, λέει ο Armand.
Το οικόπεδο 3.000 τετραγωνικών μέτρων του Wilmina εκτείνεται από έναν από τους κύριους άξονες της πόλης, την Kantstrasse, πίσω στην Pestalozzistrasse, στην καρδιά του Δυτικού Βερολίνου, σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από την πολυσύχναστη εμπορική λεωφόρο Kurfürstendamm και το παλάτι Charlottenburg του ροκοκό.
Στην Kantstrasse βρίσκεται ένα πρώην δικαστήριο που χτίστηκε το 1896 από τους αρχιτέκτονες Adolf Bürckner και Eduard Fürstenau σε στυλ μπαρόκ. Πίσω από αυτό, μια σειρά από μεταβατικές αυλές τραβάει τους επισκέπτες πίσω από το δρόμο προς τα κτίρια των πρώην φυλακών από κόκκινα τούβλα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένα καταπράσινο νησί στην καρδιά του Βερολίνου, το Wilmina βρίσκεται στη συναρπαστική γειτονιά Σαρλότενμπουργκ. Η Καντσράσε, με τα πολλά καφέ και τα πολυσύχναστα εστιατόρια, βρίσκεται σε μικρή απόσταση με τα πόδια.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται επίσης η Suarezstraße, όπου στεγάζονται δεκάδες εξειδικευμένοι έμποροι παλαιών αντικειμένων και η οποία αποτελεί must για τους λάτρεις των παλιών θησαυρών.
Το πάρκο Λιετζένσε, μια ήσυχη δεντροφυτεμένη όαση όπου κάποτε ψάρευαν Βενεδικτίνοι μοναχοί, βρίσκεται κοντά, όπως και η πιο δημοφιλής εμπορική λεωφόρος του Βερολίνου, η καρδιά του δυτικού κέντρου της πόλης.
Ο χώρος άρεσε αμέσως στους αρχιτέκτονες. «Από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε σε αυτόν, ήταν σαν ένα μαγεμένο μέρος που είχε ξεχαστεί για δεκαετίες, κατάφυτο από τη βλάστηση», λέει ο Almut.
«Μπαίνεις μέσα και σε εντυπωσιάζει αυτή η ξεχασμένη αίσθηση. Βρίσκεσαι μέσα σε αυτό το ρομαντικό, κτίσμα που μοιάζει με κάστρο και το οποίο ανεγέρθηκε σε μια εποχή που δεν υπήρχαν άλλα κτίρια γύρω του, και το μόνο που ακούς είναι το κελάηδισμα των πουλιών» συμπληρώνει.
Εκεί γυρίστηκε η ταινία «Σφραγισμένα χείλη»
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στη φυλακή κρατούνταν Γερμανοί αντιστασιακοί και αντι-καθεστωτικοί ακτιβιστές. Μετά τον πόλεμο, το κτίριο του δικαστηρίου χρησιμοποιήθηκε ως κτηματολογικό γραφείο, ενώ η φυλακή στο πίσω μέρος έγινε κέντρο κράτησης ανηλίκων μέχρι το 1985 και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως αρχείο μέχρι το 2010.
Αργότερα, έγινε σκηνικό για αρκετές ιστορικές ταινίες, όπως η βραβευμένη με Όσκαρ ταινία «Σφραγισμένα χείλη», με πρωταγωνιστές την Κέιτ Γουίνσλετ και τον Ραλφ Φάινς, και η διασκευή του έργου «Μόνος στο Βερολίνο» του Χανς Φαλάντα το 2016.
