Η Κατερίνα Παναγοπούλου παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ροδόπουλο.
Μέσα σε όλα, η γοητευτική παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του MEGA αναφέρθηκε στην προσωπική της ζωή και την επιλογή να την διατηρεί μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Ποια ερώτηση σου προκαλεί αμηχανία να απαντήσεις;
«Για την προσωπική μου ζωή. Δεν μου αρέσει να περιγράφεται η ζωή μου σε τίτλους και να μετριέται σε κλικ. Νιώθω άβολά. Ταυτόχρονα πιστεύω ότι δεν ενδιαφέρει τον κόσμο τι κάνει ο παρουσιαστής ενός δελτίου ειδήσεων όταν σβήνουν τα φώτα».
«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ερωτική ευτυχία όταν διαφημίζεται» έχεις πει.
«Έτσι πιστεύω. Έχω την αίσθηση ότι όσο περισσότερα φίλτρα χαράς βάζεις στη δημόσια εικόνα σου, τόσα τα ψεγάδια που προσπαθείς να κρύψεις. Το βλέπω στον εαυτό μου. Τις περιόδους που είμαι πολύ χαρούμενη δεν θέλω να μιλάω καθόλου για την προσωπική μου ζωή. Θέλω να την προφυλάξω, δεν έχω λόγο να τη διαφημίσω. Βέβαια αυτό έχει να κάνει και με το πως νιώθει ο καθένας, είναι υποκειμενικό.
»Επίσης δεν είμαι τραγουδίστρια, ας πούμε, ή ηθοποιός. Ο τηλεθεατής έχει κατατάξει τον παρουσιαστή ενός δελτίου, που αναγκαστικά μεταφέρει δυσάρεστα γεγονότα, σε μια άλλη κατηγορία. Και όταν του διαφημίζεις τη χαρά σου, ίσως είναι και λίγο ενοχλητικό κατά τη γνώμη μου. Δεν θέλω να αναπαράγω αυτό το καταπιεστικό πρότυπο της τελειότητας και της ιλουστρασιόν ευτυχίας.
»Επίσης, αν διαφημίζεις τη χαρά σου, μετά θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι δεν θα υπάρξει ιδιοτικότητα ούτε στη θλίψη. Η επίκληση της ιδιωτικότητας συνοδεύεται από την υπενθύμιση παρελθοντικής αυτοπροβολής. Δεν μπορεί να γίνεται a la carte. Όταν ανοίγεις την πόρτα της ζωής σου, μετά δυστυχώς δεν έχει τέλος, δεν μπορείς να την κλείσεις».
Όταν την ανοίγεις εν γνώσει σου όμως.
»Ακριβώς. Γιατί υπάρχει και το να σηκώσει κάποιος ένα κινητό και να σε βγάλει με τον άνθρωπο σου, όχι απαραίτητα παπαράτσι, αλλά κάποιος που σε πετυχαίνει τυχαία. Συμβαίνει, αλλά δεν γίνεται να κλειστείς στο σπίτι σου και να μην κάνεις τίποτα. Προσπαθώ να πηγαίνω σε μέρη που δεν θα συμβεί, αλλά δεν μπορείς πάντα να το ελέγξεις. Με ενοχλεί όμως πολύ όταν συμβαίνει».
