Η Σίφνος έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη μονή της Χρυσοπηγής, ένα πανέμορφο αξιοθέατο πάνω σε έναν εντυπωσιακό βράχο, που μοιάζει να αναδύεται από τα νερά του Αιγαίου, σαν πάλλευκη πινελιά στο βαθύ μπλε της θάλασσας.
Από τις εικόνες που σίγουρα αποτυπώνονται για πάντα στη μνήμη των επισκεπτών του νησιού.
Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Σίφνου, λοιπόν, μεταξύ του Φάρου και του Πλατύ Γιαλού, το μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοπηγής αναδύεται λες μέσα από τα νερά του Αιγαίου για να προσφέρει εντυπωσιακές εικόνες στους επισκέπτες του. Σημείο αναφοράς για το νησί, είναι ταυτόχρονα η πολιούχος και προστάτιδα του από το 1964.
Χτισμένη το 1615 δημιουργήθηκε για να στεγάσει τη θαυματουργή εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής που σώσανε οι ψαράδες του νησιού από τη θάλασσα.
Από το 1760 αποτελεί μετόχι του μοναστηριού της Βρυσιανής, ενώ οφείλει την ονομασία της στον καλόγερο Παρθένο Χαιρέτη, ο οποίος την ονόμασε έτσι προς ανάμνηση της προηγούμενης μονής όπου ασκήτεψε πριν έρθει στη Σίφνο, την Χρυσοπηγή Χανίων.
Οι θρύλοι και οι παραδόσεις για την πάλλευκη μονή στη Σίφνο
Αν παρατηρήσετε καλύτερα θα δείτε ότι ο βράχος όπου είναι χτισμένη η μονή ενώνεται με το υπόλοιπο νησί με μια γέφυρα. Σύμφωνα, λοιπόν, με την παράδοση η Παναγία έκοψε το βράχο στα δύο μετά από κάλεσμα μιας καλόγριας ώστε να σωθεί από την επιδρομή πειρατών.
Η δεύτερη εκδοχή ισχυρίζεται ότι όταν οι καλόγριες του μοναστηριού πήγαν να ανάψουν τα καντήλια βρήκαν τους πειρατές να κοιμούνται στην εκκλησία. Από το άρωμα του λιβανιού ένας πειρατής ξύπνησε, σήκωσε και τους υπόλοιπους και άρχισαν να τις κυνηγάνε. Τότε η Παναγία, προκειμένου να τις σώσει από τα χέρια των πειρατών, έκοψε το βράχο στα δύο.
Κατάλευκη όπως είναι και με το φως του ήλιου να της προσδίδει περισσότερη λάμψη, έρχεται σε αντίθεση με την άγρια ομορφιά του βραχώδους τοπίου ολόγυρά της, χαρίζοντας σε όσους την επισκεφτούν αφορμή για αμέτρητα φωτογραφικά κλικ.
