Το ημερολόγιο δείχνει 20 Ιουλίου του 2017, οι ειδήσεις που έρχονται από την άλλη όχθη του Ατλαντικού προκαλούν σοκ σε όλους όσους τις διαβάζουν, ο Chester Bennington είναι νεκρός!
Ο τραγουδιστής των Linkin Park, του πιο πετυχημένου συγκροτήματος της εποχής μου (σσ. της δεκαετίας του 2000 και μετά) βρέθηκε απαγχονισμένος σε ιδιωτική κατοικία στο Λος Άντζελες.
Πίσω του άφησε τη σύζυγό του και τα έξι του παιδιά, αλλά κυρίως μια ολόκληρη γενιά χωρίς τον μέντορά της. Ο Chester Bennington είναι αυτό που λέμε… αντιπρόσωπος των Millenials μιας γενιάς που μεγάλωσε χωρίς να μπορεί να κάνει όνειρα, μιας γενιάς που είδε όσο καμία άλλη τα τελευταία χρόνια τον κόσμο να αλλάζει απότομα, μιας γενιάς που έμαθε ότι ο ρομαντισμός πέθανε και ότι γεμίζεις τα κενά σου με ναρκωτικά.
Είναι η γενιά που βγήκε από την κλειδαρότρυπα, μίλησε για την κακοποίηση, έμαθε ότι υπάρχουν προβλήματα όπως η κατάθλιψη. Ο Chester Bennington λοιπόν τα έζησε όλα αυτά, «χόρεψε» μαζί τους, κατάφερε να βγει νικητής για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, όμως τελικά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη «βρωμιά» του κόσμου και έδωσε τέλος στη ζωή του.
Ένα όνειρο… ίσως να ήταν και εφιάλτης
Λίγες ημέρες μετά τα γενέθλια μου και με έχει πάρει ο ύπνος, είναι ένα μεσημέρι που αποφάσισα να ξεκουραστώ και όμως τελικά ξύπνησα λίγο πριν τις 11 το βράδυ.
Ανοίγω το κινητό μου, παντού η είδηση ότι ο Chester Bennington είναι νεκρός, ένα δάκρυ κυλάει από το πρόσωπό μου και στη συνέχεια πολλά περισσότερα. «Διάολε, μήπως είναι εφιάλτης» σκέφτομαι. Σηκώνομαι από το κρεβάτι, πίνω ένα ουίσκι στο όνομα του ανθρώπου που μου έδινε δύναμη σε όλη την εφηβεία μου και συνεχίζει να το κάνει και τώρα που είμαι ενήλικας.
Του ανθρώπου, που μαζί με τους Linkin Park, μας έδωσαν τραγούδια τα οποία μας έδειξαν ότι ο καθένας από εμάς είναι ξεχωριστός, σαν ένα αστέρι στον ουρανό.
Ο Chester Bennington μαζί με τους Linkin Park είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την Τετάρτη 25 Ιουνίου του 2008, μια βραδιά που δεν θα ξεχάσω ποτέ, όπως και άλλωστε οι χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που είδαν τον Mike Shinoda να σηκώνει την ελληνική σημαία και να την τοποθετεί στο αρμόνιο που έπαιζε.
Τον επόμενο χρόνο η μπάντα ήρθε ξανά στην Ελλάδα, ολοκληρώνοντας με αυτό τον τρόπο το μαγικό της ταξίδι στη χώρα μας, εις το επανιδείν είχα πει τότε… πού να ήξερα.
Linkin Park's first show in Greece was on this day in 2008. Rare performance of Reading My Eyes! #MinutesToMidnight pic.twitter.com/pcHBrs1WWy
— Linkin Park Live (@LPLive) June 25, 2016
Ο Chester έγραψε τραγούδια για την κατάθλιψη, την παράνοια, τον φόβο και τα ναρκωτικά. Όλα αυτά που ταλανίζουν τη γενιά μας, η οποία ψάχνει μανιωδώς κάπου να πιαστεί, κάτι για να ονειρευτεί.
Και ο Chester ήξερε καλά από αυτά. Ο ίδιος έδινε για χρόνια μάχη με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και σε συνεντεύξεις του είχε μιλήσει ανοικτά για τον εθισμό του, λέγοντας πως κάποτε υπήρξε «τρελός αλκοολικός».
Επίσης είχε αποκαλύψει πως όταν ήταν 7 ετών είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από έναν μεγαλύτερο άντρα. «Αν σκέφτομαι την εποχή που ήμουν πολύ μικρός, που είχα κακοποιηθεί, όλα εκείνα τα φρικτά πράγματα που συνέβαιναν γύρω μου, καταρρέω», είχε δηλώσει το 2011.
Ο Chester Bennington και η κατάθλιψη
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης με Ραδιόφωνο iHeart τον Φεβρουάριο του 2017, ο Chester Bennington μίλησε με ειλικρίνεια για την έμπνευση πίσω από το τραγούδι του Linkin Park «Heavy». «Δεν ξέρω αν μπορεί να σχετίζεται κάποιος εκεί έξω, αλλά δυσκολεύομαι με τη ζωή… μερικές φορές», είπε εκείνη τη στιγμή. «Μερικές φορές είναι υπέροχο, αλλά πολλές φορές για μένα, είναι πολύ δύσκολο».
Ο ίδιος μίλησε γι’ αυτό που που υπάρχει μέσα στο μυαλό του. «Αυτό το μέρος εδώ, αυτό το κρανίο ανάμεσα στα αυτιά μου, που είναι μια κακή γειτονιά, και δεν θα έπρεπε να είμαι εκεί μόνος», εξήγησε ο τραγουδιστής.
«Αν είμαι εκεί, δεν λέω ωραία πράγματα στον εαυτό μου», είπε. «Υπάρχει ένας άλλος Chester εκεί που θέλει να με πάει κάτω».
Ο ίδιος τόνισε ότι όταν είναι με άλλους ανθρώπους, «όταν είμαι σύζυγος, είμαι πατέρας, είμαι μέλος της μπάντας» είναι «τέλεια», ωστόσο όταν είναι ο ίδιος και ο εαυτός του είναι «απαίσια».
Παραδέχθηκε επίσης ότι «εγώ το κάνω στον εαυτό μου», προτού προσθέσει ότι επί της ουσίας η Linkin Park και τα τραγούδια που έγραφε ήταν μια διέξοδος γι’ αυτόν από την «κακιά γειτονιά» που είναι το μυαλό του.
Και τα τραγούδια του μιλούσαν απευθείας στη ψυχή των ανθρώπων γιατί δεν μπορεί να μιλήσεις για ένα θέμα εάν δεν το έχει ζήσει, δεν μπορείς να εμπνεύσεις ανθρώπους εάν δεν έχει πάνω στο κορμί σου χαρακιές από τις κακουχίες, για τις οποίες όμως πλέον έχεις τη δύναμη να μιλάς. Ο Chester Bennington ήταν ακριβώς έτσι.
«Μπορώ είτε να τα γαμ… όλα και να πεθάνω, ή να παλέψω»
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, πριν τελικά αποφασίσει να τα «γαμ…» όλα ο Chester Bennington είπε στον Will Lavin: «Έφτασα σε ένα σημείο της ζωής μου όπου ήμουν σαν να μπορώ είτε απλά να τα παρατήσω και να πεθάνω ή να παλέψω για αυτό που θέλω. Και επέλεξα να παλέψω για αυτό που ήθελα. Ήθελα να έχω καλές σχέσεις. Ήθελα να αγαπώ τους ανθρώπους της ζωής μου. Ήθελα να απολαύσω τη δουλειά μου.
«Ήθελα να απολαμβάνω να είμαι μπαμπάς και να έχω φίλους και να ξυπνάω το πρωί. Γιατί αυτό ήταν ένας αγώνας για μένα».
Μίλησε με ειλικρίνεια για το πώς το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος τον βοήθησε να βγει από την «πιο σκοτεινή εποχή» της ζωής του, προσθέτοντας ότι ήταν το σημείο που «επέλεξε να παλέψει για αυτό που ήθελα».
Λίγους μήνες μετά απ’ αυτή τη συνέντευξη ο κολλητός του, Chris Cornell, βάζει τέλος στη ζωή του, o Chester τραγουδά το «Hallelujah» στην κηδεία του. Δύο μήνες μετά και ανήμερα των γενεθλίων των Cornell ο Chester φαίνεται πως ταξίδεψε για μια τελευταία φορά σε αυτή την «κακιά γειτονιά», αφήνοντας τον κόσμο της μουσικής πιο φτωχό. Η βραχνή του φωνή σίγησε για πάντα…
Οι δαίμονές του τελικά τον νίκησαν.
Όμως την ίδια ώρα έδωσε «μαθήματα» σε πολλούς από εμάς για το πώς πρέπει να παλεύουμε σε αυτή τη ζωή, προσπαθώντας και όχι παρατώντας τα, γιατί εάν αφήσουμε τους δαίμονές μας τελικά να μας νικήσουν τότε ποιος θα μπορέσει να γράψει γι’ αυτούς; Ο Chester άφησε πίσω του δεκάδες τραγούδια για να μας δίνουν δύναμη, ωστόσο όλοι μας αναρωτιόμαστε ποια θα ήταν η συνέχεια εάν δεν αποφάσιζε να δώσει τέλος στη ζωή του.
Λίγες ημέρες μετά την αυτοκτονία του Chester Bennington αποφάσισα να κάνω και εγώ κάτι για να κερδίσω τους δαίμονες μου, παράτησα τη μέχρι τότε ζωή μου, τις μέχρι τότε σπουδές μου και έκανα αυτό που με κάνει ευτυχισμένο και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω, γιατί πάντα θα υπάρχει αυτό το «κάτι», πρέπει μόνο να ψάξουμε βαθιά μέσα μας να το βρούμε -όσο και εάν αυτό μας πονά.
Ο Chester Bennington δεν έφυγε έτσι ξαφνικά, υπήρχαν σημάδια, ο ίδιος αποφάσισε να μην τους δώσει σημασία, αποφάσισε να τα παρατήσει, αν νιώθεις και εσύ ότι υπάρχουν σημάδια, μην φοβάσαι, υπάρχει πάντα κάποιος που θα είναι εκεί να σε ακούσει, πρέπει μόνο να βρεις τη φωνή σου και να ζητήσεις βοήθεια.
