Μια ζωγραφιά της άτυχης Τζωρτζίνας που είχε δώσει στην μητέρα της, Ρούλα Πισπιρίγκου για την Γιορτή της Μητέρας, δείχνει σημάδια ότι το παιδί φοβόταν.
Η 9χρονη έστελνε σήματα κινδύνου μέσα από μία ζωγραφιά της, στην οποία απεικονίζεται ένα δέντρο – κρεμάλα, ένας άγγελος και μια καρδιά γύρω από αυτόν. «Ζωγραφιές μετά τα 7 έτη εντάσσονται στο σχηματικό στάδιο και διέπονται από ρεαλισμό και βάθος», σύμφωνα με την Παιδοψυχολόγο – Λογοπαθολόγο, Χριστίνα Μπογιατζή.
Η τελευταία ανέλυσε σημείο προς σημείο τα «μηνύματα» που έστειλε με τις φιγούρες της η Τζωρτζίνα, απεικονίζοντας τον τρόμο που βίωνε στην καθημερινότητα με την μητέρα της, μαζί με την αγωνία της να ξεφύγει από τον κύκλο αίματος, που της είχε στερήσει ήδη τις δυο αδελφές της.
Αναρτώντας την ανάλυσή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις αρχές του μήνα, η κ. Μπογιατζή υποστήριξε σχετικά ότι «δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να ζωγραφίζει ως άγγελο τη μαμά του όταν αυτή ζει!», όπως ισχυρίστηκε με τη σειρά της η μητέρα του παιδιού, Ρούλα Πισπιρίγκου, καθώς η αίσθηση του κινδύνου της Τζωρτζίνας υποδηλώνεται με πολλά και διαφορετικά σύμβολα στη ζωγραφιά, όπως η θέση της ίδιας σε μεγάλη απόσταση από την μητέρα της, αλλά και ο κορμός του δέντρου σε… σχήμα κρεμάλας, από το οποίο η 9χρονη Τζωρτζίνα ένοιωθε να απειλείται.
Το «Για εσάς»
Ακόμη πιο ισχυρό στοιχείο στην ανάλυση της ζωγραφιάς του μικρού παιδιού είναι η «αφιέρωσή» της, η οποία δεν απευθύνεται στην μητέρα του, παρότι κατασκευάστηκε για τη γιορτή της. Αντίθετα, το σχέδιό της Τζωρτζίνας επιγράφεται «Για εσάς», όσους δηλαδή μπορούσαν να καταλάβουν τα κρυφά της «μηνύματα» και να της παράσχουν βοήθεια, για να τη διασώσουν από τον κίνδυνο που διαισθανόταν ότι κατευθυνόταν κατά πάνω της, όταν μάλιστα ο πατέρας της απουσιάζει εντελώς από την επίμαχη ζωγραφιά.
Η ερμηνεία της ζωγραφιάς
Σύμφωνα με την Παιδοψυχολόγο, Χριστίνα Μπογιατζή, στη ζωγραφιά της Τζωρτζίνας εκπέμπονται τα εξής μηνύματα:
Θέση παιδιού στην κούνια χρώμα μπλε: νιώθω ανασφάλεια να μπω στο σχήμα της ζωγραφιάς, σας προσέχω και σας παρατηρώ από μακριά.
Κάνω κούνια: παραμένω παιδί. Είμαι δυναμική, μου αρέσει η κίνηση.
Σχήμα δέντρου: κορμός σε σχήμα κρεμάλας. Πρέπει να βρω τις λέξεις για να μην κρεμαστώ. Κινδυνεύω.
Κίτρινη κούνια: η θέση μου είναι αυτή της αντίληψης, η δυνατότητα μου να κινούμαι και να βλέπω από άλλη οπτική γωνία με βάζει σε ισχυρή θέση αντίληψης.
Ένωση δέντρου με καρδιά: συνδέομαι αλλά μένω μακριά.
“ΓΙΑ ΕΣΑΣ”: Δώστε προσοχή στη ζωγραφιά του πλαισίου καρδιάς. Όποιος μπορεί να το καταλάβει; Για όλους εσάς! Κραυγή βοηθείας. Γραμμένο με κόκκινο χρώμα σημαίνει πως ζητάω βοήθεια από εκείνους που αισθάνομαι ότι ανήκω μαζί τους, π.χ. όποιον ενδιαφέρεται.
Φωτεινότητα στην καρδιά: Στο πλαίσιο της καρδιάς είναι ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!
Σχήμα αγγέλου/ πτηνού με μύτη που εξέχει: Η αδερφή μου έγινε άγγελος, πέθανε. Η μύτη της κάτι λέει για το θάνατό της, όμως έγινε ΚΑΙ πουλί/πτηνό πράγμα που με φοβίζει και εμένα και νιώθω ανασφάλεια.
Πράσινο πλαίσιο σε σχήμα καρδιάς: Βάζω αυτό που συμβαίνει στην αδερφή μου σε θέση ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ για να μη μου συμβεί το ίδιο.
Κεντρική φιγούρα με μαυρισμένο πρόσωπο: το πρόσωπο δίπλα στην αδερφή μου είναι επιθετικό, μη προσβάσιμο, πολύ συγκεχυμένο, τερατώδες, με χέρια που παραβιάζουν τα όρια της αδελφής μου, όμως εκείνη βγαίνει από το σχήμα σιγά σιγά και σώζεται από αυτό το πρόσωπο. Το πρόσωπο είναι ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΟ, δεν είναι η αδερφή μου.
Πράσινος άγγελος: Η αδελφή μου ΦΕΥΓΕΙ από το μαυρισμένο πρόσωπο με τα μακριά χέρια. Διαφοροποιείται.
Δεξιά θέση αγγέλου στη ζωγραφιά: Η αδελφή μου (ΙΡΙΔΑ) είναι πλέον ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, γιατί μετά την παιδική ηλικία της κούνιας, ΓΙΝΕΣΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ στο μέλλον αν και εγώ απέχω από αυτό γιατί βρίσκομαι αριστερά, μακριά.
Πατέρας πουθενά. ΑΦΑΝΤΟΣ.
Μεικτά χρώματα πλαισίου καρδιάς: Το πράσινο είναι γιατί θέλω να είμαι μακριά του, δεν θέλω να γίνω άγγελος, το κόκκινο είναι γιατί συμπεριλαμβάνομαι εφόσον το βλέπω από μακριά.
Μαύρο πρόσωπο: Αμφιθυμία συναισθημάτων, απροσδιόριστο ον που προκαλεί σκοτάδι, κυριαρχία, θάνατο.
