Ένας εκ των επιβατών του τρίτου βαγονιού, ο κ. Θεόδωρος Κατσιούλης μίλησε για το μοιραίο βράδυ της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη.
Ο κ. Κατσιούλης στάθηκε τυχερός και επέζησε του τραγικού δυστυχήματος. Πολλοί συνεπιβάτες του όμως δεν τα κατάφεραν. Ο επιζών, με τρεμάμενη φωνή, μίλησε για τις τραγικές στιγμές που βίωσε ενώ βρισκόταν στο 3ο βαγόνι του μοιραίου τρένου.
«Πρώτα θέλω να εκφράσω την αμέριστη συμπαράστασή μου στις οικογένειες των θυμάτων. Είναι η 5η μέρα και ακόμα δεν το σκέφτομαι. Προσπαθώ να καταλάβω ότι ζω, γιατί πέρασα έναν πραγματικό εφιάλτη. Είναι τρομακτική η στιγμή της έκρηξης, το ότι είμαι ζωντανός είναι ένα θαύμα, τώρα το συνειδητοποιώ και τρέμει η καρδιά μου. Ήμουν στο τρίτο βαγόνι στη θέση 47. Την στιγμή της έκρηξης πετάχτηκα περίπου 30 εκατοστά, από τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου, αντίκρισα ένα σκοτάδι, καπνό και μετά από 1-2 δευτερόλεπτα άρχισε να φωνάζει ο κόσμος. Προσπάθησαν δύο κοπέλες να βγουν από την δεξιά μεριά και φώναξαν παιδιά υπάρχει φωτιά δεν μπορούμε να βγούμε. Εκείνη την ώρα το βαγόνι γέμιζε καπνό, και φώναζαν τα παιδιά να ανοίξουν τα κινητά», είπε αρχικά.
«Η σύγκρουση με πέταξε τριάντα εκατοστά, κάτω, στα διπλανά καθίσματα. Έχω κάταγμα στη μύτη, μικρά κατάγματα στο κεφάλι, τραύματα στα χέρια. Η δεξιά πλευρά είναι όλη σχεδόν “στουμπισμένη” με μώλωπες. Έχασα τις αισθήσεις μου για περίπου ένα λεπτό. Όταν άνοιξα τα μάτια μου αντίκρισα αυτό το σκηνικό. Έσπασε ένα παιδί το παράθυρο στο βαγόνι και εκείνη την ώρα εγώ προσευχόμουν, είπα “θα πεθάνω”, τι να κάνω; Δεν ήθελα να συνειδητοποιήσω ότι θα πεθάνω, αλλά είδα το παιδί που έσπασε το τζάμι. Του είπαν “πάρε ένα ξύλο, ένα σίδερο”. Βγήκε πρώτα μια κοπέλα, δεύτερος βγήκα εγώ. Την ώρα που πήγα να βγω, ήταν μια μάνα με δύο παιδιά που είχε ανεβεί από την Αθήνα. Καθόταν στην απέναντι πλευρά από εμένα. Ο πατέρας τους τους είχε αποχαιρετήσει στην Αθήνα, το θυμάμαι γιατί είχαν καθίσει δίπλα μου. Έφεραν το ένα παιδί και όταν βγήκα είπα “πάνω σε γέφυρα είμαστε; Πού είμαστε;” Γιατί είχε σίδερα κάτω και ήταν ψηλά, λέω “χτυπήσαμε σε γέφυρα”. Δεν κατάλαβα τι έγινε», όπως ανακάλεσε.
Τραγωδία στα Τέμπη: «Το βαγόνι ήταν μπαταρισμένο προς τα επάνω, σε κάτι σίδερα» λέει ο επιβάτης
Σε άλλο σημείο προσέθεσε ότι «ήταν ψηλά, πιάστηκα με τα χέρια, πίσω στο βαγόνι, έβαλα το πόδι σε κάτι σίδερα, τώρα είδα ότι ήταν η μηχανή. Σιγά-σιγά, πήδηξα προς τα κάτω, με έπιασαν και τα παιδιά και πήδηξα κάτω τρία μέτρα περίπου. Είχε πάρει φωτιά το βαγόνι, ήταν γεμάτο καπνό μέσα».
Και πρόσθεσε, «το βαγόνι ήταν μπαταρισμένο προς τα επάνω, σε κάτι σίδερα. Εμείς βγήκαμε από την αριστερή πλευρά. Εκεί επικρατούσε πανικός, ο κόσμος φώναζε. Υπήρχε μεγάλη βοήθεια από όλους τους ανθρώπους, δεν θέλαμε να φύγουμε. Δεν μας έπαιρνε η καρδιά μας να φύγουμε, παρότι ήταν πολύ επικίνδυνες οι συνθήκες. Αν ήταν να βοηθηθεί κάποιος καθόμασταν και τον βοηθούσαμε, όλα τα παιδιά. Δηλαδή, αν ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να σωθεί κάποιος από όσους φώναζαν “βοήθεια”, βγήκαν».
Ο κ. Κατσιούλης ευχήθηκε «να μην ξαναζήσει άνθρωπος τέτοιο πράγμα. Ο κόσμος έμπαινε στα τρένα, όλοι με χαρά, να γυρίσουν σπίτια τους, μιλούσαν στα κινητά με τους δικούς τους, κι εγώ το ίδιο. Και από τη μια στιγμή στην άλλη χάνεται κόσμος. Να κάνουν κάτι να μην ξανασυμβεί αυτό», κατέληξε.
