Τις συγκλονιστικές στιγμές που η μικρή Τζωρτζίνα Δασκαλάκη άφησε τη τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» αλλά και τη συμπεριφορά της κατηγορούμενης σήμερα μητέρας της, Ρούλας Πισπιρίγκου, περιέγραψε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο στη δίκη για το θάνατο του κοριτσιού στις 29 Ιανουαρίου του 2022 η νοσηλεύτρια Αικατερίνη Καββαδία.
«Στις 2:28 το μεσημέρια – το θυμάμαι γιατί κοίταξα την ώρα στο κινητό μου ήρθε η μητέρα να μας ειδοποιήσει. Είχε κανονικό βήμα, σταθερό. Κοιτούσε προς εμάς. Κάποια στιγμή με είδε εκεί. Κοιτούσε γύρω – γύρω, κατάλαβα ότι μας ψάχνει. Τη ρώτησα «θέλετε κάτι;» και σκεπτόμενη τα επεισόδια που έκανε το παιδί της είπα «κάνει κάποιο επεισόδιο η Τζωρτζίνα;».
«Μου έγνεψε καταφατικά κουνώντας το κεφάλι της», περιέγραψε η μάρτυρας για να συμπληρώσει λίγο αργότερα απαντώντας σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου υποστήριξης της κατηγορίας:
«Οι γονείς έχουν μεγάλη αντίληψη αν στο παιδί συμβαίνει κάτι επείγον. Δεν μου έχει συμβεί ξανά αυτό που μου έτυχε εκείνη την ημέρα». Μάλιστα η μάρτυρας κατά τη διάρκεια της κατάθεσής της ανέφερε πως αργότερα, μετά το θάνατο του παιδιού, συνειδητοποίησε, όπως είπε, ότι δεν άκουσε το οξύμετρο που ήταν συνδεδεμένο με το παιδί να χτυπάει.
Σύμφωνα με το Law and Order, με την έναρξη της κατάθεσής της η μάρτυρας αναφέρθηκε αναλυτικά στις επισκέψεις που έκανε στο θάλαμο του κοριτσιού τις προηγούμενες ημέρες για να χορηγήσει τα φάρμακα στο κοριτσάκι να πάει ζωτικά σημεία κ.ά και συνεχίζοντας περιέγραψε τα όσα έγιναν λίγο πριν και μετά το θανατηφόρο επεισόδιο της ανακοπής που έκανε το παιδί.
«Ήμουν στη στάση των νοσηλευτών. Η μητέρα ήρθε προς το μέρος μου. Την έβλεπα. Δεν μου μιλούσε. Συνέχιζα να την παρατηρώ και κατάλαβα ότι κάτι ψάχνει. Την ρώτησα αν θέλει κάτι και δεν μου απαντούσε. Σκέφτηκα τα επεισόδια που έκανε το παιδί και την ρώτησα «κάνει κάποιο επεισόδιο;». Μου απάντησε «ναι»», είπε η κ. Καββαδία και συνέχισε περιγράφοντας τις τελευταίες στιγμές του κοριτσιού αλλά και τις προσπάθειες των γιατρών να το κρατήσουν στη ζωή:
«Σκέφτηκα να φωνάξω τα γιατρό που ήταν δίπλα. Φώναξα την κ. Κουρούση που εφημέρευε και εγώ πήγα με την μητέρα προς το θάλαμο νοσηλείας του παιδιού. Φτάσαμε μαζί με την γιατρό και μπήκαμε μαζί στο θάλαμο. Αφήσαμε απ’ έξω τη μητέρα. Το παιδί το βρήκαμε όχι σε ένα επείγον επεισόδιο αλλά σε ένα σοβαρότερα επεισόδια. Το πιο επείγον. Είχε μπλε χείλη και είχε στρίψει το κεφάλι της αριστερά. Μπαίνοντας ακούσαμε ένα ρόγχο. Είχε χαμηλές τιμές στο οξύμετρο που δεν συμβαδίζουν με την ζωή. Άκουσα τη γιατρό να μου δίνει οδηγίες για ΚΑΡΠΑ. Ξεκίνησα συμπιέσεις και η γιατρός εξέταζε το παιδί. Ξεκίνησα τις συμπιέσεις και είπα σε συνάδελφό μου «έλα αμέσως στη θέση μου να καλέσω την Μονάδα».
Έτρεξα στο γραφείο μας και κάλεσα τη Μονάδα. Τους είπα «ελάτε τώρα έχουμε ανακοπή». Με του που μπήκα ξανά στο θάλαμο μπήκε και η Μονάδα. Κάνουμε ένα βήμα πίσω όταν έρχεται η Μονάδα, αναλαμβάνουν εκείνοι. Έκατσα λίγο μέσα στο θάλαμο και η συνάδελφος της Μονάδας μου ζήτησε κάποιες σύριγγες. Βγήκα από το θάλαμο και ενημέρωσα την υπεύθυνη βάρδιας.
Παρέμεινα έξω από το θάλαμο και θυμάμαι τον γιατρό να ενημερώνει την μητέρα τι συμβαίνει. Μετά η μητέρα είχε μεταφερθεί στο γραφείο των διευθυντών για ενημέρωση. Έμεινα πάνω μέχρι να φύγει η Μονάδα. Είχε τελείωσε η βάρδια μου και έκατσα λίγο μήπως χρειαστεί κάτι γιατί οι συνάδελφοι έπρεπε να ετοιμάσουν το παιδί για όλα τα υπόλοιπα».
Πρόεδρος: Είναι σύνηθες να δίνει τα φάρμακα ο γονιός που συνοδεύει το παιδί;
Μάρτυρας: Οι νοσηλευτές μπορούν να χορηγούν όλα τα φάρμακα, όμως για τα παιδιά που έχουν γαστροστομία και πρέπει να πάνε σπίτι εκπαιδεύονται οι γονείς για να δίνουν τα φάρμακα και την τροφή και συνεχίζουν και όταν έρχονται στο νοσοκομείο. Ενδοφλέβια δεν τους επιτρέπεται. Η οδηγία αυτή άλλαξε την Παρασκευή το μεσημέρι και έλεγε να δίνουμε εμείς τα φάρμακα από γαστροστρομία στη Τζωρτζίνα. Η κ. Μαυρίκου έδωσε την εντολή γιατί ήθελε να είναι πιο σίγουρη ότι θα χορηγούνται σωστά τα φάρμακα γιατί το παιδί είχε κάνει κάποια επεισόδια.
Πρόεδρος: Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε κάποιο κουμπί για ώρα ανάγκης που συνδέεται με τη στάση νοσηλευτών;
Μάρτυρας: Υπάρχει ένα κουμπί δίπλα στη πόρτα, που από την αρχή της κλινικής δεν είναι σε λειτουργία. Γενικά οι γονείς έρχονται να ειδοποιήσουν.
Πρόεδρος: Την επόμενη ημέρα στις 27.1 που αναλάβατε σαν ενημέρωσαν αν είχε συμβεί κάτι;
Μάρτυρας: Δεν είχε συμβεί κάτι, θυμάμαι ότι το παιδί ήταν σταθερό.
Πρόεδρος: Την ακούσατε να φωνάζει
Μάρτυρας: Όχι.
Πρόεδρος: Όταν σας έφτασε;
Μάρτυρας: Όταν με έφτασε δεν μου μιλούσε. Της είπα εγώ «θέλετε κάτι». Τη ρώτησα αν «κάνει το παιδί επεισόδιο» και έκανε ένα καταφατικό νεύμα με το κεφάλι
Πρόεδρος: Ήταν ανήσυχη;
Μάρτυρας: Όχι. Από την αντίδραση της μητέρας δεν είχα καταλάβει ότι ήταν κάτι τόσο επείγον …
Πρόεδρος: Θυμάστε να σας λέει η μητέρα «τρέξτε»;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι να μας λέει κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Εκείνη την ώρα που μπήκε στο θάλαμο θυμάστε να φώναξε κάτι σε εσάς ή στη γιατρό;
Μάρτυρας: Όχι δεν φώναξε κάτι. Στέκονταν. Αριστερά στο κομοδίνο βρίσκονταν η αμπου και έκανε κίνηση να μας τη δώσει. Επίσης θυμάμαι ότι έβγαλε ένα μικρό μηχάνημα σαν ποντίκι και το ακούμπησε στη καρδιά του παιδιού. Τη διέκοψε η γιατρός και της είπε να περάσει έξω.
Πρόεδρος: Μήπως φορούσε μάσκα και δεν μπορούσατε να καταλάβετε τι έλεγε;
Μάρτυρας: Την κρατούσε στα χέρια, δεν την φορούσε.
Πρόεδρος. Θυμάστε αν ακούσατε κάποιον άλλο ήχο;
Μάρτυρας: Δεν ακούγαμε τίποτα. Συνειδητοποίησα μετά ότι δεν ακούγαμε το οξύτερο. Που χτυπάει δυνατά όταν κάτι δεν πάει καλά.
Πρόεδρος: Αυτό έχει κουμπάκι σίγασης;
Μάρτυρας: Ναι έχει ένα κουμπί που το πατάς για σίγαση αλλά επανέρχεται μετά από 2 λεπτά και πρέπει να το ξαναπατήσεις.
Πρόεδρος: Το οξύμετρο ήταν συνδεδεμένο;
Μάρτυρας: Ναι στο χεράκι ή στο πόδι του παιδιού.
Πρόεδρος: Αν δεν πιάνει καλά τι δείχνει το οξύμετρο;
Μάρτυρας: Σφίξεις που δεν είναι αντιπροσωπευτικές. Όμως εμείς μετράμε και με πιεσόμετρο, με ακουστικά και με ψηλάφιση για να δούμε αν πάει σωστά. Το πρωί που είχαμε πάει δούλευε κανονικά το οξύμετρο. Κάνει έναν ήχο που ακούγεται μέχρι τη στάση των νοσηλευτών.
Πρόεδρος: Όταν μπήκατε στο δωμάτιο θυμάστε να ακούτε τον κανονικό ήχο του οξυμέτρου;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι.
Πρόεδρος: Πείτε μας τι είναι η ξυλοκαΐνη σε τζελ;
Μάρτυρας: Είναι κάποιο φάρμακο που ζητήθηκε αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε γιατί είχε γίνει η διασωλήνωση του παιδιού.
Πρόεδρος: Kατά τη διάρκεια της ανάνηψης βγαίνατε έξω από τα θάλαμο; Η μητέρα που βρίσκονταν;
Μάρτυρας: Απέναντι από το θάλαμο ή περπατούσε στο διάδρομο. Εκεί έχει ένα χώρο αναμονής, είχε το κινητό στα χέρια και μιλούσε πολύ.
Πρόεδρος: Σας πλησίασε κάποια στιγμή να ρωτήσει;
Μάρτυρας: Εμένα όχι.
Πρόεδρος: Θυμάστε πως ήταν η κατάσταση της κατηγορούμενης καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια;
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι να μας ρώτησε κάτι. Την είδα μετά στο γραφείο των διευθυντών. Μιλούσε στο κινητό και έκλαιγε πιθανόν να μιλούσε στο πατέρα της γιατί άκουσα να λέει «μπαμπά σε κλείνω». Την ρώτησα αν χρειάζονταν κάτι από εμάς και μου είπε «όχι».
Πρόεδρος: Καθ’ όλη τη διάρκεια που ήσασταν στο νοσοκομείο ακούσατε κάποιο παράπονο κάποια διαμαρτυρία από τους γονείς;
Μάρτυρας: Όχι, δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο. Τον πατέρα τον είδα το πρώτο βράδυ με τη μητέρα δεν είχα πει κάτι παραπάνω. Ο μπαμπάς μετά την ανακοπή ήρθε και πλησίασε αμέσως την μητέρα γονάτισε και έκατσε κοντά της και μιλούσαν..
Η δίκη θα συνεχιστεί αύριο (4/7)
