Απίστευτη ήταν η ψαριά του Γιώργου Καζούλη από την Κρήτη, ο οποίος κατάφερε να ψαρέψει μια βλαχοσφυρίδα βάρους 40 κιλών με λεπτή πετονιά και καλάμι.
«Είμασταν αρκετά τυχεροί, μας επεφύλασσε μία έκπληξη η ημέρα», είπε ο Γιώργος που είναι ερασιτέχνης ψαράς και περιγράφει το πώς κατάφεραν να την ψαρέψουν. Με ένα μικρό καλαμαράκι τσίμπησε η βλαχοσφυρίδα, είπε ενώ ανέφερε ότι είναι το μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό ψάρι που μπόρεσε να πιάσει. Παράλληλα είπε ότι θα το κάνει σούπα, ψητά κ.λπ.
Ο λόγος για τον Γιώργο Καζούλη, ο οποίος έχει ως χόμπι το ψάρεμα και όπως φαίνεται στο προφίλ του στο facebook, όλα αυτά τα χρόνια που βουτάει στη θάλασσα έχει βγάλει στον αφρό μεγάλες ποικιλίες ψαριών.
Το ψάρι αλιεύτηκε σε βάθος 180 μέτρων με την τεχνική του jigging, ανάμεσα απο την Γραμβούσα και τα Αντικύθηρα. Πρόκειται για το είδος epinephelus caninus (βλαχοσφυρίδα) της οικογένειας του ροφού.
Ζει σε μεγάλα βάθη και φτάνει σε αρκετά μεγαλύτερο μέγεθος από το ροφό και τη Σφυρίδα.
Αυτή κι αν ήταν καλή ψαριά στα Χανιά της Κρήτης. Πρόκειται για βλαχοσφυρίδα, ένα ψάρι που ανήκει στην οικογένεια του ροφού. Αλιεύτηκε σε βάθος 165μ. με την τεχνική του jigging, ανάμεσα από την Γραμβούσα και τα Αντικύθηρα.
Ο Γιώργος Καζούλης, έχει ως χόμπι το ψάρεμα. «Γενικά ασχολούμαι πολλά χρόνια με το ψάρεμα, επιδιώκω να βρίσκω τέτοια ψάρια, γενικά μου αρέσει να ψαρεύω στα βαθιά νερά, όπου εκεί κατά κανόνα βρίσκεις τέτοια μεγάλα ψάρια» δήλωσε μιλώντας στο «Κρήτη σήμερα».
«Τέτοιες ψαριές συμβαίνουν συχνά, αλλά πάντα νιώθεις δέος όταν κρατάς ένα τόσο μεγάλο ψάρι», πρόσθεσε ο Γιώργος Καζούλης, για την βλαχοσφυρίδα που κατάφερε να αλιεύσει σε βάθος 165 μέτρων.
H ανάρτηση του ψαρά από την Κρήτη
«Προσωπικό ρεκόρ ψαριού με λεπτά εργαλεία!
Εξοπλισμός slow jigging:
- Καλάμι: Shout spj Drive 100-200gr
- Μηχανισμός: Daiwa saltiga
- Νήμα: Seaguar PEx8 no1,5
- Παράμαλλο: Seaguar fx 0,43mm
Σίγουρα από τις πιο ωραίες μάχες που έχω ζήσει μέχρι σήμερα!
Λίγα λόγια για την ιστορία: Πρωινό Κυριακής 4:00 π.μ. ξεκινάμε από το σπίτι για να φτάσουμε στο μακρινό προορισμό μας στις 7:00 περίπου. Νωρίς το πρωί, πολύ υγρασία, λες και ένα σύννεφο έχει κολλήσει 10μ πάνω από τη θάλασσα. Συνθήκες στις οποίες τα ψάρια είναι συνήθως κρυμμένα και νωχελικά.
Αποφασίζουμε να επιστρέψουμε σε πιο κοντινά σημεία μίας και η πρόγνωση καιρού είχε πέσει έξω. Πάμε λοιπόν σ’ ένα γνώριμο σημείο όπου 3 φορές στο παρελθόν έχω χάσει τέτοιο ψάρι, πρώτη φορά πριν 5 χρόνια. Ένας τόνος μου σπάει τη μπίλια της μανιβέλας στο “βαρύ” μου σετάκι και έτσι μένω χωρίς “χοντρά” εργαλεία.
Το Shout είναι το πιο αξιόπιστο που μου μένει να χρησιμοποιήσω, με στόχο κάποιο φαγκρί στην περιοχή. Ένα απότομο ρούφηγμα και χάνω το δόλωμα περίπου ένα μέτρο. Σκέφτομαι ότι είναι βλάχος, ενώ όμως του παίρνω 15μ και το κρατάω όσο μπορώ κόβει το παράμαλλο στα δόντια του. Λέω με τέτοια εργαλεία είναι μάταιο να ξαναπροσπαθήσουμε και ρίχνουμε 50μ + πιο δίπλα να δοκιμάσουμε πάλι για φαγκριά.
Ακριβώς το ίδιο χτύπημα και τραβάω πάλι όσο πιο γρήγορα γίνεται δίνοντας όλη την παραβολή του καλαμιού. Λέω ίσως έχω μια πιθανότητα άμα το ψάρι δεν είναι πολύ μεγάλο να το πάρω. Ακολουθεί μάχη 20 λεπτά. Μόλις φάνηκε στην επιφάνεια πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Το ψάρι ήταν από τα μεγαλύτερα που έχω πιάσει. Όμως ο τρόπος με είχε αφήσει άφωνο! Pe 1,5 και 0,43 έλεγα συνέχεια! Το ψάρι είχε και το προηγούμενο δόλωμα μέσα στο στόμα του. Ίσως βοήθησε λίγο και η εμπειρία με ψάρια του είδους, αλλά πραγματικά η δύναμη που έχουν αυτά τα εργαλεία είναι απίστευτη»!
