Ο Γιώργος Μαργαρίτης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ κι αναφέρθηκε στον εθισμό του στον τζόγο, ενώ αποκάλυψε προσωπικές του ιστορίες από την πολυετή πορεία του στο ελληνικό τραγούδι.
Ο Μαργαρίτης για τον τζόγο
«Δέκα χρόνια ήμουν με τον τζόγο. Τότε το έπαιρνα σήμερα τα χάνω εγώ τα λεφτά και τα παίρνεις κι εσύ. Αύριο τα χάνεις εσύ και τα παίρνω εγώ. Δεν τα παίρνει κανείς μαζί του. Έτσι σκεφτόμουν. Έρχονταν κι οι ηθοποιοί και ρίχναμε 50.000 τη ζαριά. Ήταν και πάρα πολλοί γνωστοί. Δεν έχει τύχει να τα πούνε. Σε κάποιον που έχει τύχει και δεν έχει πρόβλημα γιατί να μην το πει. Τι έγινε;».
Σε άλλο σημείο μίλησε για τον «πόλεμο της μαρκίζας στα νυχτερινά μαγαζιά» και αφηγήθηκε ένα από τα πολλά απίστευτα περιστατικά που του έχουν συμβεί. «Τραγουδούσα με τη Ρίτα (σ.σ. Σακελλαρίου) και ήταν πέντε – έξι κουτσαβάκια και μου έκαναν κίνηση να πάω εκεί», είπε κάνοντας νόημα πως του έδειξαν ότι έχουν όπλα μαζί τους. «Συνέχισα να κάνω την δουλειά μου, αλλά λέω τώρα εγώ θα σας κανονίσω. Κάνω λοιπόν, “κυρίες και κύριοι το τραγούδι αυτό είναι αφιερωμένο για τον τάδε φίλο μου” και μόλις άκουσαν το όνομα πετάχτηκαν κάποιοι απ’ αυτούς και ήρθαν και με ρώτησαν “που είναι το φιλαράκι μας;”».
Ο τραγουδιστής αναφέρθηκε ακόμα στα πολύ δύσκολα και φτωχικά παιδικά του χρόνια. «Οι ευχάριστες στιγμές των παιδικών μου χρόνων ήταν ο καημός που υπήρχε μέσα μου για το καλό τραγούδι. Στο δημοτικό, που άκουγα μουσική στα καφενεία του χωριού και στους μεγαλύτερους από μένα που γλεντούσαν και τα έσπαγαν με τσιπουράκι και στραγάλια. Αυτό ήταν το καλό μου. Από ‘κει και πέρα δεν θέλω να το θυμάμαι το χωριό μου. Συγγνώμη, δεν θέλω να θυμάμαι την παιδική μου ηλικία. Τι να πρωτοθυμηθώ… Που δεν είχαμε να φορέσουμε ρούχα; Που δεν είχαμε να φάμε; Δεν εύχομαι στην πατρίδα μας να ξανασυμβεί αυτό το πράγμα».
