Ένα πελώριο, κατακόκκινο φεγγάρι ηγεμόνευσε στον αττικό ουρανό το βράδυ της Τρίτης, καθώς η Πανσέληνος της Φράουλας βρέθηκε στο απόγειό της τη νύχτα της 14η Ιουνίου.
Η πανσέληνος συνέπεσε με την κοντινότερη προσέγγιση της Σελήνης στη Γη, με αποτέλεσμα το φεγγάρι να φαίνεται ελαφρώς μεγαλύτερο και φωτεινότερο από ό,τι συνήθως, κάτι που αποτυπώθηκε γλαφυρά στις μοναδικές εικόνες των φωτογράφων από την Αθήνα, αλλά και άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Παρότι το έντονο χρώμα και η πιο μεγάλη διάμετρός του (όπως δίνει την εντύπωση για γυμνού οφθαλμού) δημιουργούν την αίσθηση πως το ολόγιομο φεγγάρι της φράουλας πήρε το όνομά του εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών, ο λόγος ήταν πολύ διαφορετικός. Οι γηγενείς φυλές της Αμερικής, εκείνοι που μάθαμε ως Ινδιάνοι, ονόμαζαν τη συγκεκριμένη πανσέληνο «της Φράουλας», επειδή συνέπιπτε με την κορύφωση της εποχής για την ωρίμανση και τη συλλογή του δημοφιλούς φρούτου.
Πότε έρχεται νέα υπερπανσέληνος
Στις 13 Ιουλίου θα ακολουθήσει μια δεύτερη υπερπανσέληνος, ενώ η τρίτη και τελευταία για φέτος θα συμβεί στις 12 Αυγούστου και μάλιστα θα συμπέσει σχεδόν με το αποκορύφωμα των διαττόντων Περσείδων.
Καθώς λόγω της ελλειπτικής τροχιάς του φεγγαριού γύρω από τη Γη αυξομειώνεται συνεχώς η απόσταση μεταξύ των σωμάτων, υπερπανσέληνος συμβαίνει όταν η πανσέληνος συμπίπτει χρονικά με μια πολύ κοντινή προσέγγιση της Σελήνης. Η απόσταση Γης-Σελήνης κυμαίνεται από 406.712 χιλιόμετρα (απόγειο) μέχρι 356.445 χιλιόμετρα (περίγειο), με μια μέση απόσταση περίπου 384.500 χιλιομέτρων.
Όταν το ολόγιομο φεγγάρι συμβαίνει κοντά στο περίγειο, τότε θεωρείται ότι υπάρχει υπερ-Σελήνη, σούπερ-Σελήνη ή υπερπανσέληνος, όροι που δεν είναι αστρονομικοί. Ο όρος, σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), εφευρέθηκε από τον αστρολόγο Richard Nolle το 1979.
Μια πανσέληνος στο περίγειο, καθώς είναι πιο κοντά σε μας, φαίνεται έως 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη σε σχέση με μια πανσέληνο στο απόγειο. Επίσης μια υπερ-πανσέληνος είναι περίπου 8% μεγαλύτερη και 15% φωτεινότερη σε σχέση με μια μέση πανσέληνο.
