Αγρότης στην Τρίπολη, που δυσκολεύεται να συνεχίσει την καλλιέργεια της γης του, προσφέρει το χωράφι του δωρεάν, ωστόσο δεν βρίσκεται κανείς πρόθυμος να αναλάβει την δύσκολη και επίπονη εργασία.
Σε απόγνωση φαίνεται να βρίσκονται αρκετοί αγρότες με τα κόστη των καλλιεργειών και τα έξοδα για τη συντήρηση της γης τους.
Στην Τρίπολη, ο Τάκης Σμυρλής, αγρότης στο επάγγελμα, αποφάσισε να δώσει την επικαρπία των 30 στρεμμάτων γης που διαθέτει, δεν έχει βρεθεί ωστόσο κανένας που να θέλει να τα καλλιεργήσει.
«Έχω απελπιστεί, είμαι 71 ετών. Τα καλλιεργούσα μέχρι πέρυσι και μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί κανείς να τα πάρει. Είναι συντηρημένα. Δεν τα χαρίζω, θέλω κάποιος να τα καλλιεργεί και να πάρει κάποιο εισόδημα», αναφέρει σύμφωνα με ρεπορτάζ του MEGA.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα έξοδα συντήρησης των χωραφιών είναι τεράστια, με τον ίδιο να μην μπορεί πλέον να ανταποκριθεί.
Αγρότης, ένα δύσκολο επάγγελμα – Τεράστιες ελλείψεις εργατικών χεριών
Σε δύσκολη θέση βρέθηκαν οι ελαιοπαραγωγοί σε όλη την Ελλάδα το φθινόπωρο λόγω της έλλειψης εργατικών χεριών. Το θέμα, που έχει πάρει ιδιαίτερα μεγάλες εκτάσεις τα τελευταία χρόνια, έρχεται στο προσκήνιο εν όψει της έναρξης της ελαιοκομικής περιόδου. Πολλοί παραγωγοί βλέπουν τους καρπούς των κόπων τους να πηγαίνουν χαμένοι, αφού αδυνατούν χωρίς πρόσθετη βοήθεια να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες συγκομιδής.
Οι ξένοι εργάτες που ασχολούνταν με τις εργασίες γης, έχουν φύγει από την Ελλάδα και έχουν μεταβεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, όπου βρίσκουν και καλύτερους μισθούς και φυσικά καλύτερες εργασιακές συνθήκες και συνθήκες διαβίωσης.
Σύμφωνα με την καταγραφή των αναγκών που έγινε από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, στους τρεις νομούς Αχαΐας, Ηλείας και Αιτωλοακαρνανίας, υπάρχει έλλειμμα εργατών γης για τις ανάγκες της πρωτογενούς παράγωγής, που αγγίζει τους 20.000. Ο αριθμός αφορά το σύνολο των καλλιεργειών.
Η πανδημία «έδιωξε» τους αλλοδαπούς αγρότες
Ο λόγος για τη μεγάλη έλλειψη εργατικού δυναμικού φέτος είναι η απροθυμία των Βούλγαρων και Αλβανών εργατών που παραδοσιακά κάλυπταν αυτές τις αγροτικές ανάγκες. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χαλκιδικής Χρήστος Ευφραιμίδης δήλωνε το περασμένο φθινόπωρο: «Κατά τη διάρκεια της πανδημίας έγινε πολύ δύσκολη η είσοδος των Βαλκάνιων εργαζομένων στη χώρα μας (κλείσιμο συνόρων, τεστ pcr) και πολλοί επέστρεψαν στις αγορές της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ιταλίας».
«Τα μεροκάματα εκεί είναι υψηλότερα και πλέον επιλέγουν να εργαστούν εκεί» προσθέτει. Παράλληλα, ο κ. Ευφραιμίδης σημειώνει πως οι Έλληνες της περιοχής έχουν στραφεί στον τουρισμό τα τελευταία χρόνια.
Την ίδια ώρα οι Έλληνες αποφεύγουν όσο μπορούν να δουλέψουν στα χωράφια. Επιλέγουν να δραστηριοποιηθούν κυρίως στον τομέα του τουρισμού, ενώ οι Βούλγαροι πηγαίνουν όπου υπάρχει καλύτερος μισθός. Δεν έρχονται στη δουλειά με 20-25 ευρώ την ημέρα.
Παράλληλα, σύμφωνα με τους εργοδότες, εμπόδιο αποτελεί και η γραφειοκρατία των ελληνικών αρχών, που δεν απλοποιούν τη διαδικασία πρόσκλησης αλλοδαπών εργαζομένων. Η πρόσκληση μεταναστών εργατών κοστίζει 110 ευρώ για κάθε αγρότη, ενώ στην Ιταλία τα πράγματα είναι πιο απλά.
