Τη μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου γιορτάζει σήμερα, 12 Ιουλίου, η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία. Υπενθυμίζεται ότι ο Άγιος Παΐσιος εκοιμήθη στις 12 Ιουλίου 1994 στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου.
Πλήθος κόσμου πραγματοποιεί από το πρωί προσκύνημα στον τάφο του στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Όπως επισημαίνει το ekklisiaonline.gr, που δημοσιεύει βίντεο και φωτογραφίες από σημείο, χθες (11/7) ξεκίνησε η Πανηγυρική Ιερά Αγρυπνία και σήμερα συνεχιστούν οι εκδηλώσεις με την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία που θα τελεσθεί.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, από χθες η προσέλευση των πιστών ήταν σταθερή αλλά περιορισμένη, και δεν θύμιζε σε τίποτε τα προ κορονοϊού χρόνια, με τις πελώριες ουρές.
Ποιος ήταν ο Άγιος Παΐσιος
Ο Άγιος Παΐσιος έφυγε από τη ζωή το 1994 και ετάφη στη γυναικεία Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Τότε ήταν που εκτοξεύθηκε και η θαυματολογία γύρω από το όνομά του. Η Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου είναι ένα μοναστήρι που από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 άρχισε να κτίζεται κάτω από τις δικές του οδηγίες, για να φιλοξενήσει μια αδελφότητα γυναικών μοναχών που τις είχε υπό την πνευματική του καθοδήγηση.
Ο Άγιος Παΐσιος πήγε στο Αγιον Ορος για να μονάσει το 1954
Ο γέροντας Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Ενζιπίδης, (1924-1994) πήγε στο Αγιον Ορος για να μονάσει το 1954 και έγινε μοναχός πρώτα με το όνομα Αβέρκιος, για να περάσει σε μικρό χρονικό διάστημα από τις Μονές Εσφιγμένου, πολύ πριν την καταλάβουν οι Ζηλωτές και μετά στη Φιλοθέου. Στη συνέχεια περιπλανήθηκε εκτός του Αγίου Όρους, αρχικά στην Κόνιτσα και μετά στο Σινά, και να επιστρέψει πάλι το 1964 και να μονάσει οριστικά μόνος σε ένα μικρό κελί στην περιοχή «Παναγούδα» λίγα χιλιόμετρα -με τα πόδια- από τις Καρυές. Και εκεί άρχισε να δημιουργείται μια μυθολογία γύρω από το όνομά του.
Ο καλόγερος «μάντευε» πράγματα, έκανε «προφητείες» περί παντός και έδινε ελπίδες για «θαύματα» σε εκείνους που έφταναν μέχρι το κελί του και αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας. Οι πιστοί αυξάνονταν χρόνο με το χρόνο κάτι που οδήγησε σε διχασμό το Άγιο Όρος. Κάποιοι τον αμφισβητούσαν ανοιχτά και του καταλόγιζαν ακόμη και μαγγανείες και άλλοι τον ξεπερνούσαν αδιάφορα.
Όπως είχε αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Έθνος το 2012, ο γέροντας Ιωαννίκειος είχε τοποθετήσει μια πινακίδα στο μονοπάτι που έγραφε «προς θαύματα», σαρκάζοντας με τον τρόπο αυτό τα συμβαίνοντα. «Εγώ δεν είδα θαύματα» θα μας πει αναφορικά με τη δραστηριότητα Παΐσιου ένας γνωστός μοναχός στις Καρυές.
Οι Ζηλωτές μοναχοί, μαζί και αυτοί της Μονής Εσφιγμένου, δεν τον είδαν ποτέ με καλό μάτι και φρόντιζαν να το δείχνουν, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα. «Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από τις ανοησίες και τις σοφιστείες του πλανεμένου Παΐσιου» αναφέρεται ενδεικτικά σε ένα από τα περιοδικά του συγκεκριμένου χώρου του μοναχισμού.
Οι δεκάδες επισκέπτες
Στην «Παναγούδα» ο Παΐσιος δεχόταν καθημερινά δεκάδες, κάποτε κι εκατοντάδες, επισκέπτες. Ο άγιος δεχόταν τους επισκέπτες, τους κερνούσε ένα λουκούμι ή ό, τι άλλο είχε και συζητούσε μαζί τους.
Από την «Παναγούδα» πέρασαν τα επόμενα χρόνια χιλιάδες άνθρωποι που ζητούσαν την προσευχή και τη συμβουλή του Παΐσιου. Τουλάχιστον έτσι αναφέρεται σε βιβλία που έχουν καταγραφεί μαρτυρίες για τη ζωή του στο κελί όπως τα «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…», του Αθανάσιου Ρακοβαλή, το «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου» του Ιερομονάχου Ισαάκ, το «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994) – Μαρτυρίες Προσκυνητών» του Νικόλαου Α. Ζουρνατζόγλου, το «Γέροντας Παϊσιος, ο ασυρματιστής του Θεού και του Στρατού» που συνέγραψε ο συνταγματάρχης Δημήτρης Καραϊσκος, καθώς και το «Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (Μαρτυρία)», του Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου.
Άλλοι πάλι αμφισβητούν το γεγονός ότι ο Άγιος Παΐσιος δεχόταν καθημερινά τόσα πολλά άτομα στη Παναγούδα καθώς όπως λένε δεν θα μπορούσε να βιώνει τη ζωή ενός μοναχού με τόσους επισκέπτες.
Άγνωστες πτυχές από τη ζωή του Γέροντα Παΐσιου έφεραν στο φως της δημοσιότητας οι συγγενείς του από την Κόνιτσα του νομού Ιωαννίνων, το 2019.
Οι κάτοικοι της περιοχής συχνά μιλούν για τον γέροντα και το πώς τους είχε βοηθήσει σε διάφορες στιγμές της ζωής τους. «Όταν είχε αρρωστήσει το παιδί της θείας μου, είχε πάρει νερό από τη βρύση και σταύρωσε το παιδί. Ο πυρετός έπεσε αμέσως. Το πιστεύω ότι ο γέροντας βοήθησε. Στο χωριό βοηθούσε όλο τον κόσμο. Είχε ένα κουτάκι στο οποίο μάζευε λεφτά για τους φτωχούς» αφηγείται η Γεωργία Κίτσου.
