Ο Βασίλης Σιώμος, δημοσιογράφος της ΕΡΤ που υπέστη έμφραγμα, προχώρησε σε μια προσωπική εξομολόγηση στον «αέρα» για τους πόνους που ένιωσε και η μάχη στο νοσοκομείο.
Συγκεκριμένα, ο ίδιος αρχικά είπε: «Το μεγαλύτερο αγαθό είναι η υγεία μας. Μπορεί μέσω της δουλειάς, μέσω του στρες να μην το εκλαμβάνουμε ότι είναι το μεγαλύτερο αγαθό που μας έχει δώσει ο Θεός. Όταν όμως βρεθούμε σε μια δύσκολη κατάσταση, όπως παραδείγματος χάρη βρέθηκα και εγώ με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Στις 28 Νοεμβρίου το μεσημέρι μετά τη δουλειά, έγραφα στο γραφείο ένα σπικάζ. Εκεί αισθάνθηκα τον πρώτο πόνο. Αισθάνομαι να μην μπορώ να πάρω αναπνοή. Έχω πλέον δυσκολία στην αναπνοή.
Έχω ιδρώσει, εκεί καταλαβαίνω ότι πρόκειται για έμφραγμα. Αμέσως ο πόνος, ενώ είχα δύο τσιμπήματα, αρχίζει και γίνεται πιο έντονος. Μεγαλώνει η ένταση… Εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνω ότι πρόκειται για έμφραγμα. Παίρνω ασπιρίνη. Καλώ το ΕΚΑΒ. Ανοίγω την εφαρμογή στο κινητό.
Όλα μόνος μου. Το κινητό έχει μια ιδιαιτερότητα, μπορεί να δώσει στίγμα για το πού βρισκόμαστε. Έτσι λοιπόν, για να μη χάσω χρόνο με τους διασώστες, τους ενημέρωσα για το πού βρίσκομαι, για να με βρουν γρήγορα γιατί μπορεί να έχανα τις αισθήσεις μου για να με μεταφέρουν στο νοσοκομείο».
Παράλληλα περιέγραψε τις στιγμές που έζησε στο νοσοκομείο: «Και μέσα λοιπόν στο αιμοδυναμικό, εκεί που γίνεται η εξέταση της στεφανιογραφίας για να ανοίξουνε το αγγείο, γιατί πλέον γνώριζαν και οι γιατροί ότι πρόκειται για οξύ έμφραγμα, εκεί χάνω τα πάντα. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ένα σκοτάδι, ένα κρύο δωμάτιο.
Ο πόνος έφυγε. Είναι η στιγμή που σταματάει η καρδιά και ακούς άθελά σου την ένταση των γιατρών, γίνονται ένα με εσένα. Η υπεύθυνη καρδιολόγος που είχε μπει μέσα στο αγγείο από το χέρι μου από την αρτηρία και πάλευε να ανοίξει το αγγείο.
Η κυρία Ευγενία Παππά. Την άκουγα να φωνάζει, οι γιατροί να κάνουν ΚΑΡΠΑ από πάνω μου. Όλα αυτά τα άκουγα σαν μια καταιγίδα. Πότε αυτή η καταιγίδα ήταν πολύ μακριά και πότε ερχόταν κοντά.
Την αισθανόμουν, όταν η καρδιά μου έπαιρνε μπροστά και πλέον με είχαν κοντά τους οι γιατροί. Πάλεψα πραγματικά. Πάλεψα. Ήταν τρεις ανακοπές, έξι απινιδώσεις. Με χτύπησαν με ρεύμα έξι φορές. Ήταν δύσκολο το πρώτο 24ωρο. Οι γιατροί είπαν στους δικούς μου και σε όλους τους φίλους που ήταν εκεί ότι δεν ξέρουμε πώς θα πάει.
Να είστε προετοιμασμένοι για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί! Και εκείνη τη στιγμή αντιλαμβάνεσαι το πόσο σημαντική είναι η ζωή σου, το να ζεις και πόσο λάθος είναι που κάνουμε καταχρήσεις όπως είναι το τσιγάρο, η διατροφή που δεν προσέχουμε, όπως είναι το άγχος και το στρες που μας καταβάλλει, η πίεση της δουλειάς, η καθημερινότητα, όλα αυτά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και τελικά βρισκόμαστε σε ένα σημείο που δεν χρειαζόμαστε τίποτα και κανέναν».
