«Νεκρές» χαρακτήρισε επί της ουσίας ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, τις συμφωνίας του Μινσκ που είχαν επιτύχει μια πρώτη εκεχειρία στην ανατολική Ουκρανία πριν από 9 χρόνια.
Η Ρωσία όλο αυτό το διάστημα ενδιαφερόταν για την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ, επειδή αυτό το έγγραφο ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού, δήλωσε συγκεκριμένα, ο Ρώσος πρόεδρος στους δημοσιογράφους, προσθέτοντας ότι οι συμφωνίες του Μινσκ δεν υφίστανται πλέον και ζητώντας την αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας.
«Και γι’ αυτό θέλω να υπογραμμίσω για μια ακόμη φορά, ενδιαφερόμασταν για την εφαρμογή αυτού του Συμπλέγματος μέτρων, επειδή ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού» , δήλωσε ο Βλαντίμιρ Πούτιν, υπενθυμίζοντας ότι ήταν ένας από τους δημιουργούς αυτού του κειμένου ως εκπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Το Κίεβο «σκότωσε» τις συμφωνίες του Μινσκ
Οι αρχές της Ουκρανίας δήλωναν δημόσια ότι δεν θα εφαρμόσουν τις συμφωνίες του Μίνσκ και η Ρωσία δεν μπορούσε να ανεχθεί περαιτέρω την «γενοκτονία», όπως τη χαρακτήρισε, του λαού του Ντονμπάς.
Το Κίεβο μηδένισε όλες τις προσπάθειες για την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ , τις «σκότωσε» η ουκρανική ηγεσία πολύ πιο πριν από την αναγνώριση των Λαϊκών δημοκρατιών του Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, δήλωσε ο Πούτιν.
Η Ευρώπη δεν μπόρεσε να υποχρεώσει το Κίεβο να εφαρμόσει τις συμφωνίες Μινσκ-2, και ως εκ τούτου δεν υπήρχε άλλη διέξοδος εκτός από την αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
Κι όλα αυτά, την ώρα που σύμφωνα με το Reuters, μια στρατιωτική αυτοκινητοπομπή αποτελούμενη από περισσότερα από 100 φορτηγά γεμάτα με στρατιώτες θεάθηκε να κατευθύνεται προς τα ουκρανικά σύνορα, στην περιοχή Μπέλγκοροντ της Ρωσίας.
Τι περιλαμβάνουν οι συμφωνίες του Μινσκ
Οι Συμφωνίες του Μινσκ του 2015, πάντοτε επίκαιρες όσο εμμένει η ουκρανική κρίση, αποτέλεσαν τον τρόπο τερματισμού των εχθροπραξιών που είχαν ξεκινήσει στα ανατολικά της χώρας, μετά τα γεγονότα της «Επανάστασης της Εντιμότητας» του 2013 και της προσχώρησης της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Τότε, η διπλωματία πήρε το λόγο για να σιωπήσουν οι κάννες των όπλων: ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Ουκρανός τότε ομόλογός του Πέτρο Ποροσένκο, ο τότε Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και η τέως Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, κάθισαν στο διαπραγματευτικό τραπέζι, με σκοπό την εξεύρεση λύσης για ένα ειρηνικό μέλλον, ένα ειρηνικό modus vivendi για τις πολύ ευαίσθητες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας.
Τα 12 σημεία της συμφωνίας του Μινσκ
Η τελική συμφωνία συνοψίζεται σε 12 σημεία:
- Να διασφαλιστεί άμεσα διμερής εκεχειρία (μεταξύ των εμπολέμων πλευρών, του Κιέβου και των φιλορώσων αυτονομιστών ανταρτών)
- Να διασφαλιστεί η παρακολούθηση και η τήρηση της εκεχειρίας από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), έναν οργανισμό που αριθμεί 57 κράτη, μεταξύ των οποίων και ΗΠΑ, Καναδά, με ρόλο και κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου
- Αποκέντρωση της πολιτικής εξουσίας μεταξύ άλλων μέσω της υιοθέτησης του ουκρανικού νόμου «Περί προσωρινής διαταγής τοπικής αυτοδιοίκησης σε συγκεκριμένες περιφέρειες των περιφερειών Ντόνετσκ και Λουχάνσκ»
- Να διασφαλιστεί η μόνιμη παρακολούθηση της ρωσο-ουκρανικής μεθορίου υπό την επίβλεψη του ΟΑΣΕ μέσα από τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας στις μεθοριακές περιοχές μεταξύ των δύο χωρών
- Άμεση απελευθέρωση όλων των ομήρων και των παράνομα κρατουμένων
- Ψήφιση νόμου για χορήγηση αμνηστίας σε άτομα που είχαν εμπλακεί σε γεγονότα στις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ
- Να συνεχιστεί ο εθνικός διάλογος χωρίς αποκλεισμούς
- Λήψη μέτρων για τη βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή που επλήγη από τις συγκρούσεις
- Να διασφαλιστεί η διεξαγωγή πρόωρων τοπικών εκλογών, με βάση και πάλι τον ουκρανικό νόμο «Περί προσωρινής διαταγής τοπικής αυτοδιοίκησης σε συγκεκριμένες περιφέρειες των περιφερειών Ντόνετσκ και Λουχάνσκ»
- Να αποσυρθούν οι παράνομες ένοπλες ομάδες, οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί και οι μισθοφόροι και μαχητές από την ουκρανική επικράτεια
- Να υιοθετηθεί ένα πρόγραμμα οικονομικής ανάκαμψης και ανοικοδόμησης της περιοχής του Ντόνμπας
- Να παρέχεται προσωπική ασφάλεια στους συμμετέχοντες στις διαπραγματεύσεις
Ποιοι υπέγραψαν τη συμφωνία του Μινσκ
Η συμφωνία υπεγράφη τελικά από τους εκπροσώπους της Ρωσίας, της Ουκρανίας, των αυτονομιστών ανταρτών και του ΟΑΣΕ, ενώ έλαβε και την έγκριση της διεθνούς κοινότητας, μέσα από ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ο ΟΑΣΕ έχει καταγγείλει κατά καιρούς παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός, με τη σύγκρουση να αριθμεί περί τους 14.000 νεκρούς και 1,5 εκατομμύριο εκτοπισμένους.
Ρωσία και Ουκρανία μεταφράζουν το πλαίσιο του Μινσκ διαφορετικά:
Η μεν Μόσχα υποστηρίζει πως είναι απλός παρατηρητής (μικρή και πολύ μεγάλη λεπτομέρεια αποτελεί άλλωστε, πως η λέξη «Ρωσία» δεν αναφέρεται πουθενά στο κείμενο) για ένα διάλογο μεταξύ Κιέβου και των περιοχών στα ανατολικά
Το δε Κίεβο δεν αναγνωρίζει τους αντάρτες, στους οποίους δεν θέλει να παραχωρήσει καθεστώς εμπολέμου μέσα από μια διαπραγματευτική διαδικασία
Οι αναφορές σε τοπικές εκλογές έχουν μείνει επίσης γράμμα κενό: οι διαφωνίες για το αν η περιοχή του Ντόνμπας πρέπει να αναγνωρίζεται ως αυτόνομη (σύμφωνα με την ουκρανική οπτική) ή ως έχουσα ένα ειδικό καθεστώς, που προσεγγίζει την ανεξαρτησία (σύμφωνα με τη ρωσική οπτική) εξακολουθούν να υφίστανται.
Το Μινσκ, λοιπόν, πέτυχε το βραχυπρόθεσμο στόχο να «παγώσουν» οι ένοπλες συγκρούσεις σε σημαντικό βαθμό, δεν δημιούργησε όμως ποτέ προοπτικές για μια πραγματικά ειρηνική επίλυση της διαφοράς, που έμεινε «παγωμένη» μέχρι τη σημερινή αναθέρμανσή της.
