Ολοένα και περισσότερες χώρες στην Ευρώπη δοκιμάζουν το νέο εργασιακό μοντέλο για τετραήμερη εργασία, με τριήμερη ξεκούραση, περισσότερο ελεύθερο χρόνο και όλα αυτά βεβαίως με ίδιες οικονομικές αποδοχές.
Μπορεί πολλοί να το θεωρούν απίθανο, όμως οι υποστηρικτές του νέου εργασιακού μοντέλου δεν μιλούν μόνο για ικανοποιημένους εργαζόμενους, αλλά και αύξηση της παραγωγικότητας.
Το Βέλγιο λοιπόν καθιέρωσε την τετραήμερη εργασία και ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστής Χατζηδάκης, σε ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, σχολίασε ότι το ίδιο «ακριβώς καθιερώσαμε και εμείς, πριν από οκτώ μήνες, με τον νόμο για την Προστασία της Εργασίας, αλλά μας περνούσαν γενεές δεκατέσσερις!».
Η 4ημέρη εργασία στην Ευρώπη
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει σε διάφορες χώρες της Ευρώπης για την τετραήμερη εργασία:
Βέλγιο
Το Βέλγιο θεσπίζει την τετραήμερη εργασία, κρατώντας ωστόσο σταθερό τον αριθμό των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας. Οι εργαζόμενοι αποκτούν το δικαίωμα να επιλέγουν αν θα συμπληρώσουν τις ώρες τους σε τέσσερεις ή πέντε μέρες. Σύμφωνα με τον Βέλγο πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο στόχος είναι η ενισχυθεί η δυναμικότητα της οικονομίας και να συνδυαστεί καλύτερα το επάγγελμα με την οικογένεια.
Μερικές άλλες χώρες ή μεμονωμένες εταιρίες έχουν δοκιμάσει ή εξετάζουν το νέο εργασιακό μοντέλο που λέγεται πως ωφελεί την οικονομία και τους εργαζόμενους.
Ισλανδία
Από το 2015 μέχρι το 2019 η Ισλανδία δοκίμασε την τετραήμερη εργασία περιορίζοντας ταυτόχρονα τις ώρες εργασίας ανά εβδομάδα στις 35 ή 36 από 40 χωρίς ωστόσο μισθολογικές μειώσεις. Στο τεστ συμμετείχαν 2.500 εργαζόμενοι. Μετά το τέλος της δοκιμής συνδικαλιστικές οργανώσεις και εργοδότες συμφώνησαν σε μόνιμες περικοπές ωρών εργασίας. Περίπου το 86% των εργαζομένων στην Ισλανδία έχουν τώρα δικαίωμα στην τετραήμερη εργασία.
Σκωτία και Ουαλία
Την τετραήμερη εργασία δοκιμάζει και η Σκωτία, η οποία ενισχύει τις συμμετέχουσες εταιρίες με περίπου 10 εκατομμύρια στερλίνες. Και στην Ουαλία διεξάγεται δημόσια συζήτηση για τον περιορισμό των ημερών εργασίας ανά εβδομάδα. Η εντεταλμένη μελλοντικών γενεών της τοπικής κυβέρνησης Σοφί Χάου τάχθηκε υπέρ του τετραημέρου εργασίας κατ’ αρχήν για τους δημόσιους υπαλλήλους.
Σουηδία
Οι τέσσερις ημέρες εργασίας ανά εβδομάδα με σταθερές αποδοχές δοκιμάστηκαν στην Σουηδία το 2015 και οι απόψεις διίστανται. Ακόμα και η σουηδική Αριστερά θεωρεί ότι η εφαρμογή του νέου μοντέλου εργασίας έχει υπερβολικό κόστος. Μεμονωμένες εταιρίες ωστόσο, που εισήγαγαν ήδη το μέτρο, παραμένουν πιστές σε αυτό. Παράδειγμα η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία Toyota, η οποία εδώ και δέκα χρόνια δίνει στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να εργαστούν τέσσερεις αντί πέντε ημέρες την εβδομάδα.
Φινλανδία
Και η Φινλανδία έκανε για λίγες μέρες παγκόσμια πρωτοσέλιδα με αφορμή σχέδια για…δραματική μείωση των ωρών εργασίας. Υποτίθεται ότι η βορειοευρωπαϊκή χώρα θα εισήγαγε παράλληλα και την τετραήμερη εργασία και την εξάωρη ημερήσια εργασία. Σύμφωνα ωστόσο με τη γερμανική δημόσια τηλεόραση ARD επρόκειτο για ψευδή είδηση, την οποία η φινλανδική κυβέρνηση διέψευσε κατηγορηματικά.
Ισπανία
Μετά από αίτημα του αριστερού κόμματος Más País η Ισπανία θα δοκιμάσει πιλοτικά την τετραήμερη εργασία. Στο πείραμα θα συμμετάσχουν 6.000 εργαζόμενοι σε 200 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίοι, με ίδιες αποδοχές, αποκτούν τη δυνατότητα παράτασης του Σαββατοκύριακου κατά μια ημέρα. Η δοκιμή θα έχει διάρκεια τουλάχιστον ένα χρόνο. Άγνωστο πότε θα ξεκινήσει.
Από νεοφυείς εταιρίες μέχρι πολυεθνικές
Στη Γερμανία κυρίως start up πειραματίζονται με την τετραήμερη εργασία. Σε άλλες χώρες, όπως την Ιαπωνία, μεγαθήρια όπως η Microsoft ξεκίνησαν ήδη δοκιμές και προσφέρουν στους εργαζόμενους για ένα μήνα τριήμερα Σαββατοκύριακα.
Στη Νέα Ζηλανδία ο κολοσσός Unilever δοκιμάζει την τετραήμερη εργασία με ίδιες αποδοχές. Αν πετύχει το πείραμα, τότε το νέο μοντέλο θα υιοθετηθεί και από παραρτήματα της εταιρίας σε άλλες χώρες.
Ο Χατζηδάκης για την 4ημερη εργασία στην Ελλάδα
Τις διαφορές στην… προσέγγιση των αριστερών ΜΜΕ στην Ελλάδα στο εργασιακό 4ήμερο που αποφάσισε η κυβέρνηση του Βελγίου, σε σχέση με τις ανάλογες αλλαγές που καθιέρωσε η ελληνική κυβέρνηση πριν οκτώ μήνες, καυτηριάζει με ανάρτησή του στο Facebook ο υπουργός Εργασίας, Κωστής Χατζηδάκης. Στο ίδιο κείμενο, ο υπουργός Εργασίας αναλύει την ουσία των αλλαγών στο Βέλγιο, διευκρινίζοντας ότι δεν αλλάζει το εβδομαδιαίο ωράριο, παραμένοντας στις 38 ώρες, αλλά ο εργαζόμενος θα μπορεί να δουλέψει τις προβλεπόμενες ώρες σε τέσσερις αντί για πέντε ημέρες.
Πιο αναλυτικά όσα γράφει ο κ. Χατζηδάκης: «Το Βέλγιο καθιέρωσε την 4ήμερη εβδομάδα εργασίας», πανηγυρίζουν η Αυγή, η Εφημερίδα των Συντακτών, το Left.gr και άλλα μέσα ενημέρωσης που πρόσκεινται στην Αριστερά. Τι ξεχνούν; Ότι το ίδιο ακριβώς καθιερώσαμε και εμείς πριν από 8 μήνες, με τον Νόμο για την Προστασία της Εργασίας, αλλά μας περνούσαν γενεές δεκατέσσερις!!
Εξηγώ: Ο επτακομματικός κυβερνητικός συνασπισμός του Βελγίου κατέληξε πριν από λίγες μέρες σ’ αυτήν τη συμφωνία για να συμβάλει στη συμφιλίωση μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής. Πιο συγκεκριμένα, δεν αλλάζει το εβδομαδιαίο ωράριο, που εκεί είναι 38 ώρες, αλλά ο εργαζόμενος μπορεί να δουλέψει τις προβλεπόμενες ώρες για 4 ημέρες την εβδομάδα και να κάθεται την πέμπτη ημέρα. Πρέπει να το ζητήσει ο εργαζόμενος ο ίδιος και να συμφωνήσει ο εργοδότης του.
Όλα αυτά περιγράφονται με ακρίβεια από τα μέσα ενημέρωσης που ανέφερα παραπάνω. Από το ύφος δε της γραφής, προκύπτει ένα αίσθημα ικανοποίησης. Γιατί όχι; Το πάντρεμα των προσωπικών και οικογενειακών αναγκών του εργαζόμενου με τις υποχρεώσεις της δουλειάς είναι ένα από τα ζητούμενα της εποχής μας. Κάθε λογικό μέτρο που συμβάλλει σε αντίστοιχη ευελιξία είναι καλοδεχούμενο. Αλλά τίθεται το ερώτημα: Αν τους αρέσουν οι ρυθμίσεις του Βελγίου, γιατί δεν τους άρεσαν οι ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις του τρισκατάρατου «νόμου Χατζηδάκη» τον περασμένο Ιούνιο;
Τα γράφω αυτά, διότι ο δικός μας νόμος, που προβλέπει διευθέτηση του χρόνου εργασίας με αίτημα του εργαζομένου, όπως και στο Βέλγιο, προβλέπει πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 55 παράγραφος 2: «Στο πλαίσιο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας του άρθρου 41 του ν. 1892/1990 (Α 101), ως πλήρης απασχόληση νοείται και η εργασία τεσσάρων (4) ημερών εβδομαδιαίως»!
Το ίδιο ακριβώς πράγμα, για το Βέλγιο παρουσιάζεται από την Αυγή ως «τετραήμερη εργασία χωρίς μείωση μισθού», (δείτε σχετικά δημοσιεύματα), ενώ για την Ελλάδα παρουσιάζεται ότι «με ατομική σύμβαση καταργείται το οκτάωρο»! (δείτε πάλι δημοσιεύματα)
Και δεν είναι μόνο οι αντιφάσεις, τα ψέματα, η πολιτική υποκρισία. Η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, αλλά και εγώ προσωπικά δεχθήκαμε τόνους λάσπης για το συγκεκριμένο νόμο. Με αναίσχυντες διαστρεβλώσεις επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ότι με τα μέτρα για τη συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής δήθεν καταργείται το 8ωρο. Την ώρα μάλιστα που δείχναμε ότι υπήρχε σχετική ευρωπαϊκή οδηγία την οποία είχε υπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και με ατομικές συμβάσεις είναι συνήθης ευρωπαϊκή πρακτική. Και ακόμα περισσότερο όταν ψηφίσαμε και θα ξεκινήσουμε να εφαρμόζουμε σε λίγους μήνες την ψηφιακή κάρτα εργασίας που είναι εγγύηση για το σεβασμό του ωραρίου του εργαζομένου!
Πάντοτε θα θυμάμαι ότι βουλευτής της αντιπολίτευσης είχε πει από το βήμα της Βουλής, με αφορμή το συγκεκριμένο νόμο, ότι οι (νεκροί) γονείς μου θα πρέπει να ντρέπονται για μένα! Μάλιστα. Όπως το διαβάζετε! Αν ήμουν Βέλγος υπουργός αντίθετα – νομοθετώντας τα ίδια πράγματα- θα ήταν μια χαρά!
Μετά από όλα αυτά διερωτώμαι: Ποια είναι η εναλλακτική λύση που προβάλλει απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση: Η κατ’ επάγγελμα ψευδολογία; Οι πολιτικές, θεατρικές παραστάσεις; Ή ακόμα περισσότερο η εμπάθεια και το μίσος ως ενδείξεις ήθους και προοδευτικής αντίληψης; Δεν ξέρω πού διάβασαν ότι είναι υποχρεωμένοι να λένε πάντοτε ψέματα. Ούτε ποιος τους λέει ότι οι επιδείξεις μίσους, που παραπέμπουν σε τριτοκοσμικές χώρες, είναι ενδεικτικές προόδου. Αυτό που ξέρω είναι ότι με όλα αυτά που περιγράφω, όσο κι αν χαμογελάω κομματικά – διότι εμείς εξ αντανακλάσεως κερδίζουμε- θυμώνω ως Έλληνας! Αξίζουμε κάτι καλύτερο για μας και τα παιδιά μας!
