Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε σήμερα ως γενοκτονία το Γολόντομορ, τον λιμό στην Ουκρανία που προκάλεσαν οι Σοβιετικοί πριν από 90 χρόνια και ο οποίος οδήγησε στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους.
Σε ένα κείμενο που ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα (507 ψήφοι υπέρ, 12 κατά και 17 αποχές), οι ευρωβουλευτές στο Στρασβούργο αναφέρουν πως το Χολομόντορ (η εξόντωση διά της πείνας στα ουκρανικά) διαπράχθηκε «από το σοβιετικό καθεστώς με την πρόθεση να καταστρέψει μια ομάδα ανθρώπων προκαλώντας σκόπιμα καταστάσεις διαβίωσης που οδηγούσαν αναπόφευκτα στον φυσικό αφανισμό τους».
«Τα τωρινά ρωσικά εγκλήματα θυμίζουν το παρελθόν»
«Τα τωρινά ρωσικά εγκλήματα θυμίζουν το παρελθόν», επέμεινε σε μια ανακοίνωση το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που απένειμε χθες το βραβείο Ζαχάροφ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Ελευθερία της σκέψης στον ουκρανικό λαό που αγωνίζεται κατά της ρωσικής εισβολής.
Οι ευρωβουλευτές καλούν «όλες τις χώρες και τους οργανισμούς» να αναγνωρίσουν επίσης ως γενοκτονία αυτόν τον λιμό απέναντι σε ένα «ρωσικό καθεστώς (που) παραποιεί την ιστορική μνήμη για τη δική του επιβίωση».
Χάθηκαν εκατομμύρια ζωές στο Γολόντομορ
Η Ουκρανία, ο «σιτοβολώνας της Ευρώπης», έχασε τέσσερα έως οκτώ εκατομμύρια κατοίκους στον μεγάλο λιμό του 1932-1933, στο πλαίσιο της κολεκτιβοποίησης της γης, που ενορχηστρώθηκε σύμφωνα με τους ιστορικούς από τον Στάλιν προκειμένου να καταστείλει κάθε επιθυμία για ανεξαρτησία της χώρας αυτής που ήταν τότε σοβιετική δημοκρατία.
Όπως αναφέρει το Britannica ήταν μέρος ενός ευρύτερου σοβιετικού λιμού (1931-34) που προκάλεσε επίσης μαζική πείνα στις σιτοπαραγωγικές περιοχές της Σοβιετικής Ρωσίας και του Καζακστάν.
Ο ουκρανικός λιμός, ωστόσο, έγινε πιο θανατηφόρος από μια σειρά πολιτικών διαταγμάτων και αποφάσεων που στόχευαν κυρίως ή μόνο την Ουκρανία. Αναγνωρίζοντας την έκτασή του, ο λιμός του 1932-33 αποκαλείται συχνά Γολόντομορ (Holodomor), όρος που προέρχεται από τις ουκρανικές λέξεις για την πείνα (holod) και την εξόντωση (mor).
Εκστρατεία της Ουκρανία να αναγνωριστεί το Γολόντομορ
Επειδή ο λιμός ήταν τόσο θανατηφόρος και επειδή το Κρεμλίνο τον αρνήθηκε επίσημα για περισσότερο από μισό αιώνα, έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ουκρανική δημόσια μνήμη, ιδίως μετά την ανεξαρτησία.
Ο Ουκρανός ποιητής Ιβάν Ντραχ ήταν ο πρώτος που μίλησε δημόσια για τον λιμό, το 1986, μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, αναφέροντάς τον ως παράδειγμα του πόσο επιζήμια μπορεί να είναι η επίσημη σιωπή.
Η ουκρανική κυβέρνηση καθώς και η ουκρανική διασπορά έχουν ανεγείρει μνημεία στη μνήμη του Γολόντομορ, ενώ η Ημέρα Μνήμης του Γολόντομορ γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο το τέταρτο Σάββατο του Νοεμβρίου. Η Ουκρανία έχει επίσης επενδύσει στην έρευνα για τον λιμό.
Η Ουκρανία διεξάγει εκστρατεία εδώ και χρόνια προκειμένου το Γολόντομορ να αναγνωριστεί ως γενοκτονία, μια ιδέα που είχε σφυρηλατηθεί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Ρωσία αρνείται κατηγορηματικά αυτόν τον χαρακτηρισμό, λέγοντας πως ο μεγάλος λιμός που σάρωσε τη Σοβιετική Ένωση στις αρχές των χρόνων του 1930 δεν προκάλεσε θύματα μόνο στην Ουκρανία, αλλά και στη Ρωσία, στο Καζακστάν, στους Γερμανούς του Βόλγα καθώς και σε μέλη άλλων λαών.
Η Γερμανία που αναγνώρισε επίσης τον Νοέμβριο το Χολομοντόρ ως γενοκτονία, κατηγορήθηκε από τη Μόσχα ότι «δαιμονοποιεί» τη Ρωσία.
